به گزارش ایرنا، زمانی که در اوایل دهه ۱۳۸۰ شمسی و بنا به دلایل نامعلوم و به بهانه خصوصی سازی تیم فوتبال ماشین سازی از سوی کارخانه طرد شد، تا به امروز همچون کودکی یتیم توسط نهادها و ارگان ها و اشخاص مختلف سرپرستی شده است که هیچ کدام توانایی سر و سامان دادن به این تیم پرهوادار را نداشتند تا عاقبت به دلیل ندانم کاری مدیران ورزش و جوانان سابق و بی اهمیتی هیات فوتبال آذربایجان شرقی، نام و نشانی از سبزقباهای فوتبال آذربایجان در ورزش دیده نشود.
شهرداری تبریز، تربیت بدنی وقت آذربایجان شرقی، مجموعه هلدینگ دریک، مجموعه دبیری، صنعت و معدن استان و چندین نهاد حقیقی و حقوقی از جمله پدرخوانده های قدیمی ترین تیم فوتبال آذربایجان و شمال غرب ایران بوده اند که هر کدام تا جایی که که امکان داشت از نام ماشین سازی برای اهداف غیر ورزشی خود استفاده کردند و تنها کسی که در این میان به نوایی نرسید، تیم فوتبال ماشین سازی بود.
حال پس از سپری شدن ۲۳ سال از در به دری و خانه به دوشی ماشین سازان، چنین به نظر می رسد که اتفاق نظر برای بازگشت این تیم به آغوش پدر اصلی در استان به وجود آمده است، اما آیا این موضوع که مطالبه اصلی و محوری هواداران نیز است، صورت عینی و حقیقی به خود می گیرد؟
پیشکسوت، سرمربی، کاپیتان دهه ۱۳۶۰ تیم فوتبال ماشین سازی تبریز و عضو اسبق تیم ملی فوتبال ایران که دل پری از افراد و نهادهایی دارد که به نام و اعتبار ماشین سازی در این سال ها ضربه زده اند، گفت: عاملان و مسببان اصلی به این روز انداخته شدن تیم ماشین سازی باید مشخص شوند و در پیشگاه خیل عظیم هواداران و پیشکسوتان این باشگاه پاسخ دهند.
غلامرضا باغ آبادی اظهار کرد: قبل از هر گونه تصمیم برای سرنوشت ماشین سازی باید آنهایی که باشگاه با صلابت را به این روز وا نهاده اند، مشخص شده و نسبت به اینکه چرا این تیم به این حال روز افتاده، بازخواست شوند.
وی با بیان اینکه در ۲۳ سال گذشته ماشین سازی از کارخانه جدا شده و باشگاه به بیراهه رفته است، دست به دست شدن و بین چندین نهاد سرگردان بودن تیم را علت اصلی نابودی ماشین سازی تبریز دانست.
باغ آبادی بزرگترین مشکل تیم ماشین سازی در شرایط کنونی را بدهی انباشته دانست و ادامه داد: در قراردادها و ترانسفر ( انتقال) بازیکنان خارجی، ایجنت ( واسطه ) های مختلفی امور را بر عهده دارند که در این میان رقم های زیادی نصیب خودشان می کنند تا بازیکن مورد نظر را به تیم هایی مثل ماشین سازی که صاحب اصلی ندارد، انتقال دهند.
وی یادآور شد: چرا آقایان متولی باشگاه در آن زمان چنین قراردادهای کلانی با نفرات خارجی امضا کردند تا کارها این چنین پیچیده و آوارگونه روی سر تیم خراب شود؟
باغ آبادی با طرح این پرسش که از این قراردادهای میلیاردی و هنگفت چه کسانی بهره مند شدند؟ گفت: آقایان مدیر در زمان مدیریتشان دم بر نمی آوردند؛ باید ابتدا این نفرات مشخص شود تا ببینیم در زمان مدیرعاملی و سرپرستی آنها چرا حاضر به امضای چنین قراردادهایی با بازیکنان معمولی شدند.
وی با تاکید بر اینکه این نفرات باید رو شوند تا نسبت به بدهی هایی که بالا آورده اند جوابگو باشند، اضافه کرد: با رفع این موانع باید تیم به دامان کارخانه بازگردانده شود.
باغ آبادی با اشاره به تمایل مدیر کارخانه برای بازگشت تیم، گفت: از ایشان هم انتظار داریم تا لااقل بعد از رفع این موانع جدا از فراهم کردن زمین تمرین برای تیم، حداقل کارخانه بتواند ۵۰ درصد مخارج این تیم را عهده دار باشد تا بقیه هزینه ها نیز از طریق اسپانسر ( حامی مالی) جدید که کم هم نیستند، تامین شود.
وی احیای ماشین سازی تبریز را آرزوی پیشکسوتان و هواداران باوفای این تیم خواند و ادامه داد: باید این تیم قدیمی و بازیکن ساز دوباره احیا شود و به روزهای خوب و اوجش برگردد، وگرنه با یک زمین تمرین و بدون پشتوانه مالی از سوی کارخانه نمی شود تیمداری کرد و شرایط سخت تر می شود.
سرمربی اسبق ماشین سازی یادآور شد: ما سال ها در ماشین سازی جوانی خود را گذاشته و در این تیم در ادوار مختلف لیگ های کشوری حضور داشته و خاطرات فراوانی با این تیم رقم زده ایم، که مشاهده شرایط کنونی برای ما زجرآور و سخت است.
یکی دیگر از پیشکسوتان، کاپیتان، مهاجم دهه ۱۳۷۰ ماشین سازی و عضو سابق تیم ملی فوتبال ایران نیز با ابراز تاسف از شرایط کنونی این تیم، تنها چاره برای احیای تیم فوتبال ماشین‌سازی تبریز را بازگشت مالکیتش به کارخانه عنوان کرد.
سیدمحمد علوی اظهار کرد: هواداران و پیشکسوتان ماشین‌سازی بارها در قالب رایزنی و تجمعات مسالمت‌آمیز نسبت به شرایط نامطلوب این تیم اعتراض کرده اند، اما تاکنون گوش شنوایی پیدا نشده است.
وی اصلی‌ترین خواسته هواداران و پیشکسوتان را بازگشت مالکیت این تیم به کارخانه ماشین‌سازی اعلام و اضافه کرد: زمان مدیریت آقایان فروزان و خدابخش در اوایل دهه ۱۳۸۰ باشگاه را از کارخانه جدا کردند و از آن روز ماشین‌سازی دچار مشکل شده و هر سال بر مشکلات آن افزوده شده است.
علوی نتیجه سرگردانی و دوری از کارخانه را وضع بحرانی حال حاضر ماشین سازی عنوان کرد و افزود: ماشین‌سازی از بدو تاسیس در ۵۵ سال قبل همزاد کارخانه بوده است و شرایط کنونی مثل این است که فرزندی را از پدر جدا کرده باشند.
وی با تاکید بر اینکه جایگاه و پایگاه مردمی ماشین سازی ضرورت احیای این تیم ریشه‌دار و با قدمت را اجتناب ناپذیر می کند، از نحوه مدیریت آخرین مالک شخصی باشگاه ( یونس قربانی ) به شدت انتقاد کرد و گفت: اکنون یک فرصت سه ماهه برای وی جهت پرداخت بدهی‌های ماشین‌سازی داده شده است که باید ببینیم چه می شود.
علوی در عین حال، اظهار کرد: اما این آقا اصلا" در حوزه فوتبال نیست و به همین دلیل تیم را به این روز انداخته و کاری هم نمی تواند بکند.
کارشناس، پیشکسوت و بازیکن سال های قبل از انقلاب ماشین سازی نیز بر بازگشت این تیم به کارخانه تاکید و اظهار کرد: البته لازمه این اقدام صاف شدن بدهی های انباشته شده سال های گذشته به خصوص بدهی به بازیکنان خارجی است.
غلام کریم پور گفت: اگر این اقدام توسط مالک کنونی حل و فصل شد، بدون تردید می توان به آینده تیم امیدوار بود تا با بازگشت به آغوش کارخانه، به تدریج روند تیم سازی و ساختارمندی باشگاه شکل حرفه ای به خود بگیرد.
وی مساعدت و همراهی زنوزی و قربانی که در سال های اخیر مالکیت باشگاه را بر عهده داشتند، خواستار شد و ادامه داد: با پرداخت بدهی ها می شود خیلی از مسائل تیم را با صرف وقت و سپردن امور به پیشکسوتان و کاربلدهای ماشین سازان حل و فصل کرد.
کریم پور با اشاره به هزینه های هنگفت تیمداری در رده سنی بزرگسالان، یادآور شد: بر این اساس در چند سال اول با تیمداری از رده سنی نوجوانان و جوانان و پرورش استعدادهای بومی و انتقال این رده سنی به امیدها، هسته اولیه تیم بزرگسالان برای سال های بعد را می توان به راحتی ایجاد کرد.
وی اضافه کرد: برای تحقق این هدف و نیز جلوگیری از هزینه های زیاد توسط کارخانه، باید از افراد و چهره های مشهور، کاربلد و حرفه ای و بازیکن ساز مثل غلامرضا باغ آبادی و احد شیخ لاری در راس باشگاه بهره برد.
کریم پور ادامه داد: بدون تردید با وجود پیشکسوتان و مربیان بزرگ که از باشگاه ماشین سازی به فوتبال ایران معرفی شده اند، می توان برای پرورش استعدادها برای اعتلای نام ماشین سازی وارد میدان شد.
وی ماشین سازی را یکی از مهمترین باشگاه های آذربایجان و ایران در پرورش استعدادهای ناب فوتبال از بدو تاسیس تاکنون معرفی کرد و گفت: حتی در شرایط بغرنج سال های اخیر نیز در حال حاضر بازیکنانی که در آکادمی (مرکز آموزش) و تیم های پایه ماشین سازی پرورش یافته بودند، در تیم های لیگ برتری و دسته یک می درخشند.
کریم پور افزود: با در اختیار گرفتن باشگاه توسط کارخانه، می توان با پرورش استعدادهای بومی از صفر آغاز کرد و بعدها با انتقال این بازیکنان به رده های سنی بزرگسالان تیمی ساخت که در مسابقات و لیگ های سطح اول فوتبال کشور حضوری فعال داشته باشد این موضوع مستلزم آن است که وعده هایی که قبلا" قرار بود تحقق یابد به وقوع بپیوندد.
به گزارش ایرنا، مدیرعامل شرکت ماشین سازی تبریز چندی قبل از تمایل خود برای بازگشت و احیای تیم فوتبال این کارخانه خبر داد و گفت، علاقمند به بازگشت تیم فوتبال قدیمی خود به کارخانه است.
داوود یعقوبی بقا با تاکید بر اینکه مجموعه شرکت ماشین سازی علاقمند به احیای تیم فوتبالش است، اعلام کرد: با وجود پیگیری‌های مستمر در این زمینه از طریق نمایندگان مجلس شورای اسلامی و سازمان گسترش صنایع نوسازی، متاسفانه به دلیل اینکه سهام ۱۰۰ درصد کارخانه دولتی است، منع قانونی در خصوص تیمداری حرفه ای وجود دارد.
وی با ابراز تاسف از اینکه در سال های گذشته تیم ماشین سازی بدون کارشناسی از کارخانه جدا شده است، افزود: تیم فوتبال ماشین سازی که برند (نام تجاری) قوی و قابل اتکا برای آذربایجان و کارخانه بود به کسانی واگذار شد که اهلیت نداشتند و کننده کار نبودند و بزرگترین ضربه را به تیم فوتبال ریشه دار و مردمی ماشین سازی تبریز وارد کردند.
در همین ارتباط مدیرکل ورزش و جوانان آذربایجان شرقی نیز در گفت و گو با ایرنا، موضع و نظر اصلی این مجموعه را بازگشت تیم فوتبال ماشین سازی تبریز به کارخانه اعلام کرد و گفت: در این خصوص عزم جدی داریم.
ستوده نژاد، بدهی به بازیکنان خارجی را بزرگترین مانع بر سر فعالیت های تیم فوتبال ماشین سازی دانست و ادامه داد: این باشگاه افزون بر ۲۰۰ میلیارد ریال بدهی دارد که باید به هر نحو ممکن این بدهی تسویه شود.
حبیب ستوده نژاد با تاکید بر اینکه اداره کل ورزش و جوانان استان به عنوان متولی اصلی ورزش قهرمانی پیگیر وضعیت تیم ماشین سازی است، افزود: متاسفانه آنچه که امروز بر سر قدیمی ترین تیم فوتبال آذربایجان آمده است، برای همه ما و هواداران این تیم غیر قابل باور است و تداوم این وضع به هیچ عنوان به نفع ورزش آذربایجان شرقی نخواهد بود.
وی بدهی های خارجی را مهمترین دلیل راکد ماندن فعالیت های تیم فوتبال ماشین سازی تبریز اعلام و اظهار کرد: مالک این تیم که با قول های فراوان مدیریت باشگاه را بر عهده گرفت، نتوانست به تعهدات خود عمل کند که همین موضوع موجب بروز انواع مشکلات برای این تیم شد.
ستوده نژاد، بدهی به بازیکنان خارجی را بزرگترین مانع بر سر فعالیت های تیم فوتبال ماشین سازی دانست و ادامه داد: این باشگاه از این جهت افزون بر ۲۰۰ میلیارد ریال بدهی دارد که باید به هر نحو ممکن این بدهی تسویه شود.
به گزارش ایرنا، باشگاه ماشین سازی تبریز به عنوان قدیمی ترین تیم آذربایجان از دهه ۱۳۸۰ که توسط کارخانه سلب مدیریت شد، تاکنون توسط نهادها و افراد مختلف از جمله شهرداری تبریز، باشگاه دبیری، محمدرضا زنوزی و هیات فوتبال آذربایجان شرقی اداره شده است و در آخرین مورد امتیاز این باشگاه از حدود سه سال پیش به شخصی به نام « یونس قربانی» واگذار شد.
این در حالی است که از مدت ها قبل هواداران و پیشکسوتان ماشین سازی تبریز به شدت خواستار بازگشت مالکیت این تیم ریشه‌دار تبریز به کارخانه هستند و حتی در این زمینه چندی پیش عده ای از هواداران به نمایندگی از هواداران تیم فوتبال ماشین سازی این مطالبه را با وزارت ورزش و جوانان مطرح کردند.
تیم فوتبال ماشین سازی تبریز پس از انتقال مالکیت به بخش خصوصی، در سراشیبی سقوط و نابودی قرار گرفت و با سقوط از لیگ برتر و در ادامه سقوط از لیگ دسته یک، پارسال در دسته ۲ نیز موفق به ادامه بازی ها نشد و به طور کلی از صحنه ورزش کشور خارج شد.
به گزارش ایرنا، آذر ماه امسال فرصت چهار ماهه به مالک این باشگاه برای تعیین تکلیف تیم داده شد اما ادامه حیات این تیم ریشه دار فوتبال تبریز در هاله ای از ابهام است.
نظر شما