به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «سای تک دیلی»، تصور کنید که بتوانید با پلاستیک نقاشی و مقداری چسب نواری و زغال چوب آزمایشگاه فضایی خود را به لایه استراتوسفور در ارتفاع ۲۱ کیلومتری از سطح زمین برسانید.
«دانیل بومان» از آزمایشگاه ملی «ساندیا» (وابسته به وزارت انرژی آمریکا) یافته‌های خود را در این زمینه با استفاده از بالنهای باد گرم انرژی خورشیدی در نشست ۱۸۴ «انجمن آکوستیک آمریکا» ارائه کرده است.
«استراتوسفور» یک لایه نسبتا آرام در اتمسفر زمین است که به ندرت آرامش و سکوتش با حضور هواپیماها از بین می‌رود. میکروفون‌ها در این لایه از فضا صداهایی را ثبت می‌کنند که جای دیگری شنیده نمی‌شود. این صداها شامل صداهای طبیعی مانند برخورد امواج اقیانوس ها و رعد و برق و حتی صداهایی با منشاء نامشخص است.
بومان و همکارانش برای رساندن آزمایشگاه ساده خود به لایه استراتوسفور بالن‌هایی ۶ تا ۷ متری ساختند. این بالن ها با وجود اندازه بزرگ و توانایی جمع‌آوری داده، نسبتا ساده هستند.
بومان گفت: بالنهای ما در واقع کیسه‌های پلاستیکی بزرگی هستند که مقداری گرد زغال چوب در داخل آنها استفاده شده تا تیره بشوند. ما این بالنها را با استفاده از پلاستیک نقاشی ساختیم. زمانی که خورشید به این بالنهای تیره می‌تابد، هوای داخل آن گرم شده شناور می‌شود. این نیروی خورشیدی کافی است که بالنها را به ارتفاع ۲۰ کیلومتری در آسمان برساند. هزینه ساخت هر کدام از این بالنها تنها ۵۰ دلار است.
محققان با استفاده از فشارسنج‌های کوچک داده‌هایی را جمع‌آوری و صداهایی با فرکانس پایین را ردیابی کردند. آنها همچنین مسیر بالنها را با استفاده از «جی پی اس» دنبال کردند.
بومان و تیم همکار او در کنار صداهای مورد انتظار زیست محیطی همچنین صداهایی را ردیابی کردند که قادر به شناسایی آنها نیستند. وی گفت: در لایه استراتوسفر سیگنال‌های زیرصوت‌ها یا صداهای با فرکانس پایین اسرارآمیزی وجود دارد که منشاء آنها کاملا ناشناخته است.
بالنهای خورشیدی همچنین می‌توانند به کاوش در سیارات دیگر مانند مشاهدات فعالیت‌های لرزه‌ای و آتشفشانی از درون اتمسفر ضخیم سیاره زهره یاری برسانند.
نظر شما