به گزارش ایرنا، عباس نظریان رئیس فدراسیون اسکی و ورزش های زمستانی در نشست خبری در خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) درباره مشکلات و مسائل مطرح شده درخصوص اسکی ایران توضیحاتی ارائه کرد.
وی در این گفت‌وگو اظهار داشت: اینکه برخی بگویند یک خانواده من را به اسکی آورد، درست نیست، چون آنها را قبل از آمدنم به فدراسیون، نمی‌شناختم. در مورد پاسخ به انتقادات نیز باید بگویم که اتفاقات می‌تواند بدون سر و صدا و شلوغ‌کاری در مسیر درست قرار گیرد. از نظر خودم واکنش نداشتن، ضعف نیست من کلا علاقه‌مند به واکنش نشان دادن نسبت به مسائل جوسازی نیستم.
نظریان با بیان اینکه این رشته چند محدودیت خیلی بزرگ دارد که هیچ مسئولی نمی‌تواند بطور کامل آنها را رفع کند، خاطر نشان کرد: اسکی به عنوان تنها فدراسیون حاضر در بازی‌های المپیک زمستانی و با بیش از ۷۰ سال حضور در این بازی‌ها، یک متر فضای اختصاصی برای خودش ندارد. قهرمانان این رشته، روستائیان و عشایر کوهپایه نشین هستند که در کنار کوه زندگی می‌کنند. اکثر این افراد از قشر آسیب‌پذیر جامعه هستند و یارانه بگیرند. در حالی که جامعه ما در این زمینه غیر واقعی فکر می‌کنند. اما نباید به دلیل اینکه برخی افراد ثروتمند بخشی از اوقات فراغت خود را به اسکی یا هر فعالیت به زعم برخی از افراد جامعه لاکچری، می‌پردازند، قهرمانان این رشته از حمایت‌های بحق خود محروم شوند.
رئیس فدراسیون اسکی همچنین گفت: با بودجه اندک ۴ میلیاردی که نیمی از آن هزینه حقوق و جاری فدراسیون است، نمی‌شود برای ۱۰ رشته ورزشی کاملا مختلف، با تجهیزات مختلف، با زیرساخت مختلف، کار خاصی انجام داد. باور دارم با برنامه‌ای که ما تا المپیک زمستانی ۲۰۳۰ تدوین کرده‌ایم، با حمایت مناسب از این فدراسیون، ورزشکاران این فدراسیون می‌توانند سکوهای شایسته ای برای کشور عزیزمان به ارمغان بیاورند. تقریبا امروز ۱۱ رشته برفی، یخی، چمن و جاده‌ای را مدیریت می‌کنیم. نمی‌گوییم عالی هستیم ولی زنده هستیم و کارمان را جلو می‌بریم.
وی همچنین با اشاره به اینکه ۱۶۸ هزار فرانک سوئیس، کل اعتبارات سال گذشته فدراسیون از سوی فدراسیون جهانی بود، اظها کرد: با این پول سال گذشته ۱۰۰ ست آلپاین و ۴۰ ست اسنوبرد استعدادیابی خریدیم و به هیئت‌های استانی دادیم. پول این تجهیزات از همان اعتبارات است.
متن کامل گفت‌وگوی ایرنا با نظریان را در زیر می‌خوانیم:
از زمانی که به عنوان رئیس فدراسیون اسکی انتخاب شدید، فراز و نشیب‌های بسیاری داشتید و خیلی‌ها شما را متهم کردند که وابسته به خانواده خاصی هستید؟
خیلی رسانه‌ای نیستم. زمان بسیاری از چیزها را حل می‌کند. افراد به این نتیجه می‌رسند برخی اتفاقات می‌تواند بدون سر و صدا و شلوغ‌کاری در مسیر درست قرار گیرد. از نظر خودم واکنش نداشتن، ضعف نیست من کلا علاقه‌مند به واکنش نشان دادن نسبت به مسائل جوسازی نیستم. برخی از جوسازی‌ها و اظهارات گاها ناپخته به دلیل شناخت نداشتن از شرایط و محدودیت‌های خاص ورزش اسکی است. رشته‌ای که با محدودیت‌ها و چالش‌های متعددی روبروست و قابل مقایسه با هیچ رشته‌ای نیست. این رشته چند محدودیت خیلی بزرگ دارد که هیچ مسئولی نمی‌تواند بطور کامل آنها را رفع کند. اولین موضوع، مساله اقلیم و اثر آن در بارش سالانه برف است. اقلیم در ورزش‌های زمستانی، بویژه رشته‌های برفی، خیلی اثرگذار است. گاهی از اول آبان برف خوب داریم و گاهی کل روزهای قابل فعالیت یکساله در پیست‌های برفی ما به ۴۰ روز می‌رسد. این موضوع در برنامه‌ریزی دقیق و سازماندهی مناسب فعالیت‌ها و برنامه‌های توسعه‌ای این فدراسیون اثر قابل توجهی دارد.
دومین موضوع، محدویت فدراسیون در دسترسی به زیرساخت خاص اسکی است. اسکی به عنوان تنها فدراسیون حاضر در بازی‌های المپیک زمستانی و با بیش از ۷۰ سال حضور در این بازی‌ها، یک متر فضای اختصاصی برای خودش ندارد. بسیاری از رشته‌ها را در هر استانی و در هر مکانی می‌توانید اجرا کنید، اما باید اسکی را در ارتفاعات خاص، برنامه‌ریزی و اجرا کنیم.
موضوع اثرگذار بعدی، تجهیزات خاص اسکی هست که هم تولید داخل نداریم، هم گران هست و هم نوسانات ارزی به شدت روی دسترسی علاقمندان و توسعه همگانی آن اثر دارد. تجهیزات بالابرها و پیست‌ها نیز مزید علت است. بدون ایمنی پیست‌ها و تجهیزات خاص تردد در پیست نمی‌توانید هیچ اقدامی را اجرا کنید. اگر دیزین بسته شده به خاطر ایمنی است زیرا برف هم هست. از سال ۱۹۵۶ فدراسیون اسکی وارد المپیک شده و ۱۱ دوره در این رقابت‌ها شرکت کردیم. بعد از ۷۰ سال، فدراسیون اسکی یک متر جای اختصاصی ندارد. چگونه می‌توانیم موفق شویم. تمام برنامه‌های ما اگر مدیریت پیست‌های خصوصی یا دولتی نخواهند، لغو خواهد شد.
آیا اسکی ورزش لاکچری است؟
این هم یکی دیگر از محدودیت‌های بسیار اثرگذار فدراسیون اسکی و ورزش‌های زمستانی است. این فدراسیون دو ویترین دارد. یکی تصویر لاکچری بودن را نشان می‌دهد که همین باعث شده محدودیت‌های آن دیده نشود و مسئولان کشور، بویژه سیاستگذاران در حمایت از این فدراسیون، محتاط عمل کنند. در حالیکه تصویر واقعی‌تر این فدراسیون در انتظارات کشور از حضور ورزشکاران و قهرمانان این رشته در میادین بین‌المللی است. قهرمانان این رشته، روستائیان و عشایر کوهپایه نشین هستند که در کنار کوه زندگی می‌کنند. اکثر این افراد از قشر آسیب‌پذیر جامعه هستند و یارانه بگیرند. در حالی که جامعه ما در این زمینه غیر واقعی فکر می‌کنند.
افرادی که برای اوقات فراغت و تفریح به ورزش اسکی می‌پردازند، کمتر در بخش قهرمانی حضور پیدا می‌کنند. ورزش قهرمانی بسیار سخت و طاقت فرسا است و کار هر کسی نیست. اما نباید به دلیل اینکه برخی افراد ثروتمند بخشی از اوقات فراغت خود را به اسکی یا هر فعالیت به زعم برخی از افراد جامعه لاکچری، می‌پردازند، قهرمانان این رشته از حمایت‌های بحق خود محروم شوند. قهرمانان در همه رشته‌ها، نیازمند حمایت همه جانبه هستند و اسکی‌بازان هم از این قاعده مستثنی نیستند. حتی ما به دلیل محدودیت‌های خاص این فدراسیون که قبلا گفته شد، به حمایت بیشتری نیاز داریم.
وقتی وارد بازی‌های المپیک زمستانی می‌شویم، ۱۵ رشته وجود دارد که پنج رشته اسنوبرد، آلپاین، فری استایل، کوهستان و صحرانوردی به اماکن برفی ربط دارد و بقیه رشته‌ها به سالن‌های یخی. فدراسیون اسکی و ورزش‌های زمستانی در ۲ سال اخیر که بنده توفیق خدمتگزاری در آن را دارم، در ۱۰ رشته برفی، یخی، چمن و آسفالت فعال شده است. بدون هیچگونه منبع درآمدی. از وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک بابت حمایت‌هایشان، سپاسگزارم اما با بودجه اندک دولتی ۴ میلیاردی که نیمی از آن هزینه حقوق و جاری فدراسیون است، نمی‌شود برای ۱۰ رشته ورزشی کاملا مختلف، با تجهیزات مختلف، با زیرساخت مختلف، کار خاصی انجام داد.
امروز این فدراسیون تیم‌های ملی هاکی روی یخ در رده‌های سنی بزرگسالان و جوانان در ۲ بخش مردان و بانوان را به مسابقات هاکی روی یخ آسیا و جهانی اعزام می‌کند. این رشته در اعزام یک کاروان ۳۰ نفره است. با کل این بودجه حتی بلیت هم برای حتی یک اعزام نمی‌توانیم بخریم. در حالیکه من باور دارم با برنامه‌ای که ما تا المپیک زمستانی ۲۰۳۰ تدوین کرده‌ایم، با حمایت مناسب از این فدراسیون، ورزشکاران این فدراسیون می‌توانند سکوهای شایسته ای برای کشور عزیزمان به ارمغان بیاورند.
پاسخ هجمه‌ها را نمی‌دهید؟
ما فراز و نشیب داشیم، اما سکوت کردیم خیلی از هجمه‌ها واقعی نیست و علاقه‌مند نیستم تا جواب دهم. در شان یک فدراسیون نیست تا در رسانه به منتقدانش جواب دهد. جای پاسخ دادن به برخی حرف‌ها در رسانه نیست. ما در این دو سال، چندین نشست، گذاشتیم و از همه کسانی که دلسوز هستند درخواست کمک کردیم و از منتقدان خواستیم که اگر فکر می‌کنند، می‌توانند به ما کمک کنند، فدراسیون به روی آنها باز است. هیچ منتقدی را حذف نکردیم و واقعا علاقمندیم در بخش‌های مورد نیاز از همه کمک بگیریم. برنامه‌ها تدوین و در حال اجراست، تیم کاری فدراسیون همه فنی، متخصص و دارای تجارب ارزشمند ورزشی، اداری، قهرمانی و مدیریتی هستند. منابع زیرساختی و منابع مالی از عوامل کندکننده و محدودکننده اجرای برنامه‌هاست که از همه علاقمندان و دلسوزان این رشته دعوت می‌کنیم در راستای تسهیل و در دسترس قرار دادن این منابع به ما کمک کنند.
شما رسانه را دوست ندارید در حالی که نقش انکار ناپذیری دارد. برخی می‌گویند که نظریان را شمشکی‌ها به فدراسیون آوردند تا خود ریاست کنند. چون دفاع نمی‌کنید پس شایعه‌ها درباره شما درست است؟ آیا واقعا شما را یک خانواده خاص وارد اسکی کرد؟
۵۲ فدراسیون و بیش از یکصد رشته ورزشی داریم. سال ۱۳۹۹ وارد اسکی شدم. من نه تنها این خانواده را نمی‌شناختم و با هیچکدام ارتباطی نداشتم حتی نمی‌دانستم فدراسیون اسکی کجاست. ساعت ۱۲ در آخرین روز ثبت نام ریاست مجمع انتخاباتی فدراسیون اسکی، آخرین نفر ثبت نام کردم. واقعیت این است که من اصلا در فضای مجازی و غیرمجازی اخبار را دنبال نمی‌کنم. نمی‌خوانم تا آرامش داشته باشم. وقتی بخوانم حواسم پرت می‌شود. فدراسیونی را مدیریت می‌کنم که بومی و محلی است. واکنش نشان دادن به برخی موضوعات جزئی، تنها شرایط کار را سخت می‌کند و نه تنها فایده‌ای ندارد، بلکه باعث عدم تمرکز در مدیریت می‌شود.
چرا تصمیم گرفتید ثبت نام کنید؟
به فضای ورزش علاقه داشتم و تحصیلاتم دکترای مدیریت ورزشی، دانشیار دانشگاه در رشته مدیریت ورزش هستم و در سطوح مختلف اداری، توفیق خدمتگزاری در کشور را داشتم. در دانشگاه و در وزارت ورزش و جوانان، سابقه فعالیت ستادی دارم. علاقمند به فعالیت ورزشی از جنس اجرا بودم. این موضوع سبب شد تا وارد مسیر ریاست فدراسیون شوم. می‌توانستم به فدراسیون‌های دیگر هم بروم، اما می‌خواستم جای جدیدی بروم. بنابراین اینکه برخی بگویند یک خانواده من را به اسکی آورد، درست نیست، چون آنها را قبل از آمدنم به فدراسیون، نمی‌شناختم.
میزگردی در خبرگزاری ایرنا با حضور سه پیشکسوت اسکی برگزار و نقدهایی به شما وارد شد؟ واکنش شما چیست؟
هیچ مدیر و مدیریتی، کامل و ایده‌آل نیست. من و تیم فدراسیون و هیئت‌های استانی هم از این قاعده مستثنی نیستیم. با همه محدودیت‌ها، شبانه‌روزی تلاش و تمام رویدادهایمان را برگزار کردیم و اعزام‌ها نیز به طور کامل انجام شد. مسابقات جهانی چمن را در ایران برگزار کردیم و مدال ارزشمند طلا و نقره گرفتیم. در مسابقات قهرمانی دنیای آلپاین برای اولین بار ۲ ورزشکار زیر رتبه ۲۵ در فینال رقابت‌ها داشتیم. برای اولین بار در مسابقات قهرمانی دنیای کراس کانتری نه تنها ۲ فینالیست داشتیم، بلکه برای اولین بار ورزشکار بانوی اسکی هم در این مسابقات به فینال رسید.
در مسابقات بین‌المللی کشورهای اسلامی در کازان تیم ملی هاکی روی یخ پسران و دختران ایران نائب قهرمان شدند. تیم ملی هاکی روی یخ را به مسابقات سطح ۳ قهرمانی جهان اعزام کردیم و همین الان تیم جوانان هاکی روی یخ ما در مسابقات قهرمانی آسیا است و ضمن آنکه تیم نونهال و نوجوانان آلپاین نیز در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت دارند. این اعزام‌ها و این عملکرد با همه محدودیت‌های گفته شده انجام شده است. با همه این اتفاقات خوب، هنوز خیلی کار نشده وجود دارد و البته نقد هم وارد است. کنار همه نقدها، دست‌های یاری‌گر و حامی بیشتر نیاز است.
اگر می‌خواستم از روز اول در برابر صحبت‌های گاها ناعادلانه، موضع بگیرم، شرایط وخیم‌تر می‌شد و همه با تحلیل کردن، فشار بیشتری روی من و فدراسیون می‌آوردند، به همین دلیل واکنشی نشان ندادم. در فضای رسانه در ۲ سال گذشته حداقل ۵ نشست خبری داشتیم که آخرین آن مربوط به پیکارهای اسکی روی چمن قهرمانی جهان بود. رسانه‌ها را محدود نکردیم. دلم نمی‌خواهد مراودات خود را حتی با افرادی که با من و عملکردم مشکل دارند، قطع کنم و البته باید جوانب کار را مدیریت کنم. وقتی با مردم کار می‌کنیم همواره تمجید نمی‌شنویم و گاهی اوقات رفتار تند و اهانت هم می‌بینیم. باید آرام باشم. در تنش و دعوا، توفیقی حاصل نمی‌شود.
در خصوص پیست‌ها و جذب حامی مالی چه اقدامی کردید؟
تجربه اجرایی مرکز اقتصادی ورزش را دارم و برخی متون اقتصادی را هم تدریس می‌کنم، اما اجرای ستادی و آموزش دانشگاهی با اجرای صفی و عملیاتی خیلی متفاوت است. من زمانی می‌توانم این بطری لیوان آب را از شما بگیرم که در عوض آن به شما چیزی بدهم. دنیای اقتصاد، دنیای برد _برد است، باید دری برای من باز بگذارند، نمی‌توانم پول شما را بگیرم و برای شما آورده‌ای نداشته باشم. حامی مالی پولش را از سر راه نیاورده است. وقتی حامی مالی بیاید باید ۷۰ بر ۳۰ به نفع آن فرد، شود. وقتی طرف پول می‌آورد، آن فرد را باید کجا بگذارم. من که دو ماه برف دارم چه لیگی را راه‌اندازی کنم که برای حامی مالی جذاب باشد. ضمن آنکه اجازه نداریم در این پیست‌ها بنر تبلیغاتی بزنیم.
از مدیریت پیست‌ها می‌خواهم تا مسابقات را در آنجا برگزار کنم و گفتند اشکالی ندارد اما نمی‌توانم فضای تبلیغاتی داشته باشم. نمی‌توانم با کلیدی که در دستم نیست، سرمایه‌گذار بیاورم و سرمایه‌گذاری کنم.
در پیست مرند، شهرکرد و خرم‌آباد استعدادیابی کردید؟ آیا در اعزام‌ها پارتی‌بازی و فامیل‌بازی هم می‌کنید؟
کمیته استعدادیابی ما فعال است. علیرضا احمدپور به عنوان قهرمان اسکی استان فارس و جزو سرمایه‌های اسکی است و او را به عنوان رئیس کمیته استعدادیابی منصوب کردیم. برگزاری انتخابی فینال قهرمانی آلپاین نشان داد که روند انتخاب‌ها درست است و دو ورزشکار رتبه ۲۳ را کسب کردند. براساس فامیل بودن فردی را اعزام نمی‌کنیم. با توجه به تجهیزات و رکوردها آن ورزشکار اعزام می‌شود. محمد ساوه شمشکی و محمد کیادربندسری در انتخابی درخشیدند و به مسابقات جهانی اعزام شدند.
در الیگودرز با این هدف رفتید تا سطح مربیان الیگودرز و مرند را بالا ببرید؟
ما با کمک کمیته استعدادیابی این کار را کردیم اما مربی سطح بالا زیاد نداریم. در حال کیفی‌گرایی هستم. حتی از روسای کمیته‌های استعدادیابی تقدیر کردم. از الان اسامی جدیدی را در عرصه قهرمانی اسکی می‌بینید. در سال جاری با حضور ۶۰ ورزشکار از ۸ استان در رده نونهال و نوجوان مسابقات را برگزار کردیم. پشتوانه تیم‌های ملی ما مشخص است. بانک اطلاعاتی نسل جدید اسکی بازان کشور تهیه شده و امروز می‌دانیم اسکی بازان رده‌های مختلف در کل کشور چه کسانی هستند. این کار بسیار ارزشمند است که توسط کمیته استعدادیابی فدراسیون انجام شده است.
کسانی هستند که عمر اسکی آنها تمام شده یا از ایران رفتند. اسکی‌بازانی چون سمیرا زرگری و فروغ عباسی. آیا عملکرد شما سبب شد برخی استعدادهای اسکی از بین بروند؟
خوشحالم نظام جمهوری اسلامی انقدر نیرو آموزش داده که می‌توانند در دنیای اختصاصی خود در هرجای دنیا، موثر و مفید باشند. ما خوشحالیم که ورزشکاران ما می‌توانند برای سایر کشورهای دنیا نیز استاندارد باشند و خدمات دهند. این نشانگر آموزش شایسته نیروی انسانی در نظام آموزشی ماست. برای بهره‌مندی از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های نیروی انسانی در هر کشوری شاخص خاص خودش وجود دارد. ما هم معیار و شاخص کشور خودمان را داریم. درب فدراسیون اسکی و ورزش‌های زمستانی بر روی هیچ ورزشکار، مربی، داور، پیشکسوت و مدیری بسته نیست. در چارچوب رعایت قوانین و مقررات کشور و شاخص‌های وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و فدراسیون وظایف خودمان را انجام می‌دهیم. ورزشکاران و قهرمانان ما باید بدانند که اگر امروز آنها را می‌شناسند بواسطه حمایت‌های دولت، وزارت، کمیته و فدراسیون مربوطه و البته تلاش خودشان بوده است. بسیاری از این افراد در همین رشته و بواسطه شهرت کسب شده و با مجوز فدراسیون، مربی شده‌اند، باشگاه اسکی تاسیس کرده و در حال ارتزاق هستند. نباید فراموش کنند که از کجا به کجا رسیدند. مدرک مربی‌گری آنها و مجوز باشگاه آنها از فدراسیون هست. نباید نمک بخوریم و نمکدان را هم بشکنیم.
بازهم تکرار می‌کنم که این وظیفه من و تیم کاری فدراسیون است که شرایط بهینه را برای رونق اسکی و فعالیت تمامی سرمایه‌های اسکی و ورزش‌های زمستانی فراهم آوریم، اما این تلاش دوجانبه باید باشد و طرفین برای تفاهم و همکاری صادقانه تلاش کنند.
بودجه فدراسیون جهانی کجا خرج شده؟ به یاد دارم ساوه شمشکی دستگاه برف روب خرید.
۱۶۸ هزار فرانک سوئیس، کل اعتبارات سال گذشته بود. این عدد به خاطر ارتباطات بسیار بالای بهرام ساوه شمشکی و به واسطه ۱۵ سال سابقه در فدراسیون اسکی و نفوذی که از بابت جلو بردن اسکی ایران داشت، به ما تعلق می‌گیرد. از دبیرم دفاع می‌کنم زیرا فشار زیادی روی اوست. بهرام ساوه شمشکی برای اسکی ایران یک سرمایه ارزشمند است. تیم کاری ما بد عمل نکرده. ما باید ۱۰ هزار ورزشکار سازمان یافته داشته باشیم تا این اعتبار به ما تعلق گیرد. این ارتباطات بهرام ساوه شمشکی سبب رسیدن این اعتبار مالی به اسکی ایران می‌شود. ما دارای حق دو رای در مجمع جهانی اسکی هستیم، در حالیکه حق واقعی ما یک رای است. این هم ظرفیت ایجاد شده برای فدراسیون ماست. همه اهالی اسکی می‌دانند این اعتبار به ایران نمی‌آید، بلکه اعتباری است که از طرف فدراسیون جهانی به فدراسیون اسکی ایران تعلق گرفته است. بخشی از هزینه سفر تیم‌های ملی، هزینه هتل، غذا و حمل و نقل، تجهیزات اسکی از همین اعتبار فدراسیون جهانی برداشت می‌شود. اگر به مجمع جهانی یا کنگره‌ها می‌رویم با همین اعتبار است.
سال گذشته ۱۰۰ ست آلپاین و ۴۰ ست اسنوبرد استعدادیابی خریدیم و به هیئت‌های استانی دادیم. پول این تجهیزات از همان اعتبارات است. خرید ما از شرکت‌های معتبر و معرفی شده از طرف فدراسیون جهانی اسکی است که با کمترین قیمت انجام می‌شود. برای برگزاری مسابقات زیر نظر فدراسیون جهانی اسکی باید نماینده آن فدراسیون به ایران بیاید. هزینه ورود نماینده فدراسیون جهانی به ایران از زمانی که برای مسابقات از در منزل خود حرکت می‌کند تا زمانی که برمی‌گردد، با ماست.
اگر فردی در خصوص اعتبارات فدراسیون سوال دارد کافی است که یک نامه به خزانه‌داری فدراسیون جهانی بزند تا ببیند که اعتبارات فدراسیون اسکی صرف چه چیزهایی می‌شود. اگر این اعتبارات نباشد باید تعطیل کنیم. پولی در اختیارمان نیست و فقط اعتبار است و هر کسی که هر حرفی در این زمینه دارد، این درخواست را بدهد.
برای تغییر نگاه به این ورزش و توسعه همگانی آن چه باید کرد؟
ما لاکچری نیستیم و روستایی و عشایری هستیم. این رشته در بخش قهرمانی و مدال‌آوری، روستایی عشایری است. ورزش‌های زمستانی بزرگ‌ترین محل دیپلماسی عمومی است چون کشورهای توسعه یافته، بویژه کشورهای غربی، آنجا هستند. اگر بخواهیم بین این کشورها باشیم باید تصمیم بگیریم از فدراسیون اسکی و ورزش‌های زمستانی حمایت کنیم. الان نمی‌توانیم با یوروی ۵۰ هزار تومانی کار همگانی انجام دهیم. جامعه ورزش از من کار قهرمانی و مدال‌آوری می‌خواهد نه همگانی. برای توسعه در بخش قهرمانی و همگانی نیاز به تغییر نگاه و نگرش از طرف مجلس، وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و سازمان برنامه و بودجه داریم. کمیسیون بودجه و تلفیق باید برای ما فکر اساسی کند. توسعه بدون منابع مالی و زیرساختی امکان پذیر نیست.
اگر روستایی و عشایری بودید جزو ۱۰ تیم برتر دنیا بودید؟
اسکی‌بازان بخش قهرمانی در جامعه لاکچری‌ها قرار ندارند. وقتی ورزشکارم از شهرستان می‌آید باید پول اتوبوس او را بدهم. ما یک خوابگاه و غذاخوری برای برگزاری اردوهای بلندمدت نداریم. هزینه اسکان و تغذیه چندماه مداوم، سرسام‌آور است. اگر فدراسیون یک پیست اختصاصی داشته باشد می‌تواند برای جذب سرمایه و سرمایه‌گذار و حامی مالی برنامه‌ریزی کند. اما بدون زیرساخت، عملا امکان‌پذیر نیست.
در بخش توسعه همگانی اسکی، علاوه بر جشنواره‌های برفی که هر سال برگزار می‌کنیم، هر سال کمیته شهرنشینان مسابقاتی ویژه شهرنشینان برگزار می‌کند. سال گذشته بیش از یکصد نفر در توچال شرکت کردند و امسال در پیست بین‌المللی دربندسر آن را برگزار کردیم. امسال برای اولین بار والیبال برفی را که در این سال‌ها برگزار نشده بود در دو هفته در دیزین و همدان برگزار کردیم. این رشته در آینده نزدیک المپیکی خواهد شد.
رشته ورزشی رولر اسکی، پایه اسکی صحرانوردی است. در دنیا برای اینکه اسکی‌بازان صحرانوردی در فصل تابستان بیکار نباشند، رولر اسکی را راه انداختند. ما هم ۲ دوره مسابقه رولراسکی را در توچال و نمک‌آبرود برگزار کردیم. در سال ۱۴۰۲ بعد از فصل برفی باز هم این رشته را فعال نگه خواهیم داشت. امیدوارم ۳۱ استان در این زمینه فعال شوند. همچنین رشته‌های یخی، شامل هاکی روی یخ، اسکیت روی یخ و کرلینگ را فعال کردیم.
تیم ملی هاکی روی یخ در مسابقات بین‌المللی در کازان روسیه شرکت کرد و در ۲ بخش دختران و پسران نایب قهرمان شدیم. در مسابقات جهانی دیویژن ۳ در بوسنی و هرزگوین شرکت کردیم. در حال حاضر تیم ملی جوانان هاکی روی یخ پسران در مسابقات قهرمانی آسیا در مغولستان است.
تقریبا امروز ۱۱ رشته برفی، یخی، چمن و جاده‌ای را مدیریت می‌کنیم. نمی‌گوییم عالی هستیم ولی زنده هستیم و کارمان را جلو می‌بریم. در این ۱۱ رشته می‌توانیم خطا کنیم. امسال رشته اسکی را آوردیم و سه ستاره مدرس ژاپنی این رشته را در ایران به ما آموزش دادند. این رشته مدال‌آور است. من و تیم همکارانم حق دارند اشتباه هم داشته باشند. با این همه محدودیت مالی، زیرساختی و تجهیزاتی ما هم حق ضعیف عمل کردن و اشتباه داریم. تعداد زیادی از فدراسیون‌ها امسال تعداد قابل توجهی از اعزام‌های خود را بخاطر منابع مالی یا عدم دریافت روادید از دست دادند. اما فدراسیون اسکی همه برنامه‌های خود را اجرا کرد. منتقدان این عملکردهای تیم ما را هم ببیند.
پیست اسکی دیزین را ۲۰ ساله به فدراسیون بدهند، تا نتیجه بگیریم. زیرساخت در توسعه اسکی و ورزش‌های زمستانی بسیار اثرگذار است. باید زمین داشته باشیم که بکاریم و بعدا محصولاتمان را برداشت کنیم. نمی توانیم فقط رویاپردازی کنیم. تیم ما نشان داد با برنامه‌ریزی و حتی با همه محدودیت‌ها موفق بودیم. اما کافی نیست.
شما در مسائل فنی انتخاب سرمربی تصمیم گیرنده نیستید و از اول گفتند که نظریان را رئیس فدراسیون کردیم و شما فقط حامی مالی را بیاورید؟
این سوالات من را نگران نمی‌کند. وظیفه مدیر برنامه‌ریزی، نظارت، ارزیابی و سازماندهی است. اول وظیفه من را تعریف کنید. جامعه ورزش و جامعه اسکی از یک رئیس فدراسیون چه می‌خواهد. رئیس فدراسیون الزاما نباید ورزشکار، قهرمان یا از جنس رشته ورزشی تحت مدیریتش باشد. بسیاری از روسای فدراسیون‌های ورزشی و مدیران سازمان‌ها الزاما متخصص جایگاه خود نیستند. در فدراسیون‌های جهانی رشته‌های مختلف هم همین طور است. اول تعریف کنیم وظیفه رئیس یک فدراسیون چیست؟ وظیفه من حمایت و سازماندهی و دفاع از مجموعه و برنامه‌ریزی روی مسائل مختلف فدراسیون است. رئیس فدراسیون صرفا وظیفه فنی ندارد. در هر فدراسیون یک کمیته فنی وجود دارد که متشکل از متخصصین، صاحب‌نظران و افراد فنی رشته است. این کمیته از جایگاه ویژه‌ای در تصمیمات فنی برخوردار است. یکی مثل من کمتر ورود می‌کند، اما هیچ تصمیم فنی بدون اجازه من تصویب نمی‌شود. امکان ندارد کسی مقابل من تصمیمی بگذارد و امضا کنم. آخرین کمیته فنی دیروز بود و چالش شد زیرا تصمیمی را وتو کردم. پس برای چه چیزی وتو می‌کنم، گاهی از نگاه مدیریتی وتو می‌کنم گاهی هم فنی. اگر قرار است رئیس فدراسیون همه موضوعات را دیکتاتورانه تصمیم بگیرد به کمیته فنی نیازی ندارد. ما با کمیته فنی به جمع‌بندی می‌رسیم. نظر نهایی با رئیس فدراسیون است، اما به نظر کمیته فنی احترام می‌گذارم.
گفته شد در مقطعی همسرتان در فدراسیون اسکی مسئولیت داشته، این مساله واقعیت دارد؟
همسر من عضو هیئت علمی دانشگاه است. روز اولی که به اسکی آمدم به او گفتم که نباید به فدراسیون بیاید. هیچ فامیلی در فدراسیون ندارم. همسرم به عنوان یک استاد دانشگاه، یک پایان نامه کارشناسی ارشد را بصورت مجانی به تدوین برنامه استراتژیک توسعه اسکی بانوان در فدراسیون اسکی اختصاص داد که اگر می‌خواستیم این موضوع را سفارشی بررسی و تدوین کنیم باید هزینه پژوهشی قابل توجهی پرداخت می‌کردیم ولی رایگان انجام شد.
شما در خانواده اجرایی و اسکی نبودید و اسکی اولویت شما نبود، چه شد که به مجمع انتخاباتی آمدید و مجمع نیز به فردی که اجرایی و فنی نبوده و نامش به گوشش نخورده، رای می‌دهد؟
من در مدیریت، برنامه محورم و برای هر جایی که کاندیدا شوم با برنامه‌هایم می‌روم. اهل وعده دادن و کادو دادن نیستم. در زمان انتخابات، فقط چون استان فارسی هستم یک کتاب حافظ به همه هیئت‌ها هدیه دادم. وعده پست، پول و سفر را به کسی نمی‌دهم. یک برنامه در روز مجمع ارائه دادم. آن روز تصویری که از اسکی داشتم تصویر الان جامعه هست. من رای برنامه خود را گرفتم. شاید امروز تصمیم هیئت‌ها روی آن برنامه عوض شده باشد. من نتوانستم ۵۰ درصد برنامه خود را پیاده کنم، چون نه زیرساخت دارم، نه منابع مالی، نه لیگ، نه پخش تلویزیونی، نه فصل طولانی برف. برنامه من قوی است و اعتقاد دارم شدنی است، اما نه با محدودیت‌های حال حاضر. با این همه ما ناموفق نبودیم. هنوز هم برای اجرای این برنامه‌ها از تمامی اهالی اسکی درخواست کمک و همکاری دارم. من برای توسعه اسکی و ورزش‌های زمستانی اینجا هستم.
چند هیئت فعال دارید؟
۲۰ هیئت داریم و برخی از استان‌ها با سرپرست اداره می‌شود. در کرمان، یزد، مازندران، گیلان، کرمانشاه و قم هیئت را بخاطر توسعه رشته رولر اسکی راه انداختیم، زیرا پایه اسکی صحرانوردی است. اگر بتوانیم در ۳۱ استان رولر اسکی را اجرا کنیم ثروت ما در اسکی صحرانوردی روی برف در سال‌های آینده افزایش می‌یابد. نتیجه اینکار را در سال‌های آینده خواهیم دید.
رضا زارعی در گفت وگو با ایرنا عنوان کرد که برندهای ایران در تولید تجهیزات کوهنوردی با برندهای خارجی رقابت می‌کنند و شما یکی از مشکلاتی که تاکید کردید، تامین تجهیزات اسکی است. آیا فدراسیون اقدامی در این زمینه انجام داد؟
به واسطه سابقه‌ای که در مرکز اقتصادی وزارت ورزش داشتم با ۴۵ فدراسیون درخصوص کالای ایران نشست داشتیم و دو یا سه نشست بزرگ با تولیدکنندگان و واردکنندگان برگزار کردیم. در اسکی هم این ارتباطات را وارد کردم. ۷۰۰ میلیون جمعیت در منطقه ما حضور دارند و هیچکدام جز پاکستان تولید کننده نیست. این کشور در تولید تجهیزات ورزش توسعه یافته است. تولیدکنندگان ایرانی روی اقلام اسکی بخاطر میزان فروش نگران هستند. می‌گویند اگر خط تولید ایجاد کنم، چقدر مصرف مان در ایران است؟ وقتی ۱۰ پیست اسکی داریم و کل جامعه اسکی پنج هزار نفر هستند اگر این تجهیزات را تولید کنیم، توجیه اقتصادی ندارد. با شرکت دانش‌بنیان و کارآفرین صحبت کردم که اسکی تولید کنیم و مواد اولیه آن هم آماده است، اما توجیه اقتصادی نداریم. ما ناچاریم از این ظرفیت محروم شویم. هر چند این موضوع در ایران شدنی است تا تجهیزات را تولید کنیم. هنوز هم ناامید نیستیم و می‌توانستیم به جامعه هدف توسعه دهیم. اگر رولر اسکی تولید داخلی شود، خیلی پیشرفت می‌کنیم. تجهیزات این رشته ارزان‌تر است.
باز هم کاندیدا می‌شوید؟
سوال سختی است و نمی‌دانم.
تا به حال شده به استعفا فکر کنید؟
تحصیل کرده ورزش و رشتم مدیریت ورزش هستم و فضای اجرایی‌ام ورزش و این مسیر زندگی من است. سختی و فشارش را می‌دانم. کار کردن و مدیریت ورزش فوق‌العاده سخت است. اعتقاد به استعفا ندارم و جامعه‌ای من را به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب کرده و هر وقت گفتند که تو را نمی‌خواهیم، از اسکی می‌روم. ما مجمع فوق‌العاده برای بررسی عملکرد و رد صلاحیت عملکردی یک رئیس فدراسیون داریم. با رای جامعه اسکی آمدم و با رای آنها هم کنار می‌روم و هیچ طلب و ادعایی ندارم. تا روزی که از من بخواهند در این مسئولیت ادامه می‌دهم.
آیا اشتباهاتی در تصمیمات خود داشتید؟
حتما. داشته، دارم و خواهم داشت. اینجا اجراست. پر از فراز و نشیب. پر از عوامل بیرونی و داخلی اثرگذار بر تصمیمات که در اختیار هیچ مدیری نیست. فقط می‌توانیم اشتباهاتشان را کم کنیم و اصلاح کنیم. نمی‌توانیم بدون اشتباه باشیم در آن صورت ایده‌آل خواهیم بود که امکان‌پذیر نیست.
چقدر آورده مالی داشتید؟ یکی از قول‌های شما این بود که حامی مالی زیادی جذب کنید؟
شاید حدود یک میلیارد تومان نهایت آورده مالی من بود. انتظاری که از خودم داشتم، برآورده نشد. ظرفیتی که می‌خواستم ایجاد کنم، بیشتر از اینهاست. برای توسعه بخش زمستانی دنبال مجموعه ورزشی ۱۲ هزار تایی آزادی هستیم که کف آن یخ است. این ورزشگاه از ۳۶۵ روز شاید در مجموع ۶۵ روز در آن رویدادهایی چون جام ملت‌های آسیا، لیگ ملت‌های والیبال و مناسبت‌های ملی و مذهبی برگزار شود. اگر این ورزشگاه را به اسکی و ورزش‌های زمستانی بدهند، خودمان آن را راه‌اندازی می‌کنیم. این به نفع ورزش‌های زمستانی و به نفع ورزش کشور در بازی‌های المپیک زمستانی. در هر صورت اگر بخواهیم توسعه پیدا کنیم، بدون زیرساخت امکان پذیر نیست.
برای به دست آوردن پیست‌ها چه تدبیری اندیشیدید؟
دو کار باید انجام دهیم. دیزین تنها پیستی که متعلق به وزارت و سازمان توسعه و تجهیز است. باید کل آن را ۲۰ ساله به ما بدهند تا حامی مالی بیاوریم و بسازیم. در غیر این صورت ۲ ساله و ۵ ساله فایده‌ای ندارد. حامی مالی با ۲ سال چه کاری می‌تواند بکند. شیوه بعدی اینکه یک یا دو پیست از ۱۶ مجموعه پیست دیزین را کاملا با اختیار تام به فدراسیون اسکی بدهند. با کلید مجزا تا وارد آن شویم و تابلوهای تبلیغاتی‌اش را هم به ما بدهند تا از ظرفیت حامیان مالی ورزش و بخش خصوصی بهره‌مند شویم. توسعه بدون زیرساخت نمی‌شود.
در پایان به دنبال مربی خارجی هستید؟
نمی‌توانیم با این وضعیت ارز و نداشتن پیست مربی خارجی بیاوریم. مربی خارجی ماهی هفت هزار یورو یعنی ۴۲۰ میلیون تومان می‌خواهد. ما قرارداد دوماهه نمی‌توانیم ببندیم. وقتی پیست نداریم مربی کجا آموزش دهد، تمرین کند و تیم مارا آماده کند. باید به مربی خارجی جایی برای تمرین بدهید. با این نوسان ارزی نمی‌توانیم قرارداد یک ساله با مربی خارجی ببندیم و با برف ۲ ماهه موفق عمل کنیم رشته ما خاص است. باید بتوانیم بخشی از سال را با مربی خارجی در پیست‌های خارج کشور تمرین کنیم و مسابقه بدهیم. آیا با این وضعیت مالی امکان پذیر است؟
همواره باید جلوی همه گردن کج کنیم تا به ما پیست بدهند. ما یک نهاد المپیکی و بین‌المللی هستیم و نمی‌شود همواره گردن کج کنیم. از من توسعه می‌خواهید اما زیرساخت مهیا نیست.
نظر شما