موازی‌کاری در فعالیت‌های قرآنی مهمترین مانع پیشرفت است

اگر ادارات قرآنی یک کار ملی کلان انجام دهند که در راستای اعتلای قرآن در حیطه آموزش، ترویج، مسابقات، تربیت کادرهای قوی و به روز باشد و هر نهادی به صورت تخصصی یک وظیفه را به عهده بگیرد، به نتیجه بهتری خواهیم رسید.

موازی کاری در حوزه فعالیت‌های قرآنی زیاد انجام می‌شود و بودجه‌های قرآنی برای هزینه‌کرد کارهای قرآنی به صورت عادلانه تقسیم نمی‌شود که مهمترین اقدام به سامان کردن این موضوع است. هرچند بسیاری از مسئولان می‌گویند بودجه نداریم.

یکی دیگر از موضوعات که البته تا حدودی اصلاح شده، این است که مدیران قرآنی کشور با اولویت‌ها کمتر آشنا هستند. یعنی گاهی با مدیرانی رو به رو بوده‌ایم که اشرافشان بر امور قرآنی کم است. البته در دوران جدید این موضوعات تا حدودی اصلاح شده است اما بحث مدیریت بر مسائل قرآنی کشور باید کاملا به صورت تخصصی باشد.

نکته دیگر اینکه فعالیت قرآنی نیاز به زمان و بودجه مشخص دارد و مشکلی که بیشتر مدیران فرهنگی با آن مواجه هستند، بودجه اندک و صبور نبودن در به نتیجه رسیدن برنامه ها است. البته درباره عملکرد مدیران تا زمانی که گزارشی از عملکرد خود ندهند، نمی‌توان اظهارنظر دقیقی کرد بنابراین مسئولان موظفند مشکلات و کمبودها را اعلام کنند.

این مساله فقط به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مربوط نمی شود و همه کسانی که کار قرآنی می کنند، در این زمینه مسئول هستند. باید به جد به این مساله توجه داشت، چرا که در تبلیغ و ترویج و همچنین بودجه و امکانات آموزش قرآنی به دلیل سوء مدیریت در گذشته در بسیاری از استان‌ها به درستی وجود ندارد.

در بعضی از استان ها مانند تهران یا اصفهان وضعیت خوبی برقرار است. یعنی هم جلسات و هم اساتید خوبی دارند و بودجه های بیشتری نیز دریافت می کنند ولی اگر می بینیم که بسیاری از استان‌ها در مسابقات قرآنی مقام نمی‌آورند، در حقیقت به دلیل آن است که در بسیاری از استان‌ها کمبودهایی وجود دارد. این استان ها معمولا بودجه های قرآنی ناچیزی دریافت می کنند و نباید انتظار داشته باشیم که دانش آموزان در رشته های قرآن و اذان رشد کنند.

البته برخی افراد به صورت شخصی رشد می‌کنند و مقام می‌آورند. ما اساتید خوب و جلسات به روز در استان‌ها نداریم و پیشنهاد می‌کنم که مسئولان قرآنی به طرف استان‌ها بروند نه این که استان‌ها به سمت مسئولان بیایند. به عنوان نمونه می‌توان نخبگان و اساتیدی را در استان‌ها به ویژه استان‌های محروم متمرکز کرده و افرادی را برای آموزش به این استان‌ها اعزام کنیم.