چگونه کارزار تحریم اسرائیل کارساز واقع شد؟

تداوم جنایت‌های ارتش رژیم صهیونیستی، کشورهای مختلف جهان را در اندیشه اجرای مجدد کمپین بایکوت و تحریم کالاهای اسرائیلی فرو برد و این بازیگران در اقصی نقاط جهان به تدریج به کمپین «بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل» (Boycott, Divestment and Sanctions) پیوستند؛ جنبشی جهانی که از سال ۲۰۰۵ به راه افتاد و هدف آن تحت فشار قرار دادن رژیم اشغالگر با اهرم‌های اقتصادی جهت پایان اشغال سرزمین فلسطین، رفع تبعیض و به رسمیت شناختن حق بازگشت میلیون‌ها آواره فلسطینی به کشور خودشان است.

این جنبش بیشتر اهداف و استراتژی خود را از جنبش حقوق مدنی در ایالات متحده آمریکا به رهبری «مارتین لوترکینگ» و جنبش مبارزه بر ضد نژادپرستی در آفریقای جنوبی به رهبری «نلسون ماندلا» برداشت کرده‌است.

با آغاز عملیات طوفان الاقصی نیز بار دیگر رژیم صهیونیستی ذات آپارتایدی خود را به جهانیان نشان داد و از هیچ جنایتی علیه مردم بی‌دفاع فلسطینی دریغ نکرد؛ اقداماتی که از لحاظ حقوق بین‌المللی غیر قانونی بوده و مصداق بارز آپارتاید شناخته می‌شود.

همصدایی جهانی در اجرای کمپین تحریم

همان طور که اشاره شد، جنگ غزه جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل را دوباره در کانون توجه قرار داد. در سراسر جهان مواضع و نیز برنامه‌هایی برای تحریم برندهای رژیم صهیونیستی و شرکت‌های حامی آن اتخاذ شد.

برخی مقامات غربی هم با این موج تحریم همراه شدند که دولت بلژیک را می‌توان در این زمره آورد. چند هفته پیش ‌ «پترا دسوتر» معاون نخست‌وزیر این کشور با بیان اینکه «ما نمی‌توانیم در حالی که کودکان هر روز در غزه کشته می‌شوند، دست بسته بنشینیم»، تاکید کرده بود: هم‌اکنون زمان اعمال تحریم علیه اسرائیل فرارسیده چون ریختن بمب علیه مردم همانند باران، اقدامی غیرانسانی است.

اما اوج این همگرایی را در میان کشورهای آسیایی و اسلامی شاهد بودیم. کشورهای آسیایی در ماه گذشته و در میانه جنگ غزه، شرکت‌های مرتبط با رژیم صهیونیستی و یا شرکت‌هایی که از نظر مالی از این رژیم پشتیبانی می‌کنند را تحریم کرده اند.

بیش از ۲۲ کشور به طور رسمی تحریم‌ها علیه برندهای حامی این رژیم را تشدید کرده اند. دولت های مالزی، اندونزی، مالدیو، پاکستان، برونئی، بنگلادش، افغانستان، یمن، سوریه، عمان، لبنان بحرین، کویت، ایران، عراق، در آسیا به صورت دولتی از انعقاد قرارداد، همکاری و خرید از حامیان مالی رژیم صهیونسیتی سر باز زده اند.

طبق گزارش‌های رسانه‌ای در اردن، حامیان تحریم گاهی وارد فروشگاه‌های مک‌دونالد و استارباکس می‌شوند تا مشتریانی را که پول نقد ندارند، تشویق کنند به جاهای دیگر بروند. فیلم‌هایی که به نظر می‌رسد پرسنل ارتش اسرائیل لباس‌های شسته شده را با یک برند معروف شوینده می‌شستند، در فضای مجازی اردن و برخی کشورهای عربی پخش شده و باعث شده است که بینندگان آن را تحریم کنند.

در کویت شبکه‌های اجتماعی خبر دادند، هفت فروشگاه اسرائیلی- آمریکایی از برندهای «استارباکس، مک دونالد و کی اف سی» تقریباً از مشتریان پیشین خود خالی شده‌اند.

در اندونزی باوجود اینکه بسیاری از کالاهای مصرفی مردم وارداتی است اما بسیاری از آن‌ها هنگام خرید از سوپرمارکت‌ها و مراکز خرید فهرستی از کالاهای ممنوعه را در اختیار دارند که از خرید آن‌ها به صورت جدی امتناع می‌کنند. فهرستی که در رسانه‌های اجتماعی در میان اندونزیایی‌ها منتشر شده تحریم کالاهای ذیل را در برگرفته است: مک دونالد، کنتاکی فرید چیکن، برگر کینگ، پیتزا هات کوکاکولا، پپسی، نستله، استارباکس، پوما، هیولت پاکارد، یونیلور، آکسا، زیمنس.

در مالزی فهرست شرکت‌های اسرائیلی یا شرکت‌هایی که حامی اسرائیل هستند در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد و منتشرکنندگان از مالزیایی‌ها خواستند، در یک تحریم بی‌سابقه علیه اسرائیل شرکت کنند. طبق گزارش‌های رسانه‌ای در مالزی هم مانند اندونزی شعبه‌های «کی اف سی و مک دونالد» در کمتر از یک ماه با افت ۲۰ درصدی مشتریان خود روبه رو شده است.

ماهاتیر محمد نخست وزیر پیشین مالزی هم در توئیتی از مالزیایی‌ها خواست تا به تحریم شرکت‌های اسرائیلی ادامه دهند. وی در توئیت خود گفت: اگر یک چهارم از ۱.۷ میلیارد مسلمان جهان به جنبش تحریم اسرائیل بپیوندند، تأثیر آن در سراسر جهان محسوس خواهد بود.

چند روز پیش وبسایت شبکه «تی آر تی» نوشت که شرکت‌های غربی چون مک‌دونالد، کوکاکولا، استارباکس و کی‌اف‌سی که حمایت خود را از رژیم صهیونیستی اعلام کرده‌اند در کشورهایی چون مصر، اردن و ترکیه با تحریم از سوی مردم مواجه شده‌اند.

در مصر و اردن تحریم شرکت‌های غربی حامی اسرائیل احساس می‌شود و نشانه‌هایی وجود دارد که این کارزار درحال گسترش در سایر کشورهای عربی جمله کویت و مراکش است. برخی از کاربران ضمن تحریم کالاهای اسرائیلی برخی کالاهای ساخت داخل را به عنوان جایگزین معرفی کردند.

نمونه‌هایی زیادی از تلاش کاربران عرب برای تحریم کالاهای اسرائیلی را می‌توان در شبکه های اجتماعی به وفور دید که نام برخی برندهای اسرائیلی بر موشک‌ها حک شده‌است که بر کودکان غزه فرود می‌آیند.

مردم ترکیه در حمایت از مقاومت فلسطین و مردم غزه در اقدامی خودجوش اقدام به تحریم کالاهای اسرائیلی کردند. در این چارچوب برخی از شهروندان ترکیه برچسب‌هایی بر روی کالاهای ساخت رژیم صهیونیستی نصب کردند که روی آن نوشته شده: «این محصول با خون فلسطینی‌ها ساخته شده است»

کارزار تحریم کالاهای صهیونیستی در ایران

در ایران نیز بسیاری از وبلاگ های فارسی فهرستی از برندهای اسرائیلی ارائه دادند که یا برخی از آنها در ایران کمتر به چشم می‌خورد و یا استفاده نکردن از آنها تقریبا غیرممکن است مانند محصولات اینتل و یا آی بی ام که تولید برخی از قطعات الکترونیکی را در انحصار خود دارند.

اما می توان از محصولات غیرضروری که نمونه و مشابه آنها توسط شرکتهای ایرانی تولید میشود، صرف نظر کرد تا شریک جنایات صهیونیستها در کشتار مردم غزه نباشیم. در زیر فهرستی از برخی برندهای اسرائیلی (مواد غذایی، شوینده و محصولات ورزشی) برای کسانی که بخواهند به این کارزار بپیوندند، ارائه شده است.

*نستله، نسکافه، کافی میت، سرلاک، دنت، دنون، شیرخشک آپتامیل، شیرخشک ببلاک، کیت کت، شکلات ونکا، غلات صبحانه چوکاپیک، پودر شکلات نسکوئیک، نیدو، کارنیشن، هاگن داز، مگی، اسمارتیس، آدامس پولا، مک دونالد.

*آب معدنی دماوند، پیورلایف، دسانی، لایت بلو. کوکاکولا، پپسی، فانتا، اسپرایت، جوسی جوس، نستی

*تاید، آریل، دامستوس، صابون لوکس، سیف، داو، سیگنال

*لوازم آرایشی لورئال، آهاوا

*برند فیتنس، نایک، تغذیه ویژه ورزشکاران با برند پاوربار، جنی کریگ.

درمجموع، کارزار تحریم اسرائیل در میان کشورهای آسیایی و اسلامی اگرچه بسیار جدی و اثربخش بوده‌است اما این کارزار در غرب به ویژه اروپپا نیز مقبول واقع شده‌است به طوری که شاهد تقلای صهیونیست‌ها برای مقابله با آن در غرب هستیم. کشورهای اروپایی غالبا تحت فشارهای تل آویو، با صدور فرمان بازداشت معترضین و حتی در برخی موارد همچون آلمان، تهدید به سلب تابعیت و طرح اتهاماتی همچون یهودستیزی علیه مخالفین تلاش دارند تا مانع از ادامه فعالیت کارزارهای مزبور شوند.

این کمپین افزون بر بایکوت برندهای اسرائیلی، سرمایه‌گذاری در سرزمین‌های اشغالی را نیز هدفگذاری کرده‌ و توانسته است باعث خروج کامل برخی از شرکت ها از معامله با اسرائیل شود.

همچنین بسیاری از فعالان تجاری از اقصی نقاط جهان که در اراضی اشغالی فعال بوده‌اند به دلایل امنیتی، اقدام به ترک آنجا کرده‌اند و بعید است که به این زودی‌ها به فکر بازگشت به اراضی اشغالی باشند به عنوان نمونه مذاکرات شرکت‌های نفتی غربی با تل‌آویو جهت توسعه میدان‌های نفتی تحت تصرف این رژیم در آب‌های دریای مدیترانه، تعلیق شده‌است.