صیانت از محیط زیست؛ خط قرمز طرح‌های صنعت نفت

محیط زیست و امکان حیات در زمین پاک یکی از بزرگترین موهبت‌های پروردگار است که به همه ساکنان کره خاکی هدیه شده ‌است. دریغ که تلاش در جهت حفظ و نگهداشت آن که بخشی از مسئولیت اجتماعی انسان‌هاست، گاهی به سبب برخی ملاحظاتِ پیرامونِ توسعه فعالیت‌های اقتصادی، فراموش می‌شود در حالی که در عصر جدید همه باید بدانیم و ایمان داشته باشیم که توسعه می‌تواند با رعایت کامل ملاحظات و الزامات حفاظت از محیط زیست هم صورت پذیرد.

شرکت ملی نفت ایران، طی سال‌های گذشته ضمن توسعه میادین نفتی و انجام پروژه‌های عظیم ملی، رویکرد حفاظت از محیط زیست را به عنوان محور اصلی اجرای تمامی پروژه‌های خود در نظر گرفته و مسیر انجام مسئولیت‌های اجتماعی را با دقت پیش برده است تا حدی که اکنون توجه به حفاظت از محیط زیست در شرکت ملی نفت ایران به امری نهادینه و بنیادین تبدیل شده‌ است.

در نقشه ترسیم شده در توسعه پایدار صنعت نفت، رسالت شرکت ملی نفت ایران در تولید صیانتی نفت و گاز تنها در مسیر حفاظت از محیط زیست قابلیت تحقق خواهد داشت. در همین راستا، حفاظت از محیط زیست به عنوان چارچوب فعالیت های توسعه ای صنعت نفت قلمداد شده و از اهمیت بالایی برخوردار است.

داشتن توسعه پایدار به معنای توسعه جوامع با در نظر گرفتن تأمین نیازهای کنونی، بدون لطمه زدن به استعدادها و توانایی های مورد نیاز آینده است که  نیازمند عزمی جدی برای حفظ، نگهداری و بهره برداری صحیح از مواهب و منابع ارزشمند الهی می باشد و عنوان وظیفه عمومی از آن یاد می شود.

 بر همین اساس با انجام مطالعات ارزیابی اثرات زیست محیطی، اثرات بالقوه زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی که در نتیجه اجرای طرح ها و پروژه ها به وجود می آیند، گزینه های مطلوب برای رفع یا کاهش آنها انتخاب می شوند. تخطی از آن گزینه‌ها جزو خط قرمزهای طرح ها و پروژه های شرکت ملی نفت محسوب می‌شود.

از این رو اقداماتی در سطح شرکت ملی نفت به منظور حفاظت محیط زیست صورت گرفته که از آن جمله می توان به در اولویت قرار دادن اصل پیشگیری به جای اصلاح در تمام فعالیت ها و تصمیم گیری ها، برنامه ریزی برای بازیافت گازهای ارسالی به مشعل از طریق واگذاری به بخش خصوصی با هدف تبدیل به برق یا سایر فراورده های نفتی و همچنین جمع‌آوری گازهای همراه بیش از 850 میلیون فوت مکعب در روز در شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب در راستای کنترل گازهای گلخانه ای اشاره کرد.

همچنین برنامه ریزی برای ارتقای تصفیه خانه های فاضلاب پالایشگاه های گاز منطقه پارس جنوبی، تلاش در زمینه مدیریت هرچه صحیح تر پسماند با ایجاد سامانه نرم‌افزاری مدیریت پسماند در سطح شرکت ملی نفت ایران و اجرای برنامه‌های پاکسازی خاک آلوده به ترکیبات نفتی به روش زیست پالایی (بیولوژیکی) در شرکت‌های تابعه ملی نفت ایران نیز از دیگر اقدامات در راستای صیانت از محیط زیست است.

این در حالی است که تهیه، تدوین و ابلاغ راهنماها و دستور العمل های کاری در بخش محیط زیست در سطح شرکت ملی نفت ایران (با هدف پیاده سازی و رعایت الزام های زیست محیطی حین مراحل ساخت و ساز، حفاری و بهره برداری از تأسیسات تولیدی و پشتیبانی و پایش وضعیت محیطی و محاسبه و گزارش دهی میزان انتشار گازهای گلخانه ای و آلاینده های هوا) از دیگر اقدام های زیست محیطی است.

همچنین تشکیل کارگروه «لجن های نفتی و مواد زاید تولیدی (اسلج)» به منظور رفع مشکلات زیست محیطی، تسهیل شرایط عملیاتی، جلوگیری از تحمیل هزینه های غیر ضروری در شرکت ملی نفت ایران و شرکت های تابعه» را باید از جمله اقدامات بزرگ زیست محیطی شرکت ملی نفت ایران محسوب نمود که البته سیاست استفاده از توان شرکت داخلی و دانش بنیان نیز در دستور کار قرار گرفته است.

لازم به ذکر است که توجه به مسائل زیست محیطی همواره به آموزش و فرهنگ سازی نیاز دارد، از این رو شرکت ملی نفت ایران، همواره فعالیت‌های چشمگیری در زمینه‌ی برگزاری دوره‌های آموزشی محیط زیستی را پیگیری و اجرا کرده است.

به طور کلی برای ارتقاء سطح محیط زیست در فعالیت‌های شرکت ملی نفت ایران، برنامه‌های متنوعی تهیه و تدوین شده و با توجه به ارزش‌گذاری استراتژیک این مقوله، رعایت هر چه بیشتر موازین زیست‌محیطی و اتخاذ روش‌های موثر جهت کاهش تولید آلاینده‌های صنعتی همواره مورد تأکیدبوده است که قطعا تحقق این امر جز با همکاری و هماهنگی سطوح مختلف سازمانی و اهتمام مدیران، سرپرستان و کارکنان شریف و پر تلاش این صنعت امکان پذیر نیست.

امید آنکه حفاظت از محیط زیست به اصلی دائمی برای تمام ارکان اقتصاد کشور تبدیل و ضمن استفاده از منابع خدادادی، زمین پاک و آسمان آبی برای نسل‌های آینده، حفظ شود.