به گزارش ایرنا، علی پاکدامن از جمله چهره‌های سرشناس ورزش ایران در شمشیربازی و اسلحه سابر است. او که بعد از ۲۴ سال موفق شد مدال طلای پیمان فخری را در سابر تکرار کند این روزها سهمیه المپیک پاریس خود را هم قطعی کرده و به دنبال آن است تا با حضور در کمپ کریستین بائو، در این بازی‌ها به مدال برسد. البته به شرط آنکه فدراسیون با اعزام او موافقت کرده و شرایط اسکان ۶ ماهه وی را در فرانسه مهیا کند.
در ادامه گفت‌وگوی پاکدامن با ایرنا را می‌خوانید:
از مدال طلای قهرمانی آسیا صحبت کنیم که پس از ۲۴ سال کسب شد اما چرا در خبرها صحبت از ۲۲ سال بود؟
در ابتدا باید بگویم دوره طلایی ما به سال ۲۰۱۶ باز می‌گردد که ۲ سهمیه المپیک گرفتیم که به نام من و مجتبی عابدینی ثبت شد. تیمی که امروز می‌بینید حاصل تلاش پیمان فخری و فضل‌اله باقرزاده به عنوان مربی و رئیس فدراسیون سابق است که از سال ۲۰۱۰ کار را با همین نفرات آغاز کرد و در کل یک تیم کامل و منسجم بودیم اما در پاسخ به پرسشی که مطرح کردید، باید بگویم که روز اول در اعلام خبر اشتباهی صورت گرفت. در واقع، در سال ۱۹۹۹ پیمان فخری موفق به کسب طلا شد و من در سال ۲۰۲۳ این موفقیت را تکرار کردم که می‌شود ۲۴ سال.
همیشه پیش خودم فکر می‌کردم اگر روزی طلای آسیا را بگیرم چه اتفاقی رخ می‌دهد و سرنوشتم چگونه رقم می‌خورد اما متاسفانه اتفاقاتی بعد از آن رخ داد که موجب دلسری من شد. در آن زمان غیر از خسروی‌وفا هیچ‌کس این موفقیت را به من تبریک نگفت.
بعد از قهرمانی آسیا و آن مدال طلای تاریخی، به نظر می‌رسد آنطور که باید و شاید به علی پاکدامن پرداخته نشد؟
همیشه پیش خودم فکر می‌کردم اگر روزی طلای آسیا را بگیرم چه اتفاقی رخ می‌دهد و سرنوشتم چگونه رقم می‌خورد اما متاسفانه اتفاقاتی بعد از آن رخ داد که موجب دلسری من شد. در آن زمان غیر از خسروی‌وفا هیچ‌کس این موفقیت را به من تبریک نگفت.
و جایزه پای سکو؟
جایزه پای سکو ۳۰۰ دلار بود که همان جا به من دادند و ۴۰۰ دلار هم در تهران به من پرداخت شد که در مجموع ۷۰۰ دلار می‌شود.
یعنی برای طلای آسیا آن هم بعد از ۲۴ سال، ۷۰۰ دلار و ۳۰ میلیون تومان پاداش گرفتی؟
کمیته ملی المپیک یک سکه داد، البته وظیفه‌ای هم نداشت. در تجلیل از قهرمانان وزارت ورزش و جوانان هم نبودیم و جا ماندیم که جریان آن را همه می‌دانند و با این حساب پاداش ما به سال آینده موکول شد اما نکته‌ای که باعث ناراحتی می‌شود این است که پاداش من، حتی اندازه پول یک نفر اعزامی به مسابقات آسیایی هم نبود.
قرارداد ورزشکاری مانند علی پاکدامن با این همه سابقه و عناوین قهرمانی چقدر است؟
تا سال قبل ۱۰۰ میلیون تومان بود اما قرار است برای سال آینده این مبلغ به ۲۰۰ میلیون افزایش یابد. البته هنوز قرارداد قبلی تسویه نشده و این مسائل هم در ورزش ما وجود دارد.
در صحبت‌های قبلی از پیمان فخری به عنوان یک عنصر بی‌بدیل و فردی موثر در شمشیربازی صحبت کردی، اگر بخواهیم واقع‌بینانه به ماجرا نگاه کنیم آیا تیم کنونی، امین قربانی را به عنوان مربی و بزرگتر قبول دارد یا ذهنیت‌ها هنوز معطوف به پیمان است؟
نه اینطور نیست، قربانی با جدیت کار و تلاش می‌کند و زحمات زیادی برای موفقیت می‌کشد. از نظر فنی و اخلاقی مربی بسیار خوبی است و نمی‌توان به او خرده گرفت اما نمی‌توانیم پیمان فخری را با هیچ فردی در جامعه شمشیربازی مقایسه کنیم. اگر فردی مانند باقرزاده به عنوان رئیس فدراسیون در کار خود موفق بود جدا از مباحث مدیریتی فردی خودش، شخصی مانند فخری را در کنار خود می‌دید، همین تیمی که الان می‌بینید ثمره تلاش همین دو نفر است و نمی‌توان واقعیت‌ها را کتمان کرد.
با این شرایط چرا پیمان در آسیایی هانگژو کنار تیم نبود؟
فکر می‌کردم او برای بازی‌های آسیایی در کنار ما خواهد بود و به هانگژو می‌آید اما متاسفانه چنین اتفاقی رخ نداد. در چنین رویدادهای مهمی که بحث از فردی بودن فراتر رفته و موضوع ملی و صحبت از افتخار یک ملت مطرح است نبود فردی مانند پیمان فخری ضربه سنگینی بر پیکره تیم وارد کرد که نتایج آن را همه دیدیم. حضور فردی مانند او ۵۰ درصد، بار را از روی دوش من به عنوان یک ملی‌پوش برمی‌داشت اما نبود او مشکلات بسیاری را ایجاد کرد. به عنوان مثال مصاحبه‌هایی منتشر شد که قول و وعده‌هایی برای کسب مدال دادند که با این حرف‌ها، بار سنگینی بر روی دوش ما گذاشته شد و زیر فشار مضاعفی قرار گرفتیم. در این شرایط بیشتر فشارها بر روی دوش فردی به نام علی پاکدامن بود اما وقتی نتیجه را واگذار کردم، نوک پیکان انتقادها به سمت من چرخید که کاری غیرحرفه‌ای بود.
و گلایه‌ای هم قبل از اعزام به بازی‌های آسیایی هانگژو مطرح شده بود.
بله، اتفاق عجیبی که رخ داد این بود که پس از آن همه فشار مسابقات و اعزام‌هایی که داشتیم فدراسیون ۲ رویداد داخلی را آنهم در آستانه اعزام به بازی‌های آسیایی برای ما گذاشت که در آن زمان نباید این کار می‌شد. کدام فدراسیون قبل از بازی‌های آسیایی و در مدت زمانی بسیار کوتاه، قهرمانی کشور و بعد از آن ستلایت اصفهان را برگزار می‌کند؟ آیا نمی‌شد بعد از بازی‌های آسیایی، این رقابت‌ها را برگزار کرد؟
البته یک ماه قبل از برگزاری بازی‌های آسیایی، فدراسیون متوجه این قضیه شد و به فدراسیون جهانی هم ایمیل زد که طبیعتاً آنها هم قبول نکردند و مجبور شدیم در همان زمان این رویداد را برگزار و در آن شرکت کنیم. با این شرایط یک هفته قبل از بازی‌های آسیایی مجبور شدیم به اصفهان برویم تا در این رویداد حاضر شویم. این در شرایطی بود که شمشیربازی در پیک مسابقات برای کسب سهمیه المپیک و بازی‌های آسیایی بود و با این شرایط مشخص است چه اتفاقی برای ورزشکار می‌افتد.
سهمیه المپیک علی پاکدامن هم قطعی است اما خبری از آن رسانه‌ای نشد؟
بر اساس شرایط و رنکینگ موجود، سهمیه انفرادی من قطعی است اما به دنبال آن هستیم تا فضا و شرایط برای حضور تیمی ایران در این دوره از بازی‌های المپیک نیز مهیا شود. ذهنیت ما حضور تیمی است، اما امروز و در بخش انفرادی این سهمیه برای من قطعی است. اگر دو تیم کره یا هر تیم دیگری مانند ژاپن سهمیه المپیک را به دست بیاورند، نفراتشان از رنکینگ خارج خواهند شد. در این شرایط نفرات پائین‌تر از من در رنکینگ باید در هر ۴ رویداد باقی مانده، فینالیست شوند و من هم در همه این رویدادها نتیجه نگیرم. اگر این شرایط هم محقق شود باز از جایگاه اول به دوم خواهم آمد و مشکلی برای سهمیه‌ام ایجاد نمی‌شود.
همه تلاش ما این است که در دو هفته آینده و در مسابقات الجزایر بتوانیم فینالیست شده و سهمیه تیمی خودمان را قطعی کنیم. کار خیلی سخت است اما این ظرفیت را داریم که به فینال رفته تا سهمیه‌مان قطعی شود.
از شرایط و انتقادها صحبت کردی، اما چه چیزی بیشتر از همه علی پاکدامن را آزرده خاطر کرد؟
قبول دارم که در برخی از مسابقات شرایط خوبی نداشتم اما هیچ وقت کم‌فروشی یا کوتاهی نکردم و همیشه از تمام وجودم برای تیم و موفقیت آن مایه گذاشتم، دنیای ورزش قهرمانی یک روز خوب و یک روز بد است اما در آن دوران مطالبی را شنیدم که برایم خوشایند نبود و باعث دلسری می‌شد. مثلا" می‌گفتند علی پاکدامن برای خودش بازی می‌کند اما خدا را گواه می‌گیرم که به هیچ عنوان این چنین نبود. در شمشیربازی یک قانون وجود دارد، اگر ببرید همه چیز دارید و اگر ببازید هیچ چیزی ندارید. ما مثل فوتبالی‌ها نیستیم که پول زیادی داشته باشیم ما با همین مبالغ ۱۰۰ یا ۲۰۰ میلیون تومانی که پاداش می‌گیریم زندگی‌مان را سپری می‌کنیم.
در این روزها شاهد مباحثی در این خصوص بین اهالی فوتبالی و غیرفوتبالی هستیم؟
جدال به وجود آمده بین اهالی فوتبالی و غیرفوتبالی کار زیبایی نیست و نباید از ابتدا هم مطرح می‌شد اما یک چهره فوتبالی حرفی زد که آتش به جان همه انداخت.
و در هانگژو چه گذشت؟
بازی با چین که تمام شد همان حرف‌ها را شنیدم که طبیعی است برای هیچ ورزشکاری خوشایند نیست. نقل قول‌هایی از برخی مدیران و مسئولان مطرح می‌شد که علی پاکدامن فلان است و بهمان، اما صحبتم با آن دوستان و عزیزان این است که علی پاکدامن باید چه می‌کرد که در این سال‌ها برای شمشیربازی نکرده است؟
اگر من نفر دهم رنکینگ جهانی شدم فدراسیون هیچ کار اضافه‌ای برای من نکرده، من از صبح تا شب در باشگاه تمرین می‌کنم تا در شرایط ایده‌آل قرار بگیرم. مهدی چراغی، مصطفی عطایی، سعید رضایی، محمد زارعیان، سعید تجسسی، سهراب آزاد و بسیاری دیگر از دوستان می‌توانند شهادت بدهند که من در روز چند ساعت تمرین می‌کنم تا در شرایط ایده‌آل برای حضور در مسابقات باقی بمانم.
اگر من نفر دهم رنکینگ جهانی شدم همان شرایطی را دارم که سایر نفرات دارند و هیچ تفاوتی بین ما نیست. من در ۲۰۱۸ رنکینگ ششم و هفتم جهانی را هم داشتم اما تا این اندازه فشار روی من نبود اما چرا بعد از شکست برابر چین آن همه فشار روی ما بود؟
اگر من نفر دهم رنکینگ جهانی شدم همان شرایطی را دارم که سایر نفرات دارند و هیچ تفاوتی بین ما نیست. من در سال ۲۰۱۸ رنکینگ ششم و هفتم جهانی را هم داشتم اما تا این اندازه فشار روی من نبود، اما چرا بعد از شکست برابر چین آن همه فشار روی ما بود؟ ما هیچ وقت درخواست میلیاردی نداشتیم اما نیازمند یک لیگ پویا و فضایی آرام هستیم تا بتوانیم در مسیر موفقیت گام برداریم اما وقتی به بازی‌های آسیایی رفتیم از نظر بدنی به شدت خسته بودیم چرا که در همان مسابقاتی که قبل از هانگژو بود شرکت کرده و فرصتی برای ریکاوری و استراحت نداشتیم.
با آن همه فشار مسابقات و هجمه‌هایی که روی ما بود، فدراسیون می‌بایست شرایطی را فراهم می‌کرد که همه نفرات یک ماه مانده به بازی‌های آسیایی در آرامش به سر برده تا از نظر ذهنی و بدنی خودمان را پیدا کنیم که این‌چنین نشد.
این شرایط مربوط به الان است یا در زمان حضور پیمان فخری هم در تیم وجود داشت؟
در آن زمان چیزی که به ما یاد دادند این بود که اگر تیم می‌برد یا می‌بازد متعلق به یک فرد یا گروه خاصی نیست و همه در آن سهیم و شریک هستند، چرا که این اتفاق ممکن است روزی برای هر کدام از ما رخ بدهد. در یک باخت آن هم در چنین شرایط و رویدادی، فدراسیون، مربی و ورزشکار باید سهم خود را از باخت بپذیرد اما اینکه فشار روی یک نفر باشد، درست نیست.
پیمان فخری این تیم را ساخته و به زیر و بم آن واقف است و اگر موفقیت‌های گذشته محقق می‌شد به دلیل حضور او بود که این را همه باید قبول کنند. من به عنوان یک ورزشکار می‌دانم که حضور فردی مانند او تا چه میزان می‌تواند در کنار پیست به ما کمک کند. او حتی روی چیدمان داوران هم نقش به‌سزایی دارد و همه ما مطمئن بودیم که پیمان در بازی‌های آسیایی کنار ما خواهد بود اما متاسفانه چنین نشد.
و نگاهت به المپیک پاریس؟
اگر قرار است در المپیک نتیجه بگیریم باید پیمان فخری در کنار ما باشد، او برای کار و حضور در تیم‌های دیگر پیشنهادات بسیار خوبی دارد اما حاضر است با همه این شرایط در کنار ما باشد چراکه ما را به عنوان برادران کوچکتر خود می‌بیند و می‌داند که این تیم که ثمره تلاش اوست الان در شرایطی قرار دارد که می‌تواند به بار بنشیند. در بازی‌های آسیایی هانگژو همان قدر که ما از عدم نتیجه‌گیری ناراحت شدیم، پیمان به مراتب بیشتر دلخور بود. او بعد از بازی‌ها به من گفت چرا متوجه نشدی که حریف با آن سبک و شیوه کار را پیش می‌برد اما من در آن زمان متوجه این قضیه نشدم. اگر پیمان در آن بازی‌ها به ما اضافه می‌شد و در کنار امین قربانی بود بدون شک یک تیم خوب، منسجم و قدرتمندتری را داشتیم که روند کار را تغییر می‌داد. از سویی دیگر اگر پیمان کنار تیم بود هیچ فردی در مصاحبه‌های خود قول مدال نمی‌داد و تنش و حاشیه هم وارد تیم نمی‌شد.
اگر قرار است در المپیک نتیجه بگیریم باید پیمان فخری در کنار ما باشد، او برای کار و حضور در تیم‌های دیگر پیشنهادات بسیار خوبی دارد اما حاضر است با همه این شرایط در کنار ما باشد چراکه ما را به عنوان برادران کوچکتر خود می‌بیند و می‌داند که این تیم که ثمره تلاش اوست الان در شرایطی قرار دارد که می‌تواند به بار بنشیند.
و صحبت‌هایی از حضورت در کمپ کریستین بائو هم مطرح است.
او پرافتخارترین مربی شمشیربازی در همه اسلحه‌ها بوده و موفقیت‌های بی‌شماری دارد. ۱۲ سال سرمربی روسیه، ۱۰ سال حضور در فرانسه، ۴ سال ایتالیا و ۴ سال هم در چین را در کارنامه دارد و در همه ادوار، شاگردانش در المپیک مدال گرفته‌اند و نشان لیاقت از پوتین هم در سابقه او دیده می‌شود.
در میلان که بودیم از طریق یکی از دوستان فلوره پیغام داده بود که تمایل دارد با من برای المپیک کار کند. او گفت با ۴ نفر می‌خواهد برای پاریس تمرینات را شروع کند که من از ایران، ساندرو بازاتزه گرجستانی و اپیتی و همسرش، نفرات مورد نظر او هستیم. من برای این حضور اعلام آمادگی کردم اما مشکل پرداختی حقوق حداقل ۱۰هزاردلاری به صورت ماهانه مطرح بود که گفت از من هیچ مبلغی را نخواهد گرفت و وقتی این را شنیدم شوکه شدم.
بعد از بازگشت از ایتالیا با فدراسیون ماجرا را مطرح کردم، چون متاهل هستم او گفت باید ۶ ماه تمام و کمال در کمپ بمانم و برای اینکه مشکلی بابت دلتنگی و رفت و آمد به تهران نداشته باشم باید با همسرم به ایتالیا بروم که از نظر ذهنی، دغدغه‌ای نداشته باشم. برآورد هزینه شده که ماهانه ۳ هزار یورو باید برای تامین مسکن و خوراک پرداخت شود که این برای ۶ ماه خواهد بود تا به المپیک برسیم. انشالله اگر این اتفاق رخ بدهد و شرایط حضور من در این کمپ مهیا شود تمام افتخار و نتایج آن به نام ایران ثبت خواهد بود.
علی پاکدامن تا چه زمانی به دنبال قهرمانی است؟
اگر شرایط مهیا باشد تا ۳۸ سالگی در سطح قهرمانی هستم، به شرط آنکه توقع و درخواست غیرمنطقی وجود نداشته باشد و ما هم بتوانیم در شرایط حرفه‌ای کار خودمان را دنبال کنیم. نکته مهمی که وجود دارد این است که برای من سال‌ها هزینه شده و من با پول مردم همین کشور به اینجا رسیده‌ام. من این را برای خود یک دین می‌بینم که برای کشورم در رویداد مهمی همچون المپیک کسب افتخار کنم و خاطره خوشی را از خودم برجای بگذارم.
در انتخابات تهران شعارهایی مطرح شد که هنوز محقق نشده و به نظر نمی‌رسد شرایط تغییری کند. در حال حاضر چند باشگاه خصوصی وجود دارد و این کل سرمایه شمشیربازی تهران است. در یک کلام باید گفت شمشیربازی تهران در اختیار یک نابودگر است.
در مورد شمشیربازی تهران و مسیری که آینده سازان این رشته باید طی کنند چه نظری داری؟
تهران در شمشیربازی عملکرد خوبی نداشته و این کاملا واضح و مشخص است. تیم تهران در المپیاد در بین ۸ نفر برتر بازیکنان نداشت و این نشان می‌دهد وضعیت تهران با این همه پشتوانه چگونه است. در انتخابات هیئت شمشیربازی استان تهران شعارهایی مطرح شد که هنوز محقق نشده و به نظر نمی‌رسد شرایط تغییری کند. در حال حاضر چند باشگاه خصوصی وجود دارد و این کل سرمایه شمشیربازی تهران است. در یک کلام باید گفت شمشیربازی تهران در اختیار یک نابودگر است.
علی پاکدامن تا امروز پیشنهادی برای حضور و یا رقابت زیر پرچم کشوری دیگر داشته است؟
به صورت رسمی نه؛ اما شرایط این کار فراهم بود و اگر تمایل داشتم می‌توانستم این کار را کنم. آنهایی که من را می‌شناسند این را خوب می‌دانند که من عاشق ایران و کشورم هستم و حتی بعد از ورزش قهرمانی هم از ایران نخواهم رفت. دوست دارم بعد از دوران حرفه‌ای در بعد نخبه‌پروری کار کنم.
به عنوان یک هوادار متعصب استقلالی در مورد آبی‌پوشان تهرانی چه نظری داری؟
واقعیت این است که بازیکن نداریم و در تنگنا هستیم، در حال حاضر سپاهان و پرسپولیس از نظر بازیکن خیلی از ما بهتر هستند. اگر محبی، قائدی، کریمی، نورافکن، امید ابراهیمی و مجید حسینی بودند، تیم طلا بود. استقلال در چند فصل گذشته سه تیم خوب را از دست داده، فراموش نکنید روزی که ما سه بر یک ذوب‌آهن امیر قلعه‌نویی را شکست دادیم چه تیم خوب و هماهنگی داشتیم و حتی در آن سال می‌توانستیم قهرمان آسیا بشویم.
و در بین استقلالی‌ها با چه کسی بیشتر رفاقت داری؟
با سیدمهدی رحمتی رابطه بهتری دارم اما در تیم جدید استقلال دوستی ندارم.
نظر شما