به گزارش خبرنگار ایرنا، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اردبیل شامگاه شنبه در آئین مثنوی خوانی در سالن اجتماعات این اداره کل، با خوانش ابیاتی از مثنوی معنوی، به تشریح نگاه خاص مولانا به دنیا و عقبی پرداخت.
امیر رجبی بی اعتنایی به دنیا را از نظر مولانا از خصائص عرفا دانست و افزود: اگر انسان به دنیا بی‌اعتنا باشد، هرگز صاحب تمدن و پیشرفت نخواهد شد و غفلتی که در نهاد آدمی است، برای رغبت یافتن به مادیات و تشکیل تمدن بشری ضروری است، همانطور که اگر مدام به یاد مرگ باشیم، هرگز برای زندگی و ماندگاری گام برنخواهیم داشت.
وی ادامه داد: علاوه بر اشعار مولانا، قرآن کریم نیز در چند بخش از صفت غفلت انسان یاده کرده و دوگانگی ساختاری در انسان برای سوق به مادیات و معنویات، در واقع جزو ویژگی‌های خلقت بشر است.
او گفت: همانگونه که در تئاتر و نمایش، چند بازیگر اصلی در صحنه حضور دارند و بقیه بازیگران مکمل بازیگران اصلی هستند، در زندگانی بشر نیز خیلی از انسانها نقش سیاهی لشگر را ایفا می‌کنند و انسان‌هایی که با دل کندن از دنیا به حقایق دست می‌یابند، دارای نقش اصلی در حیات هستند و تعدادشان نیز قلیل است.
همچنین مدیرکل امور فرهنگی و اجتماعی استانداری اردبیل در این نشست ادبی و فرهنگی، حرکت‌ها و برنامه‌های نوین در حوزه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی را نویدبخش تحول در آن دانست و بر تداوم این قبیل برنامه‌های علمی و ادبی تاکید کرد.
رضوان باقلاچی با اشاره به اینکه نی و نوای آن با اشعار مولانا آمیختگی دارد، استفاده از هنرمندان موسیقی اصیل و سنتی در آئین‌های مثنوی خوانی را خواستار شد و تقارن سالروز بزرگداشت مولانا و مثنوی خوانی با هفته وحدت اسلامی را برای ترویج وحدت مذاهب موثر خواند.
عبدالله بحرالعلومی هنرمند، شاعر و پژوهشگر نیز مثنوی معنوی را در حقیقت نقشه راه سلوک معنوی و راه رستگاری انسانها برشمرد و گفت: مولانا در اشعار خود با ساده ترین زبان، تفسیری از قرآن را ارایه کرده است.
وی، برگزاری فضولی‌خوانی و تحلیل آثار شعرای عارف و حکیم را خواستار شد و بر انتقال مفاهیم ارزشمند ادبی به عنوان نقشه راه زندگی به جوانان تاکید کرد.
در این برنامه، شماری از شاعران و صاحب نظران نیز دیدگاه‌های خود را درباره اندیشه‌های مولانا مطرح و تبادل نظر کردند.
مولانا جلال‌الدین محمد بلخی مشهور به مولوی، شاعر بزرگ قرن هفتم هجری قمری در سال ۶۰۴ هجری قمری در بلخ زاده شد. پدر وی بهاءالدین از علما و صوفیان بزرگ زمان خود بود و به سبب رنجش بین او و سلطان محمد خوارزمشاه، از بلخ بیرون آمد و بعد از مدتی سیر و سیاحت به قونیه رفت.
ملاقات وی با شمس تبریزی در سال ۶۴۲ هجری قمری انقلابی در وی پدید آورد که موجب ترک مسند تدریس و فتوای وی شد و به مراقبت نفس و تذهیب باطن پرداخت. وی در سال ۶۷۲ هجری قمری در قونیه وفات یافت. از آثار او می‌توان به مثنوی، دیوان غزلیات یا کلیات شمس، رباعیات، مکتوبات، فیه مافیه و مجالس سبعه اشاره کرد.
روز بزرگداشت مولوی در تقویم رسمی کشور هشتم مهرماه ثبت شده است.
نظر شما