وقتی من رفتم، ونزوئلا در آستانه فروپاشی بود. ما آن را تصاحب می‌کردیم، آن همه نفت را نگه می‌داشتیم. این عادلانه بود اما اکنون از ونزوئلا نفت می‌خریم. ما داریم یک دیکتاتور را بسیار ثروتمند می‌کنیم. می‌توانید باور کنید، هیچکس نمی‌تواند باور کند.
ما نمی‌توانستیم تحمل کنیم که کشوری در فاصله یکهزار و ۴۰۰ مایلی از فلوریدا و با نقض دکترین مونرو، فرش قرمز برای روسیه، چین، ایران و کوبا پهن کند. با حمایت از مخالفان و اعمال فشار اقتصادی بر مادورو، امیدوار بودیم که ونزوئلا را اصلاح کنیم و او (مادورو) را مجبور به خروج کنیم. در مقاطع مختلف، گزینه نظامی را برای ونزوئلا پیشنهاد کردیم.
به عنوان فردی که به طراحی کودتاها، نه در کشورمان بلکه در نقاط دیگر، کمک کرده باید بگویم که این اقدام کار زیادی می‌برد.
به گزارش ایرنا، مجموعه جمله‌هایی که خواندیم، به ترتیب، اظهارنظرهای دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا، مایک پمپئو وزیر امور خارجه سابق و جان بولتون مشاور امنیت ملی پیشین ایالات متحده است؛ اعتراف‌هایی که پس از ترک کرسی قدرت، خط فکری کاخ سفید در قبال کشوری همچون ونزوئلایِ تحت تحریم و فشار حداکثری را به وضوح بر ملا می‌سازد.
چشم‌داشت به منابع، هراس از شکل‌گیری اتحادهای استراتژیک ضدآمریکایی و حمایت مالی و معنوی از جبهه اپوزیسیون برای زمین زدن دولت‌های مخالف آمریکا را می‌توان سیاست همیشگی کاخ سفید در قبال این کشورها شناسایی کرد و ونزوئلا تنها یک نمونه است.
به اعتقاد کارشناسان، آمریکا در سال‌های اخیر اشکال جدیدی از مداخله مرتبط با جنگ‌های غیرمتعارف را اجرا کرده است که این شیوه نیز راهی برای حمله به دیگر کشورها اما بدون استفاده مستقیم از نیروهای مسلح (دست‌کم در مرحله اول) است. حمایت سیاسی، اقتصادی و نظامی از جنبش‌ها و جریان‌های خرابکارانه داخلی از شیوه‌های این نوع آتش‌افروزی آمریکا است.
اعتراف رئیس جمهوری پیشین آمریکا آخرین نمونه از جنجالی‌ترین اظهارنظرهای سیاستمداران آمریکایی بود که با انتقاد شدید مقام‌های این کشور و منطقه آمریکای لاتین مواجه شد. ترامپ اگرچه در انتقاد از سیاست‌های دولت جو بایدن رئیس جمهوری کنونی آمریکا به دلیل روابط تجاری با دولت ونزوئلا، اظهارنظرهای یاد شده را بیان کرد، اما این مسئله مهر تاییدی بر تلاش واشنگتن برای به سقوط کشاندن اقتصاد کاراکاس است.
ترامپ در جریان سخنرانی خود همچنین بر لزوم تغییر سیاسی در ایالات متحده تاکید کرد و گفت که در غیر اینصورت، کشوری باقی نخواهد ماند؛ دل‌نگرانی این سیاستمدار جمهوری‌خواه از بقای آمریکای مورد نظر خود را در حالی شاهد هستیم که این مستاجر قدیمی کاخ سفید، در گذشته از اعمال هیچ اقدام یکجانبه‌ای علیه دولت کاراکاس مضایقه نکرده، سیاست فشار حداکثری علیه این کشور را در پیش گرفته و از ابزار تشدید تحریم تجاری برای خفه کردن اقتصاد ونزوئلا استفاده کرده است.
ایوان خیل وزیر امور خارجه ونزوئلا به عنوان یکی از نخستین کسانی که به اظهارات ترامپ واکنش نشان داد، در صفحه توییترش نوشت که قصد ترامپ همیشه تصرف نفت ونزوئلا بوده است.
وی در پیام خود هشدار داد: ترامپ اعتراف کرد که قصدش تصرف نفت ونزوئلا بوده است. تمام خسارت‌هایی که ایالات متحده به مردم ما وارد کرده، یک هدف داشته است: دزدیدن منابع ما!
اوو مورالس رئیس‌جمهوری پیشین بولیوی نیز اعلام کرد: این آمریکایی (اشاره به ترامپ) از اینکه کشورش مجبور شد هزینه نفت ونزوئلا را بپردازد، متاسف است و این تایید می‌کند که تمام عملیات‌ها و مداخله‌های آمریکا به نام آزادی و دموکراسی در جهان برای غارت منابع طبیعی مردم آزاد است.
وی افزود: «پس از اینکه به عنوان رئیس‌جمهوری ایالات متحده، با گزینه نظامی و مداخله مسلحانه علیه مردم، کشور برادر ونزوئلا را تهدید کرد، ترامپ در کارزار سیاسی خود اعتراف کرد که در طرح خود برای سرنگونی برادر نیکلاس مادورو شکست خورده است.»
مورالس تصریح کرد که اعتراف ترامپ، با اقدامات فرماندهی جنوبی (آمریکا) همزمان است که تهدید می‌کند آب شیرین و لیتیوم آمریکای لاتین را در اختیار بگیرد.
ساشا یورنتی سیاستمدار و وکیل بولیویایی نیز هشدار داد که آمریکا برای تصاحب لیتیوم دست به کار خواهد شد.
در همین راستا، گاستون براون نخست وزیر آنتیگوا و باردوبا (کشوری در شرق کارائیب) اعلام کرد: ما با ونزوئلا ابراز همبستگی می‌کنیم و در سمت درست تاریخ ایستاده‌ایم و شجاعانه از اصل بین‌المللی مداخله نکردن در امور داخلی ونزوئلا دفاع می‌کنیم.
فردی نانیِز معاون بخش ارتباطات، فرهنگ و گردشگری ونزوئلا نیز تاکید کرد چنین اظهارنظرهایی مربوط به یک ایدئولوژی جنایتکارانه است که به شیوه‌های مختلف، علیه کشورهای آزاد و دارای حاکمیت اعمال می‌شود.
لورا ریچاردسون رئیس ستاد فرماندهی جنوبی آمریکا پیشتر در گفت‌وگو با اندیشکده شورای آتلانتیک به صورت روشن در بیان انگیزه‌ها و منافع واقعی واشنگتن در قبال آمریکای لاتین گفت: چرا این منطقه مهم است؟ به دلیل همه منابع غنی و عناصر کمیاب خاکی و مثلث لیتیومی که امروز برای فناوری ضروری است. ۶۰ درصد از لیتیوم جهان در مثلث کشورهای آرژانتین، بولیوی و شیلی قرار دارد.
وی در پاسخی آشکار اذعان کرد که منافع اصلی واشنگتن در آمریکای لاتین در درجه اول در منابع طبیعی آن نهفته است.
رئیس ستاد فرماندهی جنوبی آمریکا اما به این مسئله بسنده نکرد و انگیزه‌های دیگری را افزود و گفت: بزرگ‌ترین ذخایر نفت از جمله نفت خام سبک و شیرین که بیش از یکسال پیش در نزدیکی گویان کشف شد؛ منابع ونزوئلا ... نفت، مس، طلا.
این مقام آمریکایی بر اهمیت جنگل‌های آمازون به عنوان «ریه‌های جهان» تاکید و خاطر نشان کرد: ۳۱ درصد آب شیرین جهان در آمریکای لاتین است.
بنابراین، اظهارات ترامپ نیز همچون ریچاردسون در مورد منافع واشنگتن در منطقه، به آموزه «دکترین مونرو» و فرضیه «آمریکا برای آمریکایی‌ها» در چارچوب اهمیت برخورداری از منابع طبیعی در دسترس این منطقه اشاره دارد.
نظر شما