به گزارش روابط عمومی آستان قدس رضوی، حجت‌الاسلام والمسلمین احمد مروی روز یکشنبه در پیامی به مناسبت درگذشت آیت الله صانعی عنوان کرد: خبر درگذشت یار دیرین امام خمینی (ره)، مرحوم آیت‌الله حاج شیخ حسن صانعی رضوان‌الله تعالی علیه موجب تأثّر گردید.
وی در ادامه این پیام نوشت: این مجاهد عظیم‌الشأن و عالِم بزرگوار و یار دیرین و وفادار امام خمینی(ره)، در روزهای سخت انقلاب با پیوستن به نهضت امام راحل(ره)، راه مبارزه با رژیم طاغوت را در پیش گرفت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، همواره در کنار مراد محبوب خویش قرار داشت .
تولیت آستان قدس رضوی در بخش دیگری از پیام خود آورده است: این عالم بزرگوار پس از ارتحال ملکوتی امام راحل ، همان راه نورانیِ اعتقاد و وفاداری نسبت به خلف صالح آن امام بزرگوار، رهبر عظیم‌الشأن انقلاب اسلامی را طی نمود و عمر شریف خود را در راه خدمت به نظام اسلامی و ملت شریف ایران به پایان رساند.
وی ادامه داد: این جانب در جوار مضجع شریف و نورانی حضرت ثامن‌الحجج علیه آلاف التحیّة والثناء، از درگاه ایزد منّان اعتلای مقام و رضوان الهی برای آن عالم زاهد و انقلابی و شکیبایی و پاداش الهی برای بازماندگان محترم را مسألت می‌نمایم.
آیت‌الله شیخ حسن صانعی روحانی باسابقه و از ملازمان امام خمینی(ره) در دوره مبارزه با طاغوت به شمار می رود که در سال ۱۳۱۳ خورشیدی در شهرستان شهرضا به دنیا آمد؛ وی برای تحصیل حوزوی به حوزه‌ی علمیه اصفهان رفت و پس از یادگیری دروس مقدماتی و سطح عازم قم شد؛ وی تحصیلات علوم دینی خود را با حضور در محضر درس خارج آیت‌الله‌العظمی بروجردی تداوم دادو سپس به محضر حضرت امام رسید و دروس خارج فقه و اصول را از محضر ایشان فراگرفت. او از همان دوران طلبگی جزو ملازمان حضرت امام بود و مدیریت بخشی از پذیرایی‌ها و برنامه‌های دیدوبازدید امام را در بیت معظم‌له برعهده داشت.
وی با شروع نهضت اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی پای در راه مبارزه با رژیم پهلوی نهاد. ایشان در جریان دستگیری حضرت امام (ره) در آبان ۱۳۴۳ ش فعال بود و مراجع را به صدور اعلامیه یا اعلام مواضع در این زمینه ترغیب کرد.
بعد از تبعید حضرت امام به خارج از کشور به مبارزات خود ادامه داد. در سال ۱۳۴۵ از طرف ساواک متهم به برقراری ارتباط با عناصر مشکوک خارجی شد و در ۱۳۴۶ خورشیدی به جرم ترغیب طلاب به تظاهرات، توسط ساواک قم احضار و به وی تذکر داده شد. در همان سال، اعلامیه‌ها و بیانیه‌های حضرت امام را در قم توزیع کرد و به مقابله با افرادی که در صدد از بین بردن اعلامیه‌های الصاق شده به دیوار مدرسه‌ی فیضیه برآمده بودند، پرداخت که منجر به درگیری طلاب مبارز با افراد رژیم شد. در ۱۳۵۲ به علت تداوم مبارزات سیاسی علیه رژیم پهلوی توسط ساواک قم احضار شد.
یکی از علل دستگیری وی، اعدام انقلابی پاسبان محمدرضا مدنی از مأموران شهربانی قم بود که ساواک وی را همراه با دیگر روحانیون مبارز چون آیات محمد یزدی و ربانی املشی در ۱۳۵۲ دستگیر کرد و سپس کمیسیون امنیت اجتماعی شهرستان قم، وی را به سه سال اقامت اجباری (تبعید) در مشکین‌شهر محکوم کرد. وی در مشکین‌شهر به مبارزات خود علیه رژیم پهلوی در دوران تبعید تداوم داد؛ به‌طوری که در آن شهر از طرف کمیسیون امنیت اجتماعی قم خطرناک تشخیص داده شد؛ لذا در ۱۳۵۳ ش محل تبعید وی از مشکین‌شهر به شهرستان مرند تغییر یافت. مدت محکومیت (تبعید) وی در ۱۳۵۵ ش تمام شد و وی به قم مراجعت کرده، مجدداً فعالیت‌های سیاسی خود را تداوم داد.
در جریان قیام ۱۹ دی ۱۳۵۶ که در پی اهانت روزنامه‌ی اطلاعات به ساحت مقدس مرجعیت و حضرت امام صورت گرفت، وی یکی از سازمان‌دهندگان اصلی قیام بود. ایشان به قول ساواک یکی از اصلی‌ترین محرکین مردم برای برگزاری تظاهرات بود و در این زمینه نقش مؤثری ایفا کرد که سرانجام با حکم کمیسیون امنیت اجتماعی قم به سه سال اقامت اجباری (تبعید) در شهرستان میناب محکوم شد اما قبل از اینکه مأموران رژیم موفق به دستگیری وی شوند، متواری شد و مأموران در دستگیری او ناکام ماندند.
محل اقامت اجباری (تبعید) وی بعداً به میاندوآب تغییر کرد؛ درحالی که همچنان وی در اختفا به سرمی‌برد. سپس کمیسیون امنیت اجتماعی قم او را به تبعید در ایذه محکوم کرد؛ در حالی که همچنان مأموران از دستگیری وی ناتوان بودند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و بازگشت حضرت امام به کشور، در مدرسه‌ی رفاه و علوی در خدمت امام بود و از تنظیم‌کنندگان ملاقات‌های امام خمینی با شخصیت‌های دیدارکننده و مردم بود.
وی بعد از استقرار نظام مقدس اسلامی بارها از طرف حضرت امام خمینی مأمور امورات شرعی شد و همراه با سید هاشم رسولی محلاتی از طرف امام (ره) در ۲۲ تیر ۱۳۶۲ به عنوان سرپرست بنیاد پانزده خرداد منصوب شد.
وی در کنار عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام از امر تدریس نیز غافل نبود و به تدریس دروس عالی دینی اشتغال داشت.
نظر شما