به گزارش ایرنا، سرودن از عاشورا و توصیف قله‌های رفیع و نستوه آن روز بزرگ تنها ذوق و توان شاعری نمی‌خواهد که پشتوانه‌ای از توفیق و ارادت ضرئرت سرودن و آفریدن است.
چه بسیار ستودن‌ها و قصاید بلیغ و غرا و استوار در تاریخ شعر ماست که نه بر زبانی جاری می‌شوند نه تداعی و تکرار و بازخوانی آن ها شوری و وجدی و تحسینی رت بر می‌انگیزد.
قصایدی که ستودن سلطانی و سلطان زاده‌ای و وزیری و امیری و به امید صله ای و جایزه‌ای است در بایگانی دیوان‌ها و کتابخانه‌ها می ماند و گاه دست نوازشگر پژوهشگری غبار از آنان می زداید و سر انگشت تصادف و تفننی به تورق و گذری و نظری بر آنها بسنده می‌کند.از این دست سروده‌ها بی شمار درتاریخ ادبیات ما هست اما سروده‌هایی که از سر شوق، شور، شیفتگی و ارادت آفریده می‌شوند هر چند گاه هم افق و هم تراز قصاید مطنطن و بلند پیش گفته نیستند.
شهریار شاعری بزرگ و ممتاز در غزل است اما از او آنچه با ذهن و زبان مردم گره خورده است، علی ای همای رحمت است.
همچنان که محتشم از آن همه سروده، ترکیب بند عاشورایی اش پرده قلب‌ها را هنوز و همیشه می‌نوازد و پرده نشین همه محافل حسینی شده‌است.
از این گونه سروده‌ها و نمونه‌های فراوان می‌توان گفت شاعران امروز نیز از همین رهگذر می‌توانند برای شعر خویش هویت و تشخیص دست و پا کنند.
در این میان دوبیتی ظرفیتی هنوز ناشناخته است و بی تردید برای سرودن از کربلا به دلیل ماهیت مشترک دوبیتی و عاشورا که هر دو کانون عاطفه و احساس اند، بسیار مناسب و کشف این توان و مکان، هویت مجموعه ۱۳۳ تایی است که اینک بر دستان بوسه می‌زند.
عرصه شعر عاشورایی به این دست جرئت‌ها و نوآوری‌ها سخت نیازمند است.
۱۳۳همان عباس است به حروف ابجد و همان عددی که گفته‌اند اگر این جمله را به آن اندازه زمزمه کنید همه گره‌ها باز می‌شود: «یا کاشف الکرب من وجه الحسین(ع) اکشف کربی بحق اخیک الحسین(ع)».
۱۳۳ دوبیتی بابی تازه است که سید حبیب نظاری آن را گشوده‌است.
شعر آئینی ایران مسیر پر فراز و نشیبی را پیموده‌است گاه از مسیری غیرمستقیم و استعاری ره سپرده (شاهنامه فردوسی، مثنوی مولوی، مثنوی های سنایی و عطار) و گاه هم مستقیما سراغ مدح صفات اخلاقی، عملکرد اخلاقی، رویکرد اخلاقی و شمایل اخلاقی بزرگان شریعت رفته‌است.
در این میان، در زمانه قاجار، مستقیما به مرثیه گویی برای فهم مخاطبان عام پرداخته مانند یغما جندقی و این مسیر را چندان پی گرفته که در دوران ۵۷ساله رضاشاهی و محمدرضاشاهی، این وجه از شعر آئینی به دل شعر خواص پسند هم راه یافته شهریار، امیری فیروزکوهی و سرمد؛ پس از انقلاب اسلامی ۵۷، شعر آئینی ایران، با قوالب مدرن به عرضه شده است.
مجموعه ۲ بیتی‌ها با یک یا ابالفضل شروع شده است:
شروع قصه با یک با ابالفضل
تمام عشق ما، یک یا ابالفضل
به دستانت قسم سیراب کرده است
دل لب تشنه را یک یا ابالفضل
در ابتدای کتاب از این دست، پنج اشارت نیز آمده است که درباره کتاب و اشعار آن اشاراتی دارند.
سازمان تبلیغات اسلامی قم ناشر این کتاب است.
بخشی از کتاب
تمام ماجرا با دست‌هایت
نمی دانم چرا با دست‌هایت
تو داری می کشی با هر دوبیتی
دلم را تا کجا با دست‌هایت
نظر شما