ناصر آل خمیس در گفت و گو با خبرنگار سینمایی ایرنا درباره به کارگیری بازیگران خارجی درجه چندمی در کارهای سینمایی و تلویزیونی ایرانی با وجود استعدادهای موجود در داخل کشور اظهار داشت: تهیه‌کننده و کارگردان، صاحب هر پروژه‌ای باشند در انتخاب آزاد هستند و با هر کسی که بخواهند کار می‌کنند اما این که چرا تاکنون ورود بازیگران خارجی طراز اول کم بوده، به میزان دستمزدها برمی‌گردد که همکاری نکردند.
وی افزود: ورود بازیگران درجه پایین‌تر از میان بازیگران خارجی، این سوال را ایجاد می کند که چرا با وجود بازیگران توانمند ایرانی ترجیح بر استفاده از این سطح از بازیگران غیر ایرانی است. شاید بخشی از مساله به این برمی‌گردد که تیم‌های انتخاب بازیگر، بازیگران توانمند داخلی را شناسایی نکرده و نمی‌کنند. این عدم آشنایی ۵۰ درصد دلیل استفاده از بازیگران خارجی سطح پایین به جای بازیگران توانمند ایرانی است و نیم دیگر به خود بازیگران داخلی برمی‌گردد که خود را معرفی نکرده‌اند.
آل خمیس اضافه کرد: شاید نبود نهاد و سازمان های مردم نهاد و سازمان یافته که بانک اطلاعاتی داشته باشند، باعث شده که انتخاب و شناسایی بازیگران توانمند به مساله صحیحی ختم نشود. مثلا چقدر عدنان عفراوی بازیگر باشو غریبه کوچک در سراسر کشور داریم که کسی از آنها حمایتی نکرد و قطعا این استعداد کشته شده است.
آل‌خمیس گفت: در نمایش خانگی تعدادی بازیگر در ۲۰ کار بازی می‌کنند اما تا یک جایی دیگر چشم بیننده خسته می‌شود و ورود بازیگر خارجی آسیبی که می‌زند خیلی بدتر از این است که صرفا تعدادی بازیگر داخلی در کشور در کارها استفاده می‌شوند و مابقی هیچ حمایتی نمی‌شوند.
او اضافه کرد: گاهی یک هنرمند به عنوان چهره‌ای از بین بازیگران خارجی به پروژه ورود می‌کند که فروش فیلم را تضمین می‌کند؛ همانگونه که نمونه شکست خورده آن را در جن زیبا دیدیم. یکی از بازیگران چهره صنعت سینمای ترکیه وارد شد که در بین مردم ایران هم بسیار محبوب بود اما پروژه با شکست مطلق مواجه شد.
بازیگر عرب سریال‌های تلویزیونی گفت: وقتی این تجربه تلخ بوده، چرا باید چنین تجربه‌ای توسط دیگران تکرار شود؛ چرا که تضمینی برای فروش هم ندارد. در حالی که بازیگران توانمندی در کشور داریم که هم دستمزد بسیار پایین‌تری نسبت به بازیگران گران خارجی دارند و هم از توانایی بالاتری برخوردارند. مهمترین مساله این است که استعدادها کشف شوند. تهیه‌کننده‌ها و کارگردان‌ها باید در سالن‌های تئاتر چرخی بزنند و در استان‌ها و شهرستان‌ها بازیگران را شناسایی کنند. با این اقدام اساسی می‌توان کار بزرگ انجام داد.
وی افزود: زبان عربی مردم خوزستان با زبان عربی کشورهای عرب بسیار متفاوت است. اخیرا در یکی از سریال‌ها یک بازیگر عربی خارجی استفاده شده که دستمزد بالایی هم داشته است. این بازیگر و آن کار به دلیل همین تفاوت خیلی موفق نبوده است. چون زبان عربی خوزستان که بازیگر خارجی به آن صحبت می‌کند، با زبان عربی خوزستان که سریال هم مربوط به این استان بوده متفاوت است.
آل خمیس ادامه داد: اگر آن بازیگر خوزستانی استفاده شده بود، کار بهتر از آب درمی‌آمد. این خیلی مهم است که علاوه بر توانمندی، کار با یک بازیگر که فضا و اتفاق‌های سریال را لمس کرده و خود آن بازیگر متعلق به همان استان است، موفق تر خواهد بود. بازیگر خارجی در حالی در فضای جنگ مورد استفاده قرار گرفته که در کشورش جنگ نبوده و آن را لمس نکرده است. بازیگر باید توانمند باشد اما بازیگری که در خوزستان فضای جنگ را لمس کرده قطعا بهتر می‌تواند نقش را ایفا کند.
وی اضافه کرد: غیر از فیلم‌های جنگی، سریال‌ها و فیلم‌هایی تولید می شود که در آن بازیگران مطرح و توانمندی نقش را کار می‌کنند اما مشاوران لهجه به کار خود واقف نیستند و اشتباه بازیگر چهره را به او گوشزد نمی‌کنند. چرا باید از بازیگری استفاده شود که اصلا نیاز باشد روی لهجه‌اش هم کار شود؟
این بازیگر تئاتر گفت: چرا برای یک سری نقش‌های اصلی باید بازیگرانی غیر از بازیگران بومی استفاده شود؟ این مساله نه فقط برای استان خوزستان که مربوط به دیگر استان‌ها هم می‌شود.
آل خمیس فعالیت هنری خود را از سال ۷۹ آغاز کرده و در سریال خوزستان، نگین ایران به عنوان نقش یک ایفای نقش کرده است. وی توانسته رتبه نخست بازیگری در جشنواره تئاتر فجر ۳۲ را به دست آورد. وی تاکنون علاوه بر نامزدی بازیگر اول مرد جشنواره تئاتر فجر ۳۷، موفق به کسب رتبه نخست بازیگری مرد جشنواره بین‌المللی فتح خرمشهر در چهار دوره شده است.
وی همچنین بازیگر اول مرد جشنواره استانی در پنج دوره، جشنواره منطقه‌ای در چهار دوره و جشنواره کشوری عسلویه بوده است.
نظر شما