به گزارش ایرنا، طبق تحقیقات و پژوهش های صورت گرفته، ورزش عامل مهم و اثرگذار برای ارتقای سلامت جسمانی و روانی افراد است و وجود زنان ورزشکار در کانون خانواده آثار و نتایج مثبتی به دنبال دارد و نقش اثرگذاری بر دیگر اعضای خانواده بر جای می گذارد.
بر اساس سرشماری سال ۹۵، حدود ۴۹.۴۲ صدم درصد جمعیت استان را زنان تشکیل می دهند که این موضوع، بیانگر اهمیت برنامه ریزی و توجه به این قشر و ضرورت تدوین برنامه های لازم در حوزه بانوان به ویژه ورزش است.
خوشبختانه ورزش بانوان استان در مقایسه با سال های گذشته، پیشرفت های بسیار خوبی داشته است هرچند تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله دارد.
خبرنگار ایرنا برای بررسی آخرین وضعیت ورزش بانوان قهرمان استان، میزگردی را با عنوان چالش‌ها، مشکلات و مطالبات بانوان قهرمان زنجان با حضور الهه رزاقی وزنه بردار استان، قهرمان مسابقات کشوری، رکورددار دسته ۷۱ کیلوگرم در ایران و دارنده مقام چهارم مسابقات کشورهای اسلامی، فاطمه سیدی تکواندوکار استان، دارنده مدال برنز آسیایی، مدال طلا و نقره تورنمنت بین المللی و بیش از ۵۰ مدال کشوری و معصومه رحیمی کاراته کای برجسته استان و دارنده چندین مدال استانی و کشوری برگزار کرد که مشروح مباحث و گفت و گوهای آن در ادامه آورده شده است.
ایرنا. چگونه وارد رشته وزنه برداری شدید و وضعیت این رشته را در استان چگونه ارزیابی می کنید؟
رزاقی: ورود من به رشته وزنه برداری کاملا اتفاقی بود و پس از آشنایی با این رشته به تدریج علاقه مندتر شدم و بعدها به عنوان اولویت اول زندگی ام قرار گرفت.
از طرفی حمایت های خانواده و مربی‌ام موجب شد با امید بیشتری ادامه دهم، در زمان حاضر سه سال است به صورت حرفه ای فعالیت و در رویداد های مختلفی شرکت می کنم.
وزنه برداری در بین بانوان رشته نوپایی محسوب می شود هر چند در اوایل مشکل فرهنگی وجود داشت، به طوری که خانواده ها نمی توانستند بپذیرند که یک خانم در این رشته ورزشی سخت فعالیت داشته باشد، اما بر خلاف تصور عموم، رشته وزنه برداری بسیار مهیچ و جذاب است و در صورتی که اصولی اجرا شود مزایایی را نیز به دنبال دارد.
در زمان حاضر با حمایت خانواده ها حضور بانوان در این رشته نسبت به گذشته بهبود یافته است.
هم اکنون این رشته ورزشی پنج سالی هست که در بین بانوان استان فعالیت خود را آغاز کرده و پیشرفت های بسیار خوبی در این زمینه حاصل شده و حتی شمار ورزشکاران استان نیز افزایش یافته و به عبارتی دیگر عمومیت یافته است.
ایرنا. درباره رکوردشکنی خودتان توضیح دهید.
در مسابقات کشوری وزنه برردای بانوان که سال گذشته به میزبانی استان خوزستان برگزار شد، در دسته ۷۱ کیلوگرم در یک ضرب ۹۳ کیلو و در ۲ ضرب ۱۱۵ کیلو وزنه زدم که در مجموع به میزان هفت کیلو رکورد ایران را افزایش دادم.
پیش از این نیز رکورد همین دسته در اختیار من بود، همچنین در مسابقات نوروزگان نیز توانستم در یک ضرب ۹۴ و در ۲ ضرب نیز ۱۱۱ کیلو وزنه بزنم.
طبق برنامه ریزی ها تلاش می کنم در این رشته ورزشی پیشرفت های چشمگیری در مقایسه با گذشته داشته باشم، در زمان حاضر نیز با حضور در اردوهای تیم ملی برای حضور در مسابقات آسیایی بازی‌های آسیایی هانگژو که مهر امسال در چین برگزار خواهد شد، آماده می شوم که از ابعاد مختلف اهمیت بسزایی دارد.
امیدوارم در مسابقات آسیایی پیش رو چه در یک ضرب و چه ۲ ضرب، این میزان را ۱۰ کیلو ارتقا دهم و با کسب مدال به کشورم بازگردم.
ایرنا. بانوان در این رشته با چه چالش هایی مواجه هستند؟
یکی از مشکلات و چالش های کنونی این رشته ورزشی، مسائل فرهنگی و دیگری تجهیزات مورد نیاز است، به طوری که به دلیل نو پا بودن این رشته ورزشی فقط چند مورد هالتر (میل وزنه) در فدراسیون وجود داشت و هنوز هم چنین امکاناتی برای هیات ها وجود ندارد.
نوع هالتر در بین مردان و بانوان تفاوت دارد و میزان استاندارد آن برای زنان و مردان به ترتیب ۲۰ و ۱۵ کیلوگرم است ولی ما با امکانات غیر استاندارد، تمرینات خود را انجام می دادیم به طوری که موجب آسیب دیدگی ما می شد خوشبختانه به تازگی و با کارهای فدراسیون، تجهیزات این رشته به روز و کامل شده است.
در زمان حاضر حاضر هیات وزنه برداری استان زنجان نیز در حد مقدورات از امکانات لازم برخوردار شده اما هیات های استانی چنین امکاناتی را ندارند.
چالش دیگر پیش روی این رشته ورزشی مصرف مکمل های ورزشی است، در هنگام حضور در اردوی تیم ملی نیز باید تست دوپینگ بدهیم و بر این اساس باید مکمل ها را با دقت و وسواس بیشتری انتخاب و مصرف کنیم، از طرفی مکمل های با برند معتبر و جهانی نیز هزینه های زیادی دارد و مصرف آن برای بازه زمانی ۴۵ روزه بیشتر از ۱۵ میلیون تومان هزینه به بار می آورد.
چالش دیگر این رشته ورزشی نبود سالن اختصاصی وزنه برداری بانوان در استان است و نبود همین فضا، امکان حضور در رقابت های کشوری، حتی میزبانی رویدادهای بین المللی را با معضل مواجه می کند.
خوشبختانه هیات وزنه برداری از بانوان ورزشکار این رشته، حمایت های لازم را انجام می دهد، به طوری که فعالیت های این قشر در مقایسه با گذشته بسیار رشد کرده است.
در زمان حاضر چهار وزنه بردار مرد و یک وزنه بردار زن در بخش بزرگسالان و در بخش نوجوانان نیز یک بانوی زنجانی در اردوهای تیم ملی حضور دارند. چالش دیگر این رشته ورزشی نبود سالن اختصاصی وزنه برداری بانوان در استان است، نبود همین فضا، امکان حضور در رقابت های کشوری و حتی میزبانی رویدادهای بین المللی را با معضل مواجه می کند.
در این استان با توجه به ظرفیت های بخش بانوان می توان به تربیت و پرورش ورزشکاران و کسب مدال های رنگارنگ بیشتر امیدوار بود.
ایرنا. در خصوص نحوه ورود خود به رشته تکواندو توضیح دهید.
سیدی: مدت ۱۷ سال است که در رشته تکواندو فعالیت می کنم، از پنج سالگی به اتفاق خواهرم پا به این رشته ورزشی گذاشتم، بعد از ۲ سال به صورت حرفه ای وارد مسابقات شدم.
تکواندو جزو رشته های قدیمی و المپیکی محسوب می شود و فعالیت بانوان زنجانی در این رشته ورزشی، سابقه طولانی دارد به طوری که در زمان حاضر بهترین ها و نام آورترین های کشور در این استان فعالیت و در مسابقات متعددی شرکت می کنند.
به نظرم یکی از عوامل موفقیت تکواندو در زنجان حضور "نگار مددخانی" از برجسته ترین ورزشکاران این رشته در سطح کشور و بین الملل است چراکه حضور قهرمانان در کنار این مربی، امنیت خاطری را برای کسب مدال های بیشتر فراهم می کند.
باید به این موضوع توجه داشت که فعالیت در حوزه ورزش قهرمانی تا سنی امکانپذیر است و پس از آن با خروج افراد به نام، لزوم تربیت ورزشکاران جدید ضرورت دارد که امیدواریم استعدادیابی ها و حمایت های بی شائبه تداوم داشته باشد تا نسل های بعدی هم برای استان و کشور افتخارآفرینی کنند و مدال های بیشتری را به دست آورند.
ایرنا. چالش ها و مشکلات پیش روی رشته تکواندو چیست؟
تکواندو از جمله رشته های هزینه بر برای علاقه مندانی است که می خواهند آن را به صورت حرفه ای دنبال کنند، اغلب ورزشکاران برای رسیدن به این مهم تمامی وقت و تمرین خود را در سالن سپری می کنند، هر چند حمایت اندکی از سوی مسوولان و خانواده ها انجام می گیرد اما کافی نیست.
امروزه با توجه به افزایش سن ورزشکار حرفه ای، نبود امنیت شغلی و از طرفی افزایش سرسام آور هزینه ها امکان ادامه فعالیت ورزشکاران برای کسب نتیجه مد نظر غیر ممکن شده است، در واقع یک نوع دل نگرانی در بین ورزشکاران به ویژه بانوان وجود دارد و در صورت تخصیص بودجه کافی همردیف با آقایان می توان به اقدامات و کارهای بیشتری در حوزه ورزش بانوان امیدوار بود.
ورزشکاران برای رسیدن به آمادگی کافی باید در مسابقات بیشتری شرکت کنند اما به خاطر کمبود بودجه و هزینه، این مهم غیر ممکن می شود و مشکلات زیادی به وجود می آید اما حضور یک ورزشکار در مسابقات متعدد به کسب موفقیت ها و نتیجه بهتر برای او منتهی می شود.
اغلب ورزشکاران این رشته درخواست دارند که بودجه بیشتری به این حوزه اختصاص داده شود چون با توجه به مشکلات اقتصادی هزینه خرید یک لباس ورزشی و حضور در یک مسابقه به مراتب افزایش یافته است. ورزشکاران برای داشتن آمادگی کافی باید در مسابقات بیشتری شرکت کنند اما به خاطر همین کمبود بودجه و هزینه، این مهم غیر ممکن می شود و مشکلات زیادی به وجود می آید.
همه خانواده ها تمایل دارند فرزند ورزشکارشان به موفقیت برسد و حمایت های لازم را از او انجام می دهند ولی تا حدی توان این کار را دارند و حمایت های بعدی برعهده متولیان امر است.
به دلیل بروز همین مشکلات و افزایش هزینه ها، آینده ورزشی بسیاری از ورزشکاران با خطر جدی مواجه شده است تا جایی که به رغم علاقه مجبورند آن را کنار بگذارند.
به عنوان یک ورزشکار حرفه ای چشم انداز کوتاه مدتم در این رشته ورزشی حضور در مسابقات آسیایی و در بلند مدت نیز المپیک است.
ایرنا. درباره نحوه ورود خود به کاراته و درخواست ها و انتظاراتتان توضیح دهید.
رحیمی:برای ورود به دنیای ورزش، رشته ورزشی کاراته را انتخاب کردم، هرچند در اوایل، علاقه ای به آن نداشتم اما وقتی وارد بخش کاتا شدم علاقه ام بیشتر شد و تا به حال ادامه دارد.
رشته کاراته، جزو رشته های پر طرفدار در بین مردان و بانوان محسوب می شود؛ در زمان حاضر سه سال است در بخش کاتای این رشته فعالیت می کنم.
این رشته را در دوران شیوع کرونا شروع کردم اما به دلیل همه گیری کرونا امکان فعالیت حضوری در باشگاه های ورزشی وجود نداشت، اما این مساله مانع انجام تمرین های من نشد.
در دوران کرونا مسابقات کاراته قهرمانی کشور در رده های پایه و لیگ برتر به صورت مجازی برگزار شد و توانستم مدال برنز این رقابت ها را کسب کنم، پس از اتمام این دوره و بازگشت به روزهای عادی تمرینات خود را در باشگاه با جدیت آغاز کردم که در ۲ سال گذشته با حضور در مسابقات کاراته وان در ۲ مرحله مدال برنز را بر گردن آویختم.
آخرین حضور من در مسابقات در رقابت های بین المللی جام نوروز بود که مدال برنز این مسابقات را کسب کردم، هرچند بانوان و دختران زیادی تمایل به فعالیت در این رشته ورزشی دارند اما با محدودیت هایی از قبیل نبود باشگاه های خیلی خوب، امکان تمرینات چابکی بدنسازی را ندارند.
از مسوولان درخواست دارم برای ادامه فعالیت کاراته کاهای حرفه ای، باشگاه های استانداردی را مدنظر قرار دهند و کمک بیشتری را برای اعزام قهرمانان به مسابقات ورزشی داشته باشند.
به عنوان مثال من تمایل دارم در مسابقات بین المللی کاراته که به صورت آزاد برگزار می شود شرکت کنم ولی هزینه آن بسیار بالاست و کمک متولیان امر در این زمینه می تواند تاثیر بسزایی داشته باشد.
امیدوارم با برنامه ریزی های خوب در این رشته ورزشی بتوانم عنوان های مهم جهانی، بین المللی و حتی المپیک را کسب کنم.
نظر شما