انتخابات هلند؛ احتمال تغییر چهره اروپا با قدرت گرفتن راست افراطی

به گزارش روز یکشنبه ایرنا، واشنگتن پست با نگاهی به گذشته و تحولات کشور اتریش گزارش خود را آغاز کرد و نوشت: هنگامی که اتریش در ۲ دهه پیش به اولین کشور در اروپای غربی برای حمایت از راست افراطی از زمان جنگ جهانی دوم تبدیل شد، بقیه کشورهای قاره اروپا با خشم به آن واکنش نشان دادند.

اعتراضات علیه سیاستمداران این کشور آغاز شد و دیپلمات ها از تعامل با آنها طفره رفتند. یک هیات دیپلماتیک بلژیکی از صرف ناهار با وزیر دفاع وقت اتریش خودداری کرد و به خبرنگاران گفت: با فاشیست ها سر یک سفره نمی نشینم.

با یک جهش سریع به سال ۲۰۲۳، تحولات سیاسی تاریخی باعث شده که راست افراطی با برخورداری از کرسی در میز مذاکره اروپا، فرصتی برای تغییرات سیاسی و سیاست منطقه داشته باشد.

تازه ترین پیروزی راست افراطی در هلند که به لحاظ اجتماعی لیبرال محسوب می شود، رقم خورد و خرت ویلدرز نماد راست تندرو و حزب ضد اتحادیه اروپا، ضد مسلمانان و مخالف سیاست های مهاجرتی او موسوم به «حزب برای آزادی» توانست در رقابتی شوکه کننده در انتخابات پارلمانی، مقام اول را کسب کند.

انتظار می رود ویلدرز با چالش هایی مواجه شود و در نهایت برای تشکیل دولت شکست بخورد چرا که حزب او اکثریت لازم را ندارد و با هفته ها و یا حتی ماه ها مذاکرات پیچیده مواجه است.

اما حضور قدرتمند و غیرمنتظره «ترامپ هلند» که مدتهاست وعده داده قرآن را منع و پذیرش پناهجویان را متوقف کند، هشداری جدی به کل اروپا است. این پیروزی، مورد استقبال چهره های سرشناس راست افراطی از جمله ویکتور اوربان نخست وزیر مجارستان و مارین لو پِن رهبر اپوزیسیون فرانسه قرار گرفت.

تام ون گریکن پوپولیست راستگرای بلژیکی، در واکنش به پیروزی ویلدرز گفت: «در همه جای اروپا، ما شاهد وزش بادهای هماهنگ با جناح راست هستیم. پیشرفتی که برای مدتی در جریان بوده به وضوح در هلند ادامه دارد. ما میهن پرستی خود را به اشتراک می گذاریم و می خواهیم مردم خود را دوباره در اولویت قرار دهیم. هیچ چیز نمی تواند با این انگیزه مقایسه شود».

واشنگتن پست افزود: پیروزی ویلدرز که تا حدی در نتیجه شرایط داخلی هلند بوده است، تنها چند روز بعد از پیروزی خاویر مِیلی اقتصاددان راست افراطی و کارشناس سابق تلویزیون به عنوان رئیس جمهوری آرژانتین، موضع راست افراطی در جهان را تقویت کرد.

در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آینده در آمریکا که در آن دونالد ترامپ نامزد جمهوریخواهان، متحد نزدیک ناسیونالیست های راست افراطی و حامی سیاست های ضد مهاجرتی قلمداد می شود، برتری راست افراطی در اروپا به عنوان بخشی از خشم رای دهندگان نسبت به سیاستمداران سنتی در غرب به دقت زیرنظر گرفته می شود.

احزاب راست افراطی در ایتالیا قدرت گرفته اند، قدرت حاکمیتی خود را در مجارستان گسترش داده و نقش ائتلافی در فنلاند کسب کرده اند و به شرکای بالفعل دولت در سوئد تبدیل شده اند.

آنها در یونان به پارلمان راه یافته و دستاوردهای قابل توجهی در انتخابات منطقه ای در اتریش و آلمان کسب کرده اند. اسلواکی نیز تجربه موفقی را داشته و حزب راست افراطی اسلواک نشنال در بین شرکای ائتلافی حمایت کننده از رابرت فیچو است. فیچو خود از حزب چپ افراطی است اما با مهاجرت مخالف است.

واشنگتن پست در بخشی از گزارش خود خاطرنشان کرد حزب راست افراطی اروپا امسال شکست هایی را نیز تجربه کرده که بزرگترین آنها در لهستان بود. در اسپانیا نیز، حزب پوپولیست ووکس (Vox) بیش از نیمی از کرسی های خود را در پارلمان این کشور از دست داد.

با این حال، تحلیلگران معتقدند احزاب راست افراطی اکنون به نیروی سیاسی مهمی در اکثریت کشورهای اتحادیه اروپا تبدیل شده و بر سیاست ها (از جمله سیاست های آب و هوایی) حتی در کشورهایی که در آنها حاکم نیستند، نفوذ دارند.

پیروزی ویلدرز در بزرگترین انتخابات اروپا نگرانی ها و حتی امیدها را بسته به نوع دیدگاه شما، درباره افزایش حمایت از راست افراطی در اروپا و حضور آنها در انتخابات آینده پارلمان اروپا افزایش داده است و می تواند تبعاتی در مواضع مختلف این اتحادیه در خصوص مسائل مهاجرتی، اقدامات آب و هوایی و حمایت از اوکراین داشته باشد.

راست افراطی چگونه به جریان اصلی اروپا تبدیل شد؟

به نوشته واشنگتن پست، راست افراطی در اروپا در چند دهه گذشته در حال رشد بوده و در بسیاری از مناطق در طول همه گیری مبارزه کرده است و اکنون تورم بالا، تبعات جنگ اوکراین، افزایش مهاجرت، نابرابری و شکست احتمالی طبقه سنتی سیاسی، آن را تقویت کرده است.

راست افراطی تلاش کرده وجهه خود را بهبود بخشد و سیاستمداران راست افراطی لفاظی های تحریک آمیز خود را کنترل کرده اند. این مدل باعث شده ویکتور اوربان کمتر مبارز به نظر برسد و جورجیا ملونی نخست وزیر ایتالیا به جمع گروه کوچکی از رهبران راست گرا پیوست که امسال از کاخ سفید دیدن کرد.

دولت هلند به ریاست ویلدرز، دردسری برای اتحادیه اروپا خواهد بود. حزب او خود را متعهد به همه پرسی نکسیت (خروج هلند از اتحادیه اروپا) می داند. این موضوع چشم انداز دشوارتری نسبت به برگزیت دارد زیرا هلند دو مرز زمینی و ارز مشترک با دیگر کشورهای اتحادیه اروپا دارد. تحلیلگران انتظار دارند وی در مذاکرات برای تشکیل دولت ائتلافی از این خواسته خود صرف نظر کند.

چگونه جریان اصلی اروپا به راست گرایید؟

انتخابات هلند نشان داد چگونه سیاستمداران میانه رو با نزدیک شدن به مواضع راست افراطی، به موج راست افراطی واکنش نشان داده اند. در بسیاری از موارد، این تنها به رقبای رادیکال تر آنها کمک بیشتری کرده است.

سیمون اوتجس (Simon Otjes) استادیار دانشگاه لیدن که در زمینه سیاست هلند مطالعه می کند، در این زمینه گفت: راست میانه در هلند سعی کرد با به راه انداختن کارزارهایی درباره مهاجرت، رای دهندگان را جذب کند. آما انها با انجام این کار به ملعبه دست راست افراطی تبدیل شدند و آرا را به آنها واگذار کردند.

تحلیلگران می گویند تلاش‌های مشابهی برای استفاده از دیدگاه های راست افراطی به منظور جلب حمایت رای دهندگان در سراسر اروپا در حال انجام است.

آن کاترین یونگر استاد علوم سیاسی دانشگاه سوئد می‌گوید: در مورد موضوعاتی که راست افراطی آنها را در اروپا مهم قلمداد می کند از جمله - مهاجرت، جنایاتی که توسط مهاجران رخ می دهد، جامعه چندفرهنگی، بحث غرب در مورد جنسیت، دیدگاه‌های سنتی‌تر در مورد خانواده‌ها - بسیاری از احزاب دیگر، اکنون از چنین لفاظی‌هایی استفاده می کنند. به عبارتی، احزاب راست افراطی و برنامه های آنها وارد جریان اصلی شده است.

تعداد مهاجرانی که در سال جاری وارد اروپا شده‌اند به سطحی رسیده است که از سال ۲۰۱۶ تاکنون بی سابقه بوده است؛ این امر فریاد تجمع راست افراطی علیه مهاجران را تشدید کرد و سیاستمداران جریان اصلی را به سمت خط مشی های سختگیرانه‌تر سوق داد.

پس از مذاکرات طولانی در اتحادیه اروپا، کشورها از تغییراتی در قوانین مهاجرت در اتحادیه حمایت کرده اند که می تواند در اوایل سال آینده تایید نهایی شود. کشورهای خط مقدم مانند ایتالیا و یونان می توانند مهاجران بیشتری را به کشورهای دیگر بفرستند یا توسط کسانی که از پذیرش مهاجران امتناع می کنند، پول دریافت کنند. نکته مهم این است که می توان اخراجی ها را شتاب بخشید و زمان بازداشت ها را افزایش داد.

این روزنامه آمریکایی در بخشی از گزارش خود خاطرنشان کرد: در ایتالیا که ملونی ریاست راست گراترین دولت را از زمان پایان جنگ جهانی دوم برعهده دارد، تعهد کارزارهای انتخاباتی اش برای کنترل مهاجرت هنوز عملی نشده است و این کشور امسال بیشترین تعداد مهاجران غیرقانونی را از زمان بحران مهاجرت منطه ای در سال ۲۰۱۶ داشت.

با این حال دولت ایتالیا با اتخاذ مجموعه اقداماتی تلاش می کند کمتر ایتالیا را به مقصد مهاجرت تبدیل کند.

در فرانسه، مارین لو پِن سیاستمدار ناسیونالیت در سه انتخابات ریاست جمهوری شکست خورده است اما در نظرسنجی ها محبوبیت بیشتری کسب کرده هر چند که هنوز تا انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۷ در این کشور فاصله هست. این در حالیست که دولت راست میانه امانوئل مکرون رئیس جمهوری فرانسه مقررات سختگیریانه تری در حوزه مهاجرت به عنوان سیاست اصلی لو پِن اتخاذ کرده است.

کاترین فیشی تحلیلگر سیاسی در مرکز روبرت شومان در موسسه دانشگاه اروپایی فلورانس و نویسنده کتابی در مورد پوپولیسم هشدار داد: پذیرش مواضع راست افراطی اغلب راهبرد برنده ای برای میانه روها نیست.

وی تاکید دارد: اگر جریان اصلی راست میانه مانند پوپولیست های راست گرا عمل کنند آنها به طور معمول رای بیشتری بدست نمی آورند اما به نفع راست پوپولیست است. این موضوعی است که احزاب اصلی در اروپا هرگز از آن درس نمی گیرد.