نیمی از کشتارهای گروهی در آمریکا پس از درگیری های خانگی یا کاری رخ می دهد

به گزارش روز چهارشنبه ایرنا از خبرگزاری رویترز؛ بررسی گزارش ۷۰ صفحه ای مرکز ارزیابی تهدید سازمان خدمات امنیت ملی ایالات متحده می افزاید: مهاجمان در این رویدادهای خشن، عمدتا مردانی با سابقه عارضه هایی در بهداشت روانی، بی ثباتی مالی یا درگیر خشونت خانگی و سلاح هایشان معمولا به انتخاب خودشان بوده است.

این ارزیابی شامل بررسی ۱۷۳ حادثه تیراندازی مرگبار که در هر یک سه یا چهار تن آسیب دیده اند و در مکان های کاری، مدارس و مراکز آموزشی، نهادهای مذهبی یا وسائط نقلیه و ترابری همگانی، با مجموع ۵۱۳ جان باخته و یک هزار و ۲۳۴ زخمی، رخ داده، چند روز پس از ۲ رویداد تیراندازی و کشتار با سلاح گرم در ایالت کالیفرنیا آماده شده که ۱۸ قربانی گرفت و هر ۲ با مردان سالمند ارتباط داشته اند.

با اینکه کشتار های گروهی با سلاح گرم از ده ها سال پیش به رویدادی متداول در ایالات متحده تبدیل شده است، اما اعضای نهادهای قانونگذاری این کشور هنور در باره راه حل آن اختلاف نظر دارند، به گونه ای که دمکرات ها خواستار تشدید تدابیر نظارتی بر سلاح گرم هستند، اما جمهوری خواهان بر بررسی بهداشت روان خریداران سلاح و افزایش اقدامات امنیتی تمرکز دارند.

به گفته لینا الاطهری رئیس این مرکز، رفتارهای مشترکی در میان مهاجمان دیده می شود که می تواند به شناسایی مشکل پیش از رخ دادن آن کمک کند مانند خشونت طلبی، ابراز علاقه به مهاجمان حوادث گذشته، انتشار مطالب و تصاویر و گفتگو در باره آنان، همراه بردن سلاح گرم به محل کار و مراکز آموزشی، ترسیدن همکاران از آنان که بارها و بارها دیده شده است.

بر اساس این ارزیابی در ۷۳ درصد رویدادهای خشن و مرگبار از سلاح گرم استفاده شده که قانون برخی از مهاجمان را از در اختیار داشتن آن، بازداشته بوده است.

در این گزارش پیشنهاد شده که قوانین ایالتی که امکان گرفتن سلاح گرم را از افراد مظنون با حکم دادگاه، می تواند چنین رویدادهایی را کاهش دهد.

به گزارش روز چهارشنبه ایرنا؛ شبکه خبری سی‌ان‌ان با اشاره به نبود اراده سیاسی برای اصلاح قانون حمل سلاح و نیز موانع و محدودیت‌های قانونی در این زمینه نوشت، با وجود تکرار تیراندازی‌ها، چشم‌انداز امیدوارکننده‌ای برای پایان همه‌گیری خشونت‌های مسلحانه در آمریکا وجود ندارد.

مجموعه بی‌پایانی از تیراندازی های جمعی منعکس‌کننده این واقعیت است؛ در حالی که صدها میلیون شهروند با خیالی آسوده به امور روزانه خود می پردازند، هیچ کس و هیچ مکانی از احتمال فوران ناگهانی خشونت مصون نیست.

تیراندازی در سوپرمارکتی در شهر بوفالوی نیویورک در ماه مه به کشته شدن ۱۰ سیاه پوست آمریکایی منجر شد. یک مرد مسلح در ماه نوامبر گذشته، پنج نفر را در یک کلوپ شبانه در کلورادو کُشت. روز دوشنبه در مدرسه ای در آیووا دو نفر به ضرب گلوله جان باختند. اوایل ژانویه نیز معلم کلاس اول پس از این که توسط یک کودک ۶ساله در کلاس در ایالت ویرجینیا مورد اصابت گلوله قرار گرفت، از این حمله به سختی جان سالم بدر برد.

تعطیلات رسمی آمریکایی در ۴ ژوئیه (۱۳ تیر) گذشته با تیراندازی جمعی به یک رژه در پارک هایلند در ایالت ایلینوی آمریکا که به کشته شدن ۷ نفر منجر شد، خدشه دار شد.

سی‌ان‌ان نوشت: حتی اماکن عبادتی در آمریکا نیز از حملات خشونت آمیز ناشی از تیراندازی ها مصون نیستند: در سال ۲۰۱۸ میلادی، ۱۱ نفر در کنیسه ای در شهر پیستبورگ ایالت پنسیلوانیا کشته شدند. در یک صبح وحشتناک در سال ۲۰۱۷ نیز فردی مسلح ۲۶ نفر را در کلیسایی در ساترلند تگزاس به کشتن داد. صدها تیراندازی در اماکن به ظاهر عادی در سراسر آمریکا را نیز به این حوادث مرگبار اضافه کنید.

سی‌ان‌ان: چشم‌اندازی برای پایان همه‌گیری خشونت‌های مسلحانه در آمریکا وجود ندارد

هریک از این حوادث دلایل منحصر به فردی دارند؛ گاهی اوقات اختلافات در محل کار، آسیب های خانوادگی، کینه شخصی یا مسائل مربوط به سلامت روان انگیزه تیراندازی ها را تشکیل می دهند. جرائم ناشی از نفرت یا انگیزه های سیاسی را نیز می توان در آن ها دخیل دانست.

در حالی که انگیزه‌های فردی دلیل بسیاری از تیراندازی‌ها را تشکیل می دهد، نمی‌توان دسترسی آسان به سلاح‌های مرگبار – به صورت قانونی یا غیرقانونی – را نادیده گرفت. همچنین این موضوع را نمی توان انکار کرد که کشورهایی که پس از کشتارهای جمعی هولناک، مانع دسترسی به سلاح گرم شده اند، حوادث مربوط به تیراندازی های جمعی کمتری را شاهد بوده اند.

تکرار تیراندازی ها در محل کار، در هنگام خرید و بازی، سؤالات فزاینده ای را در درباره آزادی حمل سلاح به موجب قانون اساسی آمریکا ایجاد کرده است؛ این که آزادی یک فرد برای حمل سلاح تا چه اندازه حقوق دیگران را برای زندگی آزاد تضمین می کند. بسیاری از حامیان حق حمل سلاح حتی حاضر به پذیرش این موضوع نیستند که آیا تضمین های ارائه شده در قانون، الزاما همیشه به این معنی است که مردم می توانند سلاح های جنگی با قدرت بالا را برای استفاده شخصی خریداری کنند؟

نظام سیاسی در آمریکا به طورمعمول پاسخ معناداری برای تیراندازی ها ندارد؛ چه برسد به این که راه حلی برای آن پیدا کند. به طور معمول جمهوریخواهان حامی حق حمل سلاح بعد از هر حادثه تیراندازی ابراز همدردی می کنند و به خانواده های قربانیان تسلیت می گویند که مورد تمسخر آمریکایی هایی قرار می‌گیرند که به دنبال اصلاحات در قانون حمل سلاح هستند. محافظه کاران اغلب تقصیر را به گردن بحران سلامت روان می اندازند که کاری برای مقابله با آن انجام نمی شود.

حامیان متمم دوم قانون اساسی آمریکا که از حق نگهداری و حمل سلاح حمایت می کند، اغلب چنین استدلال می کنند که اگر «افراد اصلح» بیشتری سلاح حمل کنند، اوضاع برای همه امن تر خواهد بود. دموکرات ها اغلب درخواست های خود را برای ممنوعیت حمل سلاح های تهاجمی تکرار می کنند هر چند که می دانند نمی توانند آن را تصویب کنند. این امید وجود داشت که این دورباطل سال گذشته با تصویب اولین قانون مهم فدرال در زمینه ایمنی حمل سلاح پس از چند دهه شکسته شود. این قانون همه خواسته های دموکرات ها را برآورده نمی کرد، اما توانست تا حدی آرای جمهوریخواهان را جلب کند. این قانون کمک های مالی را در اختیار ایالت های مختلف قرار می دهد تا به طور موقت مانع دسترسی افراد مبتلا به بحران سلامت روان به سلاح گرم شوند.

اما این قانون در کنار محدودیت هایش، پیچیدگی هایی نیز دارد. این قانون در تعیین این که فرد چه زمانی از آستانه قانونی منع دسترسی به سلاح می گذرد، دچار محدودیت است. همچنین تضمینی وجود ندارد فردی که سلاح گرم در اختیار دارد در آینده دچار بحران سلامت روان نشود.

سی‌ان‌ان نتیجه گرفت: همه این مسائل نشان می دهند که به چه دلیل امید به اینکه تیراندازی های جمعی که هر هفته و هر سال آمریکا را به لرزه در می آورد، روندی نزولی درپیش بگیرد اینقدر اندک است.