عباس مشهدی‌زاده در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا و در توضیح فعالیت این روزهای خود بیان کرد: در همه این سالها تدریس کرده‌ام؛ ۶۰ سال است که در حوزه هنری فعال هستم و فکر می کنم قدیمی ترین گالری رو زنده ایران باشم. پس از کرونا رخوتی در حوزه نمایش آثار و موزه‌ها رخ داد؛ این روزها بیشتر تدریس می کنم و آخرین مجسمه ام یک سفارش پرتره برای دکتر ساعتچی بود که برای آخرین بار پرتره ساختم.
این مجسمه‌ساز ادامه داد: امروز تنوع در مجسمه سازی بسیار گسترده شده است به این ترتیب که هرکسی هرگونه که فکر می کند می تواند این فکر را تبدیل به شکل کرده و با انواع و اقسام مواد از کاغذ گرفته تا پرپرندگان تا فلز و فولاد و ... هندسه و شکل و فرم آن را پیاده کند.
وی تاکید کرد: امروز بیش از محتوا فرم است که اهمیت دارد.
مشهدی‌زاده در توضیح این موضوع که تفاوت زمانه هنری امروز با چند دهه گذشته چیست، گفت: زمان ما که دیرتر از اروپاییان شروع کردیم و این مسیر را دیرتر از آنان پیش گرفتیم محتوا اهمیت داشت. مثلا پرویز تناولی سال بالایی ما و در کارهایش محتوا برجسته بود؛ یعنی به دنبال فرمی بود که به وسیله آن، این محتوا را بیان می کرد اما امروز دیگر این گونه نیست و مجسمه سازی بسیار متنوع و البته درگیر فرم شده است.
وی افزود: این درگیر فرم شدن، جلوتر از محتوا، بحثی جهانی است و مختص ایران نیست.
استاد رشته های هنر تصریح کرد: جایی بود که از بچگی می رفتم، نامش «باشگاه مهرگان» و صاحبش محمد درخشش بود که چهار نقاشی از نجمی و دیگران می گذاشت و مدل هایش بیشتر درویشی به نام بهلول بود و چنین چیزهایی می کشیدند؛ در آن دوران اینجا تنها جایی بود که چند تابلو برای نمایش می گذاشتند و مانند امروز نبود که محل برای نمایش آثار و گالری زیاد باشد.
این نقاش تاکید کرد: امروز هرکسی که ایده ای را به شکلی درآورد که حالت جامد و جسمی پیدا کند حق این را دارد که اثرش را بیاورد و نمایش دهد و گالری هم برای این نمایش زیاد است.
وی ادامه داد: در زمان ما خود محلی که نقاش ها داشتند مغازه هایی مانند آرایشگاه، لبنیات فروشی و سوپرمارکت امروزی بودند که کارهایشان را به نمایش و فروش می گذاشتند اما امروز این آوردن هنر به عرصه نمایش هم عوض شده و شما به عنوان هنرمند می توانید هرکاری که دوست داشتید انجام دهید.
این استاد مجسمه ساز در پاسخ به این پرسش که مجسمه سازی در ایران چه سبکی دارد، گفت: سبک خاصی ندارد؛ زمانی بود که ژازه طباطبایی می رفت از شوش چیزهایی آهنی می خرید به هم می چسباند و به نمایش می گذاشت؛ کاری که ژازه انجام می داد جنسی از آورده بود اما امروز این شکل کار هم کهنه شده است و کسی اگر به دنبال آن باشد، کاری است که ۶۰ سال پیش انجام شده؛ می توان گفت پرویز تناولی هم جنسی از سبک داشت.
وی افزود: سبک نداریم اما آزادی عمل داریم و اگر امروز گالری ها دایر بودند کارهای نقاشی، طراحی، گرافیک و مجسمه نمایش می دادند.
مشهدی‌زاده ادامه داد: پس از کرونا مجسمه سازی دچار رکود شده است و خبر تازه یا نمایشی در کار نیست؛ ولی پیش از آن شور و هیجانی بود، انجمن مجسمه سازی دایر شده بود و برای خودش نمایشگاه هایی می گذاشت و مردم به تماشا می نشستند.
وی تاکید کرد: این وضعیت ماندگار نخواهد بود. امروز تعداد مجسمه ساز زیاد است اما تا نمایشی رخ ندهد نمی توان اظهار نظر کرد.
عباس مشهدی‌زاده در سال ۱۳۱۷ به دنیا آمد. در سال ۱۳۴۷ مدرک کارشناسی خود را در رشته معماری از دانشکده هنرهای تزئینی دریافت کرد. سال ۱۳۸۱ موفق به اخذ نشان درجه یک هنر (معادل دکتری) از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شد.
او از کوشندگان احیاء هنر مجسمه‌سازی با ساختن مجسمه‌های مشاهیری مانند سعدی، رازی و محتشم کاشانی است که اکنون در پارک ملت تهران قرار گرفته است.
نظر شما