به گزارش روز شنبه ایرنا، فارن افرز در این مقاله تحت عنوان «روسیه دشمنان آمریکا را گردهم آورده است»، نوشت: در نگاه اول جنگ با اوکراین برای روسیه به نظر یک فاجعه می‌آید. درحالیکه بیشتر سربازهای روسیه در حال مبارزه با نیروهای کی‌یف هستند، مسکو برای استقرار نیروهای خود در خارج از کشور با مشکل دست و پنجه نرم می‌کند. روسیه همچنین مجبور به ارسال دوباره برخی از تسلیحات و سامانه‌های نظامی (که در آسیا و خاورمیانه دارد) در اروپا است. بحث فروش‌های نظامی مسکو که رو به کاهش است، اکنون بیشتر در معرض خطر قرار گرفته است. تحریم‌ها مشتریان سنتی روسیه را از ادامه خریدهایشان بازداشته و عملکرد نظامی ضعیف این کشور شور و شوق را در میان نیروهای این کشور کم کرده است.
در این مقاله به قلم هانا نوته آمده است: این محدودیت‌ها و مشکلات واقعی هستند. اما اگر مقام‌های واشنگتن باور دارند که جنگ در اوکراین به صورت عمده در حال کاهش قدرت، منافع و نفوذ روسیه است، باید تجدید نظر کنند؛ روسیه هنوز نفوذ بین‌المللی زیادی دارد. مسکو قراردادهای دفاعی با بیشتر مشتریان از جمله هند و ویتنام را حفظ کرده است. روسیه مجبور به جابجایی سربازان و تجهیزات خود به اوکراین است اما هنوز پایگاه‌های هوایی و دریایی در سوریه دارد که به این کشور اجازه می‌دهد تا به منطقه مدیترانه دسترسی داشته باشد و رویارویی آن با نیروهای آمریکا در خاورمیانه را ممکن می کند.
در واقع، برای روسیه همکاری دفاعی قوی‌تر و عمیق‌تر با بسیاری از کشورهایی که با ایالات متحده و اروپا دشمن هستند، وجود دارد. این مجموعه از کشورها -که از ونزوئلا تا کره شمالی را شامل می‌شود- ممکن است وجه مشترک زیادی ورای مساله دشمن مشترک نداشته باشند. اما آنها با هم می توانند به کرملین کمک کنند تا شرایط جنگی علیه اوکراین حفظ کند. آنها همچنین می‌توانند به سایر اعضا کمک کنند تا جاه طلبی‌های منطقه‌ای خود را پیش ببرند و احتمال درگیری نظامی در سراسر جهان را افزایش دهند.
با توجه به این مسائل، آمریکا دیگر نمی‌تواند هیچ کدام از این کشورها را به عنوان بازیگران کوچک در نظر بگیرد. واشنگتن همچنین نمی‌تواند بر روی مساله تحریم‌ها به تنهایی حساب باز کند. در عوض، آمریکا باید بر روی شراکت‌ها و اتحادهای خود بمنظور ایجاد توازن علیه محور روسیه سرمایه گذاری مجدد کند وگرنه واشنگتن قادر به مقابله با این کشورها نیست.
نویسنده در ادامه به شرایط همکاری روسیه با کشورهای مختلف اشاره می‌کند: تعاملات روسیه با ایران باید باعث نگرانی بیشتر مقام‌های آمریکایی و اروپایی باشد. این دو کشور که با دشمنی مشترکشان با واشنگتن متحد شدند، در حال افزایش همکاری هستند که می‌تواند به یک شراکت دفاعی بزرگ تبدیل شود. ایران تا به حال موشک‌هایی به روسیه عرضه کرده است اما محدودیت‌های سازمان ملل بر فروش تسلیحات در روز ۱۸ اکتبر (۲۶ مهر) منقضی می‌شود و تحویل موشک‌ها می‌تواند به سرعت پی گرفته شود. ایران در همین حال خواهان فهرست گسترده‌ای از سلاح‌های روسی از جمله جنگنده‌ها و سامانه‌های دفاع هوایی است. تعامل پر جنب و جوش نظامی بین ایران و روسیه وجود دارد؛ از جمله بازدید سرگئی شویگو وزیر دفاع روسیه از یک نمایشگاه نظامی در تهران در ماه سپتامبر (شهریور). اگر مسکو به ایران دست کم چندین سلاح ارسال نکند باعث تعجب خواهد بود.
به اعتقاد نویسنده، روابط روسیه با کره شمالی می‌تواند یک مسیر خطرناک مشابه در پی داشته باشد. مسکو مهمات توپخانه و راکت از حکومت کیم جونگ اون رئیس کره شمالی می‌خرد و در عوض ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه ممکن است تجهیزات مورد نیاز برای برنامه‌های ماهواره‌ای و زیردریایی را برای پیونگ یانگ تامین کند. روسیه همچنین همکاری با میانمار را فراتر از فروش جنگنده‌ها، افزایش داده است. مقام‌های روسیه مشغول خرید تسلیحاتی از این کشور بوده و در عوض مسکو آموزش ضدتروریست و حمایت دیپلماتیک به این کشور عرضه کرده است.
این گزارش حاکی است: تشکیلات دفاعی روسیه ممکن است به علت بی‌کفایتی در میدان جنگ اوکراین مضحکه شده باشد اما به ارتش‌های برخی از حکومت‌ها در سراسر جهان یک ظاهر جدید داده است. هر گونه کمک روسیه به برنامه‌های فضایی و موشک بالستیک ایران و کره شمالی هر دو کشور را قدرتمند می‌کند. این نوع کمک از روسیه می‌تواند به ایران اجازه توسعه موشک‌های بالستیک قادر به حمل کلاهک‌های هسته‌ای را بدهد اگر تهران این را انتخاب کند. این امر می‌تواند همچنین به صورت کلی ایران را جسور کند و اینطور محاسبه کند که دشمنان منطقه‌ای آن جرات حمله به تهران و سایت‌های هسته‌ای را نخواهند کرد. کمک از جانب روسیه می‌تواند به طور مشابه اشتهای کیم برای خطر کردن را افزایش دهد و تنش نظامی در شبه جزیره کره را افزایش دهد.
در پایان این گزارش آمده است: این کشورها می‌توانند از دیگر قدرت خارجی یعنی چین نیز کمک دریافت کنند. اگرچه پکن ممکن است به یک عضو واقعی محور مسکو تبدیل نشود و قاطعانه اعلام کند که در جنگ اوکراین بی‌طرف است، اما مقام‌های چینی در حال حاضر به کشورهای شبکه روسیه کمک می‌کنند. پکن همچنین به خود مسکو کمک می‌کند. چین برای مثال، شراکت صنعتی دفاعی مهم را با روسیه حفظ می‌کند، میزان قابل توجهی سلاح از این کشور وارد می‌کند، تجارت ریز تراشه را تسهیل می‌کند و هر ازگاهی رزمایش‌های مشترک دریایی با نیروهای مسلح روسیه انجام می‌دهد. پکن می‌تواند کمک بیشتری به مسکو ارائه دهد و اعضای این محور در سال‌های آینده بیشتر می‌شود. در ابتدا محور جدید روسیه ممکن است به نظر ارزش نگرانی نداشته باشد. اعضای آن به ظاهر یک مجموعه از کشورهای ضعیف باشند که تهدید کمی برای غرب هستند. اما اثرات همکاری آنها از جمله برای کی‌یف ناچیز نخواهد بود.
نظر شما