قدرت برتر ایران در منطقه و سردرگمی آمریکا

به گزارش دفتر منطقه‌ای ایرنا در دمشق، شاید بسیاری در زمان جنگ هشت ساله رژیم بعث صدام علیه ایران، مفهوم سخن امام خمینی (ره) رهبر کبیر انقلاب اسلامی را که فرمودند "جنگ نعمت است"، متوجه نشدند، اما گذشت زمان نشان داد که جنگ در عین حالی که برای ایران خسارت های فراوانی داشته، اما "نعمت بزرگی بوده" است؛ نعمتی که ثابت کرد ما می توانیم بدون تکیه بر قدرت های جهانی روی پای خود بایستیم و به قدرت منطقه ای در مسایل نظامی و دفاعی تبدیل شویم. هرچند در ۴۴ سال گذشته تحریم های آمریکا علیه ایران مشکلات زیادی برای ما ایجاد کرده، اما این مساله موجب شده تا ایرانی ها روی پای خود بایستند و در مقابل زورگویی های غرب سر خم نکنند.

یک روز ایران حتی از تولید سیم خاردار نیز عاجز بود و حتی اجازه ورود آن را نیز به ایران نمی دادند و هیچ کشوری اجازه نداشت به ما سلاح بفروشد، اما دشمن هم اکنون به دنبال آن است که کسی از ایران سلاح نخرد و این یعنی اقتدار و توانمندی.

نشریه نشنال اینترست اخیرا با انتشار خبری صریحا از مقام های آمریکایی درخواست کرده تا با توجه به افزایش "قدرت ایران" در ارتباط با صنایع هوایی به خصوص ساخت پهپاد و شکست تحریم های اقتصادی، راهبرد تحریمی خود را در قبال تهران تغییر دهد.

این نشریه تاکید کرده که، پهپادهای ایرانی ارزان تر از انواع خارجی یکی از ستون‌های اصلی "قدرت نظامی ایران" را در منطقه غرب آسیا و خارج از آن را تشکیل داده است.

نشناال اینترست می افزاید، با توجه به دشواری‌های آمریکا در برخورد با مسئله پهپادهای ایرانی و صادرات آنها به برخی کشورها بهتر است آمریکا به جای تحریم‌های اقتصادی استراتژی جدیدی در قبال ایران اتخاذ کند.

ششم ژانویه جاری (۲۰۲۳) وزارت خزانه داری آمریکا تحریم‌هایی علیه اعضای هیئت اجرایی سازمان صنایع هوافضا و هوافضای قدس (IAIO)، شرکت زیر نظر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران وضع کرد و در سال‌های گذشته نیز واشنگتن تحریم‌های زیادی علیه دیگر نهادهای دفاعی امنیتی ایران از جمله صنایع هوانوردی فجر (FACI)، صنایع پشتیبانی و نوسازی بالگردهای ایران (PAHNA) و صنایع هواپیماسازی ایران (IACI) اعمال کرده است، ولی با این وجود همچنان این صنایع با قدرت به کار خود ادامه داده است.

این نشریه اعتراف کرده، تحریم های غرب نتوانسته از تبدیل شدن ایران به یک بازیگر برجسته در بازار هواپیماهای بدون سرنشین نظامی و به اشتراک گذاشتن فناوری هواپیماهای بدون سرنشین با شرکا و نمایندگی‌های خود در داخل و خارج از خاورمیانه جلوگیری کند.

نشریه مزبور اعلام کرده که، ساخت پهپادهای نظامی در ایران از اواسط دهه ۸۰ میلادی بعد از جنگ رژیم بعث صدام علیه ایران آغاز شده و حالا مجموعه پهپادهای نظامی پیشرفته ایران در بیش از ۳۳ مدل مختلف یکی از ستون‌های استراتژی امنیتی و ساختاری نظامی این کشور را تشکیل می‌دهند.

نشنال اینترست همچنین تصریح کرده که، پهپادهای ایرانی ارزان‌تر از پهپادهای غربی هستند و ثابت کرده‌اند که در میدان های مختلف نبرد منطقه‌ای موثر می باشند.

وحشت آمریکا از پیشرفت‌های علمی ایران

آمریکا به عنوان نماینده غرب که دشمن ایران و ایرانی از زمان پیروزی انقلاب اسلامی است، ایران قوی و پیشرو در علم و فناوری را مانع اصلی حضور خود در منطقه و حتی جهان برای غارت منابع آن می داند. (هرچند سران واشنگتن حامی اول و دوست رژیم وابسته پهلوی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی بودند، ولی در دوران طاغوت نیز همواره دشمن مردم ایران بودند و در مقاطع مختلف ان را ثابت کردند)

آمریکایی ها از همان روز فرار "محمدرضا پهلوی" از ایران (۲۶ دیماه ۱۳۶۷) فهمیدند که با فرار او، آنها نیز باید بساط خود را از ایران جمع کنند و آنها نیز فرار کنند وگرنه مردم انقلابی ایران به هیچ عنوان نخواهند گذاشت آب راحت از گلوی آمریکایی ها پایین برود.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، غرب با تحریک صدام دیکتاتور عراق، در تلاش برآمد تا جلوی نشر انقلاب اسلامی را بگیرد و حتی نظام ایران را سرنگون کند، اما تاریخ ثابت کرد که دشمنان ایران منکوب شدند و ایران و نظام اسلامی باقی ماند. (سرنوشت صدام و ریگان)

جنگ تحمیلی باعث شد تا ایران و ایرانی روی پای خود بایستد و با گذشت زمان این مساله هر روز پررنگ تر شد و به مرحله ای رسیده که جوانان ایرانی توانسته اند در بسیاری از زمینه ها با ادامه راه شهدای گرانقدر و یاری خدا پیشرفت های فراوانی کنند.

ایران اسلامی سال هاست در بسیاری از زمینه های علمی، خط ‌شکنی می‌کند و دشمن از این واقعیت درخشان وحشت زده است. جوان دانشجو و پژوهشگر و عالم محقق در ایران اسلامی مرزهای علم را درنوردیده و سدی در مقابل خود نمی بیند؛ یکی از نمونه های پیشرفت و تعالی ایران در زمینه فناوری هسته ای است؛ موضوعی که هم اکنون به چالشی بزرگ میان ایران و غرب تبدیل شده است و نشان می دهد که دستیابی به آن، همان اندازه که برای ایران مهم است، دست نیافتن ایران به آن از سوی غرب مهم تر. غرب در سال های اخیر همواره سعی کرده تا به هر طریق جلوی ایران در توسعه فناوری هسته ای را بگیرد ولی نتوانسته است.

"مدرن دیپلماسی" در گزارشی با طرح این سوال که چرا قدرت های غربی مایل نیستند، ایران به یک قدرت هسته ای در غرب آسیا تبدیل شود؟ با بیان این که ایران کانون اصلی قدرت در خاورمیانه می باشد، می نویسد: هر گونه تحولی در قدرت این کشور، به نحو قابل توجهی، کلیتِ خاورمیانه را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند خسارت های زیادی به آمریکا و منافع دیگر قدرت های غربی و متحدان منطقه ای آن ها وارد کند.

این نشریه می افزاید: «ایران را بایستی از کانون های اصلی قدرت در غرب آسیا دانست که رقبایی نظیر عربستان سعودی، مصر و ترکیه دارد. ریشه های رقابت ایران با برخی کشورهای منطقه نظیر عربستان و ترکیه، به حتی قرن ها قبل باز می گردد. این کشور(ایران)، از سال ۲۰۰۷ سعی داشته تا تبدیل به یک قدرت قابل توجه هسته ای شود. تهران تاکنون بارها و بارها بر صلح آمیز بودن برنامه هسته ای خود تاکید کرده و اتهامات کشورها و بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای مبنی بر اینکه ایران به دنبال کسب سلاح های اتمی است را قویا رد کرده است.

با این حال، قدرت های غربی علی رغم رویکرد خود در ارائه مجوز به برخی کشورها نظیر هند، پاکستان و رژیم اسرائیل جهت کسبِ تسلیحات اتمی، به طور خاص رویکردی تقابلی را در برابر ایران و توانمندی‌های صلح‌آمیز هسته ای این کشور در پیش گرفته اند. در این راستا، باید گفت که این دسته از قدرت ها (کشورهای غربی)، دلایل مختلفی دارند که با تکیه بر آن ها، رویه های خود در تقابل با توانمندی های هسته ای ایران و کارشکنی در روند تبدیل شدن ایران به یک قدرت هسته ای را توجیه می کنند.

اولا، اگر ایران به یک قدرت هسته ای تبدیل شود، در میدانِ واقعیت به تنها ابرقدرت منطقه ای در خاورمیانه تبدیل خواهد شد(که شده است). در این چهارچوب، کشوری نظیر عربستان در حد و قواره ای نخواهد بود که بتواند در برابر جمهوری اسلامی ایران بایستد. از سویی، این مساله موجب می شود تا توزان قوا در منطقه خاورمیانه، دیگر معنایی نداشته باشد. این مساله شدیدا برای آمریکا و متحدان منطقه ای آن گران خواهد بود؛ امری که به طور خاص می تواند حامل خسارت های راهبردی و ژئوپلیتیک گسترده ای برای رقبای منطقه ای و فرامنطقه ایران باشد و عملا تهران را به یگانه قدرت واقعی در منطقه خاورمیانه تبدیل کند.

دوم اینکه جمهوری اسلامی ایران حامل افکار، ایده ها و ایدئولوژی است که با نظام بین المللِ غرب محور، تا حد زیادی اصطکاک دارد. ایران تاکنون بارها اعلام کرده که به دنبال اتحاد مسلمانان جهان و فروپاشی تسلط و قدرت غالبِ غرب، مخصوصا بر امورات مسلمانان است، امری که برای آمریکا و متحدان واشنگتن، تا حد زیادی خسارت بار است. نوعِ اسلام سیاسی که در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی خود را نشان داد، تا حد زیادی در نقطه مقابل منافع قدرت های غربی است و همین مساله، اوج گری ایران به عنوان یک قدرت هسته ای را به شدت برای آن ها خطرناک می کند.

سوم، ایران در بحث فناوری هسته ای، وضعیت پیشرفته ای دارد و می تواند با تبدیل شدن به یک قدرت تمام‌عیار هسته ای، تا حد زیادی موقعیت و جایگاه خود به عنوان یک قدرت برجسته خاورمیانه ای را ارتقا بخشد. جمهوری اسلامی به طور خاص توانمندی های خود در بحث فناوری های هسته ای را با اقدامات جبرانی اش که در پاسخ به خروج یکجانبه دولت "دونالد ترامپ" از توافق برجام در سال ۲۰۱۸ اتخاذ شده اند، نشان داده است.

ایران ثابت کرده که توانمندی‌های پیشرفته ای در بحث هسته ای دارد و خیلی زود می تواند آن ها را از توانایی، به دستاوردهای عملی تبدیل کند. نمود بارز این مساله را می توان در ابتکار ایران در راه اندازی غنی سازی ۶۰ درصدی اورانیوم در واکنش به حمله خرابکارانه سال گذشته علیه تاسیسات اتمی نطنز(حمله علیه شبکه توزیع برق این تاسیسات توسط رژیم صهیونیستی) مشاهده کرد. مساله ای که عملا طرف های بین المللی برجام مخصوصا تروئیکای اروپایی و آمریکا را فعالانه به میز مذاکره با ایران بازگرداند.

باید گفت و قبول کرد که ایران کشور مهم و قدرتمندی در غرب آسیا است. جمهوری اسلامی را باید به معنای واقعی کلمه یکی از محرک ها و موتور اصلی قدرت در این منطقه دانست. هر اقدام و رویه ای که ایران در پیش می گیرد، در نوع خود یک موج منطقه ای به راه می اندازد. منطقه خاورمیانه یک منطقه پیچیده با سیلی از مشکلات مختلف است. اوج گیری ایران به عنوان یک قدرت هسته‌ای، تا حد زیادی مفروضات قدرت های غربی در عرصه معادلات میدانی خاورمیانه را با چالش رو به رو می کند و ایران را به بازیگری با قدرتِ تعیین کنندگی به شدت بالا، در خاورمیانه تبدیل خواهد کرد. همین مساله یکی از عمده ترین دلایلی است که توضیح می دهد چرا غرب نمی خواهد ایران یک قدرت هسته ای باشد».

نکته مهم در اینجا این است که غرب به سرکردکی آمریکا چه بخواهد و چه نخواهد، جمهوری اسلامی ایران به فناوری هسته ای دست یافته و در مسیر توسعه و پیشرفت این فناوری می باشد و راه پس رفتی ندارد.

توان موشکی ایران

داستان توان موشکی ایران، داستان شگفت انگیزی است که به پای آن خون هزاران شهید گلگون کفن ریخته است. ایران در آغاز جنگ تحمیلی عملاً نه توان موشکی داشت و نه دانش کافی برای ساخت حتی یک نوع موشک. در دوران رژیم طاغوت قرار بود ایران ابتدا از آمریکا و سپس از رژیم صهیونیستی موشک خریداری کند که صهیونیست ها در این مسیر پروژه شکوفه برای تولید موشک های با برد ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتر را با محمد رضا پهلوی در سال ۱۳۵۶ کلید زدند، موشک هایی که همان زمان از رده خارج بود و صهیونیست ها برای خالی کردن جیب ملت ایران آن را به رژیم شاه تحمیل کردند و یکسال بعد یعنی در سال ۱۳۵۷ این برنامه برچیده شد و کارشناسان نظامی صهیونیست با خروج از ایران نقشه های این برنامه را نیزدبا خود بردند.

با پیروزی انقلاب اسلامی و فرار مستشاران آمریکایی، انگلیسی و صهیونیستی از ایران، ارتش ایران نیز تقریبا فرو پاشیده بود، چرا که این ارتش کاملا به دیگران وابسته بود و عملا اختیاری از خود نداشت. همین موضوع بود که صدام با تحریک غرب در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به ایران حمله کرد و به زعم خود می خواست سه روزه به تهران برسد؛ اما معادلات غرب و صدام کاملا اشتباه از آب درآمد و ارتش ایران توانست با پیدا کردن خود تا حد نسبتا خوبی به خود بیاید و در کنار سپاه و بسیج از کشور دفاع کند.

در ۳ سال ابتدایی جنگ ارتش صدام به دلیل دارا بودن توان موشکی که شوروی سابق در اختیار آن قرار داده بود، بیش از ۱۷۰۰ بار به ایران حمله موشکی کرد و عموما مناطق مسکونی را هدف قرار داد که نمونه بارز آن شهر دزفول بود.

از سال ۶۳ ایران تصمیم گرفت جواب حمللاتی موشکی رژیم صدام را با موشک بدهد و در همین راستا گروهی از رزمندگان ایران به سرپرستی رزمنده جوانی از سپاه به نام "حسن تهرانی مقدم" برای آموزش فنون آماده‌سازی و پرتاب موشک به سوریه رفتند؛ تنها کشوری که در این حوزه با ایران همکاری کرد و خدمات زیادی در این مسیر به ایران ارایه داد.

در همان زمان ۸ فروند موشک اسکاد نیز از لیبی خریداری شد؛ موشک‌های ۶ تنی ساخت روسیه که قرار شد تعداد بیشتری از آن‌ها نیز در اختیار ایران قرار بگیرد. به همراه نخستین محموله موشک‌ها، ۲ سکوی پرتاب و خدمه‌اش نیز از لیبی به ایران آمدند. اسفندماه سال ۶۳ عراق موشک پراکنی به‌سوی ایران را از سر گرفت و جنگ شهری دوباره آغاز شد، با این تفاوت که ایران این بار پاسخ داد و رزمندگان ایرانی ۲۱ اسفند ۱۳۶۳ نخستین موشک را به پالایشگاه کرکوک کوبیدند.

این روند روزهای بعد نیز ادامه پیدا کرد و موشک‌های دیگری به مراکز مهم نظامی و اقتصادی رژیم وقت عراق در بغداد برخورد کرد تا صدام جنگ شهری را متوقف کند. در روزهایی که موشک‌های اسکاد از ایران شلیک می‌شد یک اتفاقی مهم افتاد؛ با اصرار "تهرانی مقدم" ۲ موشک اسکاد شلیک نشد و آن موشک‌ها سال ۶۴ تحویل چند مهندس ایرانی شد تا بررسی کنند که آیا با مهندسی معکوس می‌توانند نمونه‌های مشابه آن را بسازند.

اواخر سال ۶۵ لیبی در حمایت از عراق دیگر به ایران موشک نداد. مستشاران نظامی لیبی نیز که در ایران بودند پنهانی قطعاتی از موشک‌های باقی‌مانده و سکوهای پرتاب را باز کردند و با خود بردند.

اواخر همان سال عراق دوباره موشک‌باران شهرها را آغاز کرد و جوانان ایرانی‌ با کار شبانه‌روزی در کمتر از ۲۰ روز قطعات ناموجود را ساختند و جایگزین کردند تا موشک‌ها و سکوهای پرتاب آماده شلیک باشد.

۲۱ دی‌ماه ۶۵ تیم ۱۳ نفری موشکی سپاه با دانش خود، موشکی به مقر نیروی هوایی عراق شلیک کردند تا همه دنیا حیرت کند و همین اقدام مقدمه خوب ورود ایران به عرصه موشکی بود.

پس از این تاریخ کره شمالی جایگزین لیبی شد و موشک "هواسانگ ۵" وارد ایران شد، که نسخه کره‌ای اسکاد روسی بود و دانش ساختش هم آمد.

پس از پایان جنگ، متخصصین متعهد سپاه به فرماندهی حسن تهرانی مقدم کار بر روی نمونه بهینه‌سازی شده اسکاد را ادامه دادند تا اینکه اوایل دهه ۷۰ نخستین موشک ساخت ایران از راه رسید؛ شهاب ۱؛ موشکی با برد بیش از ۳۰۰ کیلومتر که نمونه بهسازی شده اسکاد بود و دقت بیشتری داشت.

بعد از شهاب ۱ شهاب ۲ و ۳ هم آمدند. برد موشک ۱۶ متری شهاب ۳ به حدود ۲ هزار کیلومتر می‌رسد. بعدها از روی طرح اصلی موشک‌های شهاب، موشک ماهواره‌بر کاوشگر ۱ و سفیر را ساختند.

شهاب‌ها معروف‌ترین موشک‌های ایرانی هستند؛ اولین بار همین موشک‌ها بودند که ترس به دل دشمنان انداختند.

ماهواره‌بر کاوشگر ۱ که آمد ایران شد نهمین کشور دارنده فناوری ارسال ماهواره به فضا.

کار موشکی ایران تا جایی ادامه پیدا کرد که ایران به بزرگ‌ترین زرادخانه موشکی آنهم از نوع پیشرفته و نقطه زن در غرب آسیا تبدیل شد؛ اقدامی که موجب نگرانی عمیق دشمنان و در مقابل دلگرمی مردم ایران و دوستان ایران گردید. هرچند سردار خوش فکر و توانمند ایرانی "حسن تهرانی مقدم" که به شایستگی پدر موشکی ایران نام گرفته در آبان ماه سال ۱۳۹۰ به شهادت رسید و به یاران شهیدش پیوست، اما راهی که او مشخص کرده هنوز هم ادامه دارد و به نقطه ای رسیده که دشمن از ترس پاسخ ایران حتی فکر حمله به ایران را نیز نمی کند. از این رو کارشناسان آمریکایی نیز از دولت جو بایدن درخواست نموده اند که واشنگتن به جای تحریم های اقتصادی، استراتژی های جدیدی در قبال ایران اعمال کند، چرا که جمهوری اسلامی در زمینه دفاعی، نظامی و هسته ای به توان بسیار بالا و نقطه بدون بازگشت رسیده و این را غرب باید قبول کتد.

نکته جالب تر این که الان نه تنها جمهوری اسلامی ایران به قدرت موشکی تبدیل شده بلکه گروه هایی مقاومتی همچون حزب الله لبنان، حماس، جهاد اسلامی و انصار الله یمن نیز به عنوان همپیمانان ایران هر یک به تنهایی به قدرت موشکی و پهپادی تبدیل شده اند.