به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از وبگاه سای‌تِک‌دِیلی (SciTechDaily)، حرکت «سولئوس پوش‌آپ» (Soleus Pushup) از نظر سوخت‌وساز بدن با روش‌های درمانی رقابت می‌کند. پژوهش‌های قبلی دانشمندان حاکی از این بود که «زیادنشستن با کم ورزش‌کردن یکسان نیست». اکنون آن‌ها می‌گویند: سولئوس (Soleus ، ماهیچه نعلی) که فقط یک درصد وزن بدن را تشکیل می‌دهد، اگر به‌درستی فعال شود، می‌تواند سوخت‌وساز (متابولیسم) بدن را افزایش دهد.
مارک همیلتون (Marc Hamilton)، استاد دانشگاه هوستون در آمریکا، این روش را برای بهینه‌سازی حرکات کشف کرده است. او در حرکت سولئوس پوش‌آپ پیشگام است. این حرکت سوخت‌وساز عضلات را تا ساعت‌ها، حتی در حالت نشسته افزایش می‌دهد. سولئوس یک عضله خلفی ساق پا است که از زیر زانو تا پاشنه پا کشیده شده است و یکی از ۶۰۰ عضله بدن انسان به‌شمار می‌رود.
پژوهش‌های همیلتون نشان می‌دهد توانایی حرکت سولئوس پوش‌آپ برای حفظ سوخت‌وساز اکسیداتیو بالا به‌منظور بهبود تنظیم گلوکز خون از هر روش رایجی که اکنون به‌عنوان راه‌حل تبلیغ می‌شود، مؤثرتر است؛ مثلاً تأثیر سولئوس پوش‌آپ در افزایش سوخت‌وساز اکسیداتیو در مقایسه با ورزش، کاهش وزن و روزه‌داری متناوب (نوعی رژیم غذایی) بیشتر است. سوخت‌وساز اکسیداتیو فرایندی است که در آن از اکسیژن برای سوزاندن متابولیت‌هایی مانند گلوکز یا چربی خون استفاده می‌شود؛ اما این مسئله تا حدی به نیاز ضروری عضله به انرژی در هنگام کار بستگی دارد.
همیلتون گفت: هرگز خوابش را هم نمی‌دیدیم که این عضله چنین ظرفیتی داشته باشد. این عضله همیشه در داخل بدن ما بوده است؛ اما هیچ‌کس تا به حال در مورد چگونگی استفاده از آن برای بهینه‌سازی سلامت تحقیق نکرده است. هنگامی که عضله سولئوس به‌درستی فعال شود، می‌تواند سوخت‌وساز اکسیداتیو موضعی را نه برای چند دقیقه بلکه برای ساعت‌ها، به سطوح بالایی برساند و این کار را با استفاده از مخلوط سوخت متفاوت انجام می‌دهد.
عضله سولئوس به جای شکستن گلیکوژن می‌تواند از انواع سوخت‌های دیگر مانند گلوکز خون و چربی‌ها استفاده کند. گلیکوژن معمولاً نوع غالب کربوهیدرات است که به تمرینات عضلانی کمک می‌کند. روش جدید در دو برابرکردن میزان طبیعی متابولیسم چربی در زمان ناشتایی بین وعده‌های غذایی و کاهش سطح چربی خون (تری گلیسیرید وی‌اِل‌دی‌اِل) مؤثر است.
همیلتون و تیمش پس از سال‌ها پژوهش، حرکت سولئوس پوش‌آپ را طراحی کردند که عضله سولئوس را به روشی متفاوت با هنگامی که می‌ایستیم یا راه می‌رویم فعال می‌کند.
چگونه «سولئوس پوش‌آپ» را انجام دهیم؟
در حالی که روی صندلی نشسته‌اید و کف پاهایتان را روی زمین قرار داده‌اید و ماهیچه‌ها منقبض نیستند، پاشنه پا را بلند می‌کنید. در این حالت، جلوی پا در جای خود قرار دارد. هنگامی که پاشنه به حداکثر دامنه حرکتی خود می‌رسد، پا رها می‌شود تا به پایین بازگردد. هدف این است که هم‌زمان عضله ساق پا کوتاه شود؛ در حالی که عضله سولئوس به طور طبیعی توسط نورون‌های حرکتی خود فعال می‌شود.
به گفته پژوهشگران، این حرکت با اینکه در حالت نشسته انجام می‌شود، به راه‌رفتن شباهت دارد؛ اما در واقع دقیقاً برعکس است. هنگام راه‌رفتن، بدن به گونه‌ای طراحی شده است که به دلیل نحوه حرکت عضله سولئوس، میزان انرژی مصرفی را به حداقل برساند. روش همیلتون باعث می‌شود که عضله سولئوس برای مدتی طولانی‌تر انرژی مصرف کند.
دانشمندان به این نکته اشاره می‌کنند که کشف آن‌ها یک نکته جدید مربوط به تناسب اندام یا رژیم غذایی نیست. این یک حرکت فیزیولوژیکی قوی است که از ویژگی‌های منحصربه‌فرد عضله سولئوس استفاده می‌کند.
نظر شما