به گزارش خبرنگار ایرنا، پیرمرد سالمندی که بدلیل کهولت سن توان راه رفتن نداشت در کنار خیابان بر روی صندلی نشسته است. او از کنج خیابان نظاره گر جمعیتی که در راهپیمایی امروز شرکت کردند است، او پرچم سه رنگ کشورش را تکان می داد. هر چند سن و سال از او قدرت راه رفتن و حضور در راهپیمایی را گرفته بود اما او با تکان دادن پرچم در دستانش به نوعی حضور خود را اعلام می کرد.
در این بین هر بار که نگاهش به نوجوانی می افتاد خاطره روزهای برفی و سرد بهمن سال ۱۳۵۷ آن روزها که خود در این سن قرار داشت به یادش می آمد. روزهایی که با حضور گسترده مردم گرم بود و همچنان هم گرمای این حضور را در میان خیل عظیم شرکت کننده در این راهپیمایی شاهد هستیم.
دفتر خاطرات انقلاب مملو از حضور پرشور
دفتر خاطراتش را اینگونه برایم ورق می زند که ۱۳۵۷ سال پر از تلاطم و التهاب برای همه ایرانیان بود اما ملت به امام خمینی(ره) اتکا کرده بودند و در این راه از زندان، شکنجه و حتی شهادت نیز ابایی نداشتند.
رسول عظیمی که اکنون در میانه دهه ۸۰ زندگیش قرار دارد و به قول خودش ۸۶ سال از خدا عمر گرفته است به خبرنگار ایرنا گفت: رمز پیروزی و ماندگاری انقلاب اسلامی بعد از ۴۴ سال از وقوع این رخداد مهم سیاسی در کشور اتحاد و وحدت ملت است.
وی به راهپیمایی ها و تلاش های جوانان سال ۱۳۵۷ برای به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی اشاره کرد و افزود: آنزمان همه ملت برای یک هدف واحد در کنار هم ایستادند و برای هدفی که به آن اعتقاد داشتند هیچگاه تزلزل و سستی به خود راه ندادند و امروز هم می بینم جوانان و نوجوانان زیادی در راهپیمایی ۲۲ بهمن حضور دارند که برایم یادآور دوران سال ۱۳۵۷ است.
وی که بدلیل کهولت سن قادر به راه رفتن و ادامه مسیر راهپیمایی با افراد را نداشت نگاهش را به پسر نوجوان که در کنار خیابان به همراه پدرش مسیر را طی می کرد انداخت و گفت : آنان که می گفتند نظام جمهوری اسلامی جشن ۲۲ بهمن ۱۴۰۱ را نمی بینند ببینند چطور دهه هشتادی ها و نودی ها پا به پای ما نسل های گذشته در این اجتماع بزرگ شرکت کردند.
قدم به قدم با انقلاب
میدان ساعت، ورودی راهپیمایی ۲۲ بهمن در ساری چشم هرکسی که به زهرا خانم می افتد نظرش جلب می شود. چار گُل گُلی، لَچکی بر سر (سربند در گویش مازندران) و کَلوش در پا (کفش در گویش مازندران) آغشته به گِل و لای، همه اینها نماد یک بانوی روستایی اصیل مازندران را به اذهان متبادر می کند.
همانطور که فکر می کردم او از روستا به شهر آمد تا در راهپیمایی شرکت کند. زهرا خانم که اکنون در دهه ۷۰ عمرش قرار دارد می گوید هرسال برای راهپیمایی ۲۲ بهمن به ساری می آید و همگام با جمعیت مرکز استان مازندران مسیرها را طی می کند.
او از دوران انقلاب و آنزمان که جوانی کم سن و سال بیش نبود می گوید و اینکه در راهپیمایی سال ۱۳۵۷ نیز شرکت داشته گفت: طی این سالها و با گذشت ۴۴ سال از انقلاب اسلامی هیچگاه از میزان حضور مردم در راهپیمایی های این روز و دیگر مناسبت های دیگر کاسته نشده است و همواره در صحنه حضور دارند.
وی افزود: امسال برخلاف ذهنیت که بخاطر آشوب و اغتشاشات اخیر در کشور ایجاد شد نسل های جوان و نوجوان نیز حضوری پُررنگ در این راهپیمایی دارند و نشان دادند که همواره با این انقلاب و این نظام هستند.
آنهایی که قد خمیده اما پای انقلاب همچنان ایستاده اند
مسیر میدان ساعت به سمت میدان امام خمینی (ره) ساری را طی می کنم در بین راه مادر سبزپوش که با واکر گوشه خیابان ایستاده است نظرم را جلب می کند. وقتی به او نزدیک می شوم عکس فرزند شهیدش را به گردن آویخته است. به جمعیت نگاه می کنم اندک فرصتی تا رسیدن خیل عظیم جمعیت وجود دارد. این فرصت را برای گپ و گفت با"سیده خدیجه مستعدی عربانی" مادر سردار شهید صمدایی مغتنم می دانم و باب حرف زدن را با او شروع می کنم.
گشاده رو است با یک سلام علیک و احوالپرسی مقدماتی که با او داشتم خودش حرف دلش را باز کرد و از سختی هایی که در زمان انقلاب بر او تحمیل شد و اینکه چطور مزدوران رژیم بخاطر انقلابی بودنش به خانه اش هجوم آوردند و خانه اش را به آتش کشیدند و پاهایش سوخت می گوید.
او در سن ۸۹ سالگی با اتکا به واکر در کنار خیابان ایستاده است و به جمعیت نگاه می کند، می گوید : برای انقلاب سال ۱۳۵۷ خیلی ها تلاش کردند و خیلی ها در این مسیر از جان شیرین خود گذشتند تا کشور به این مرحله از آزادی و استقلال برسیم و باید قدردان این موفقیت های بدست آمده باشیم.
سیده خدیجه هم همچون پیرمرد قبلی پایش، او را برای حضور در راهپیمایی همراهی نمی کرد، افزود: با این شرایط جسمی همیشه در صحنه های مختلف انقلاب و راهپیمایی ها شرکت می کنم تا به نسل جوان نشان بدهم که انقلاب علاوه بر اینکه به ما پیران به عنوان ذخیره های گذشته نیاز دارد به نسل جوان به عنوان رویش های جدید انقلاب نیز نیاز دارد.
دهه هشتادی های پایِ کار
در میانه راه نرسیده به میدان شهید قاسمی تعدادی دختر و پسر نوجوان دهه هشتادی در وسط خیابان به صف ایستاده اند. آنها پرچم کشور را از ۲ طرف گرفته و آن را نگه داشتند. صورت هایشان نیز به به رنگ پرچم کشور رنگ آمیزی شد و تمام وجودشان مالامال از شور و اشتیاق به انقلاب است.
رضا یکی از این نوجوانان که گوشه ای از این پرچم را گرفته است می گوید : در این برهه زمانی تمامی برنامه های کشورهای خارجی و دشمنان به سمت دهه هشتادی و نودی های کشور بود اما در راهپیمایی ۲۲ بهمن امروز شاهد هستیم که بسیاری از شرکت کنندگان در این مراسم از افرادی در این گروه سنی بودند.
وی پرچم را نماد هویت ملت در هر کشوری دانست و گفت : ما دهه هشتادی ها و نودی ها همواره پایبند به این پرچم خواهیم ماند و هر زمان که نیاز باشد و برای حفظ آن پای عرصه خواهیم آمد.
کودکان نیز بخش دیگری از جمعیت شرکت کننده در راهپیمایی ۲۲ بهمن در مازندران بودند آنها دست در دست مادران و پدرانشان در این عرصه حضور یافتند تا به نوعی موضوع "حضور در صحنه" را فرابگیرند.
حضور در راهپیمایی همواره به عنوان خاطره ای برای فرزندان این دیار در ذهنشان باقی خواهد ماند و مادران و پدرانشان نیز با عکس گرفتن سعی کردند تا بخشی از تاریخ کشور را که توسط فرزندانشان رقم خورده است ثبت کنند.
همچنین در مسیر راهپیمایی بخصوص در میدان امام خمینی (ره) ساری مسوولان برگزاری این مراسم با برپایی غرفه های مختلف نقاشی، سرود و عروسک گردانی علاوه بر ایجاد فضای مفرح برای کودکان سعی شد تا موضوع انقلاب در قالب هنری که توسط آنها خلق می شد به نمایش گذاشته شود.
برپایی غرفه های دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی توسط ادارات و نهادهای مازندران از دیگر بخش های جنبی راهپیمایی امروز در ساری بود که ۴۴ غرفه به مناسبت چهل و چهارمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در مسیر برپا شد و در قالب بروشور و بیلبورد خدمات صورت گرفته توسط آن نهاد طی این سالها در معرض دید شرکت کنندگان در راهپیمایی قرار گرفت.
نظر شما