پُرشدگی سدهای استان اصفهان نسبت به دوره بلند مدت ۷۲ درصد کاهش دارد

به گزارش ایرنا، روابط عمومی شرکت آب منطقه‌ای اصفهان روز سه شنبه به نقل از احسان‌الله امینی افزود: میزان ذخایر آب سدهای استان ۱۸۳ میلیون متر مکعب و پرشدگی آنها تنها ۱۳ درصد است.

وی با اشاره به کاهش شدید ذخایر آبی در این منطقه ادامه داد: ذخیره سد مخزنی زاینده رود با ظرفیت نرمال یک میلیارد و ۲۳۹ میلیون متر مکعب ، هم اینک به ۱۴۹ میلیون مترمکعب رسیده است.

مدیر بهره برداری و نگهداری از تاسیسات آبی با بیان این که ذخیره آبی سد زاینده‌رود نسبت به سال گذشته ۱۲درصد کاهش دارد، گفت: در مقایسه با بلندمدت (۵۰ سال)، ذخیره آب این سد ۷۶ درصد کاهش یافته است.

امینی به وضعیت سد گلپایگان اشاره و تصریح کرد: این سد در حال حاضر ۶.۸۱ میلیون مترمکعب آب ذخیره دارد و که نسبت به سال گذشته در مدت زمان مشابه ۱۶ درصد و در مقایسه با بلند مدت ۲۶ درصد افزایش نشان می‌دهد.

وی افزود: ذخیره سد قره‌آقاچ سمیرم به ۱۷.۵۹ میلیون مترمکعب رسیده، همچنین ذخیره سد حنای این شهرستان نیز امروز ۴.۴۷ میلیون مترمکعب است، ذخیره این سد در مدت مشابه سال گذشته ۱۲ درصد و در مقایسه با بلند مدت ۵۲ درصد کاهش دارد.

مدیر بهره برداری و نگهداری از تاسیسات آبی اصفهان ادامه داد: سد خمیران در تیران و کرون اکنون یک میلیون متر مکعب آب دارد و نسبت به سال قبل ۳۴ درصد کاهش را نشان می دهد.

امینی افزود: سد باغکل واقع در خوانسار نیز هم اکنون ۰.۷۴ میلیون متر مکعب آب دارد که در مقایسه با سال قبل ۱۰ درصد افزایش و نسبت به میانگین بلند مدت ۲۶ درصد کاهش دارد.

وی میزان آب ذخیره شده در سد کمانه را ۲.۹۱ میلیون متر مکعب اعلام و خاطرنشان کرد: این مخزن نیز نسبت به سال گذشته در مدت زمان مشابه ۲۹ درصد و در مقایسه با بلند مدت ۹ درصد افزایش نشان می‌دهد.

به گزارش ایرنا، سد زاینده‌رود با ظرفیت اسمی یک میلیارد و ۲۳۹ میلیون مترمکعب بعنوان یکی از اصلی‌ترین سدهای مرکز کشور و تأمین کننده آب آشامیدنی، محیط زیست، کشاورزی و صنعت در منطقه مرکزی ایران است.

این سد قوسی شکل که سال ۱۳۴۹ به بهره‌برداری رسید، در ۱۱۰ کیلومتری غرب اصفهان در شهرستان چادگان قرار دارد.

زاینده‌رود که نقشی اصلی و مؤثری در پایداری محیط‌زیست، تأمین آب آشامیدنی، رونق کشاورزی و اقتصاد منطقه مرکزی و هستی تالاب گاوخونی داشته، در دهه‌های اخیر بدلیل برداشت‌های غیرقانونی در بالادست، انتقال آب به حوضه دیگر، تراکم جمعیت و تا حدودی کاهش نسبی بارندگی‌ها، به یک رودخانه با جریان دوره‌ای، تبدیل و در پایین‌ دست در فصول گرم بویژه تابستان با خشکی مواجه شده است.