"هیده‌نوری کوگا" روز سه‌شنبه در حاشیه تولید ۵۰ سالگی پتروشیمی بندر امام خمینی(ره) در گفت‌و با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: من در دهه هفتاد میلادی به منظور همکاری در ساخت و راه‌اندازی شرکت پتروشیمی بندر امام خمینی (ره) به ایران و بندر امام آمدم.
وی افزود: وقتی من به بندر امام خمینی آمدم محل پتروشیمی یک زمین مسطح بود که هیچ چیزی نداشت اما الان تغییرات بسیاز زیاد و گسترده‌ای ایجاد شده است.
کوگا با بیان اینکه مهندسان ژاپنی پس از بازگشت امام خمینی از پاریس به ایران همچنان در ایران حضور داشتند و پس از پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل جنگ تحمیلی ایران را ترک کردند توضیح داد: آن زمان کارگران ایرانی و ژاپنی بسیاری در پتروشیمی بندر امام کار می‌کردند.
وی در خصوص ارتقا دانش فنی نیروهای متخصص ایرانی در طی ۵۰ سال گذشته بیان کرد: ۵۰ سال پیش تقریبا ایران نیروهای متخصص آنچنانی نداشت اما اکنون پیشرفت بسیار قابل توجهی در زمینه پرورش نیروی توانمند با دانش فنی بالا داشته است.
این مهندس ژاپنی قدیمی در پایان تاکید کرد: جمع بندی من با توجه به روند تولیدات پتروشیمی در ایران این است که پتروشیمی ایران آینده روشنی را در انتظار دارد و من نگاه خوشبینانه‌ای به این صنعت در ایران دارم.
به گزارش ایرنا جشن سالگرد تولد ۵۰ سالگی پتروشیمی بندر امام خمینی (ره) امروز با حضور مرتضی شاه‌میرزایی، معاون وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی، علی اکبر حسینی محراب، استاندار خوزستان، نمایندگان شرکت ژآپنی سابق همکار در طرح، مدیران نفتی و پتروشیمی استان و کشور در محل پتروشیمی بندر امام خمینی برگزار شد در این آیین علاوه بر رونمایی از ۶ جلد کتاب و تمبر یادبود این پتروشیمی، موزه تاریخی پتروشیمی به عنوان نخستین موزه پتروشیمی کشور به بهر برداری رسید.
تاریخچه‌ای از پتروشیمی بندر امام خمینی(ره)
کارهای مقدماتی اجرای طرح نظیر خاکریزی، تسطیح زمین، شمع کوبی، ایجادساختمان های موقت، ایجاد تاسیسات، آب و برق و اسکله ها از اوایل سال ۱۳۵۳ به تدریج آغاز و عملیات ساختمان واحدهای اصلی طرح که از سال ۱۳۵۵ آغاز شده بود، در اسفند ماه ۱۳۵۷ پس از پیروزی انقلاب اسلامی در حالیکه ۷۳ در صد پیشرفت نموده بود، متوقف شد. در سال ۱۳۵۸ اقداماتی جهت شروع مجدد کارها انجام گرفت ولی با وقوع جنگ تحمیلی در مهرماه ۱۳۵۹ و متعاقب آن خروج پیمانکاران ژاپنی از ایران، عملیات ساختمانی طرح بطور کامل متوقف گردید.
با پایان یافتن جنگ تحمیلی شرکت ملی صنایع پتروشیمی مذاکرات متعددی جهت ادامه و تکمیل طرح با شرکای ژاپنی آغاز کرد که نهایتا پس از هفت دوره مذاکره بین طرفین ، شریک ژاپنی به بهانه اقتصادی نبودن طرح از ادامه کار خودداری و در پی آن قرارداد مفارقت بین طرفین در مهرماه سال ۱۳۶۸ به امضاء رسید و بدین ترتیب کلیه سهام آن به شرکت ملی صنایع پتروشیمی انتقال داده شد و نام شرکت پتروشیمی ایران ژاپن(IJPC)به شرکت سهامی پتروشیمی بندر امام (BIPC) تغییر یافت.
در اردیبهشت ۱۳۵۲ قرارداد مشارکتی بین شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران و پنج شرکت ژاپنی با نمایندگی شرکت میتسویی و شرکاء منعقد و تحت عنوان شرکت سهامی پتروشیمی ایران ژاپن (IJPC) نامگذاری گردید. هدف شرکت،تولید و ذخیره،حمل و نقل و بازاریابی،صدور الفین ها،پلی الفین ها آروماتیکها و سایر فرآورده های پتروشیمی بوده است. نحوه مشارکت بطور کلی بین طرفین قرارداد ، مساوی ذکر شده و اعتبار آن برای مدت سی سال از تاریخ اجراو تابعیت شرکت ‹‹ایرانی›› پیش بینی شده بود.
به منظور اطلاع از وضعیت مجتمع پس از ۲۰ بمباران و حدود ۱۱ سال توقف، مقرر شد که بررسی فنی جامعی انجام پذیرد.نتیجه حاصل از این بررسی، حاکی از وارد آمدن ۲۲ درصد خسارت به مجتمع بود. پس از انجام مطالعات اولیه،گزارش فنی و اقتصادی طرح بازسازی مجتمع در آبان ماه ۱۳۶۸ آماده شد.بر اساس این گزارش، بازسازی و تکمیل مجتمع از نقطه نظر فنی و اقتصادی، موجه تشخیص داده شد.
با توجه به مفارقت شرکای ژاپنی، شرکت ملی صنایع پتروشیمی با استفاده از شرکت‌های صاحب نام اروپایی در صنعت پتروشیمی و کارشناسان و پیمانکاران ایرانی، این مجتمع را طی یک برنامه پنجساله و در ۴ مرحله بازسازی و به بهره برداری رساند.واحد آروماتیک به عنوان آخرین واحد بازسازی شده، منحصرا توسط کارشناسان و پیمانکاران ایرانی بازسازی و راه اندازی شد و هیچ شرکت یا فرد غیر ایرانی در آن نقش نداشته است.با راه اندازی این واحد، کار بازسازی در این مجتمع عظیم به پایان رسید و پروژه های پارازایلین و MTBE که به عنوان بخشی از طرحهای توسعه ای پتروشیمی بندر امام مطرح شده بود، به مورد اجرا گذاشته شد و هم اکنون در حال بهره برداری است.
شرکت پتروشیمی بندر امام، در زمینی به مساحت حدود ۲۷۰ هکتار،در ضلع شمال غربی خلیج فارس در استان خوزستان به فاصله ۱۶۰ کیلومتری جنوب شرقی اهواز و ۸۴ کیلومتری شرق آبادان در منطقه بندر امام خمینی(ره) قراردارد.سهولت دسترسی به خوراک ، سوخت و مواد اولیه استفاده از امکانات جاده ای شبکه راه آهن و حمل و نقل دریایی،وجود فرودگاه،دسترسی به آب مورد نیاز و همچنین کمک به توسعه و عمران استان خوزستان به عنوان قطب صنعت پتروشیمی در کشور ، مهمتر اینکه ایجاد ارزش افزوده و جلوگیری از سوزانده شدن گازهای همراه نفت ویژگیهایی است که انتخاب این مکان را توجیه می نماید.
نظر شما