به گزارش ایرنا، نشست ادبی «سلام بر هَمْدان» شامگاه جمعه- ۲۹ دی ماه- در پاسداشت و حمایت از مجاهدان انصار الله یمن با مدیریت علیرضا قزوه و با حضور جمعی از اهالی ادب حوزه ایران فرهنگی به میزبانی گروه بین المللی هندیران برگزار شد.
در ابتدای این نشست سیدمسعود علوی تبار شاعر و کارشناس تاریخ و تمدن اسلامی اظهارداشت: سرزمین یمن به شهادت تاریخ و روایات موجود همواره حامل فرهنگ بوده و اهالی فرهیخته آن نزد پیامبر اکرم(ص) و اهل‌بیت (ع) همواره محبوب بودند.
وی گفت: اهل یمن و انصار پیامبر یعنی قبایل اوس و خزرج که یمنی الاصل بودند، بیشترین حمایت را از رسول خدا به عمل آوردند، لذا یمن و یمنی‌ها در روایات بسیاری مورد مدح و ستایش قرار گرفته‌اند. در همین زمینه در روایتی پیامبر اکرم (ص) «نفس الرحمن» را از جانب یمن می‌داند و فرمود: «إِنَ نَفَسَ الرَّحْمَنِ یَأْتِینِی مِنْ قِبَلِ الْیَمَنِ فَحَیِیَتْ بِذَلِکَ النَّفَسِ صُورَةُ الْإِیمَان»، یعنی نفس رحمن از سوی یمن به سویم می‌آید و به این نفس است که صورت و بنای ایمان زنده و برپا می شود.
علوی تبار افزود: زمانی که در طول ۶ ماه تبلیغ توسط براء بن عازب و خالد بن ولید حتی یک نفر در یمن مسلمان نشد، با اعزام امام علی (ع) به یمن توسط حضرت محمد(ص)، افراد قبیله همدان در همان روز اول همگی به اسلام مشرف شدند و دیری نپایید که در پی آن دیگر قبایل یمن نیز به اسلام گرویدند. زمانی که خبر به رسول خدا رسید حضرت سجده شکر به جای آورد و فرمود: «سلام بر هَمْدان، سلام بر هَمْدان».
این کارشناس تاریخ و تمدن اسلامی بیان کرد: قبیله همدان که از قبایل بزرگ یمن بود همواره هوادار امام علی(ع) بودند و از زنان و پیران و جوانان این قبیله عده بسیاری در جنگ صفین با امام همراهی کردند و به شهادت رسیدند. قبیله همدان در دوران معاصر نیز با نیروی حوثی‌ها که شاخه‌ای از این قبیله هستند همانند صدر اسلام از قدرت و نفوذ زیادی در یمن و در منطقه برخوردار هستند.
علوی تبار ضمن قرائت آیه ۶ از سوره مبارکه الشرح عنوان داشت: «إِنَّ مَعَ العُسرِ یُسرًا »، مسلّماً با هر سختی و در دل هر سختی آسانی است، قدرت گیری روز افزون جنبش انصار الله یمن در سختی‌ها و جنگ‌های متعدد روی داده به درستی مصداق بارزی برای این آیه شریفه از کلام الله مجید است.
جنبش انصارالله یمن از سال ۲۰۰۴ با علی عبدالله صالح به عنوان یک جنبش داخلی درگیر بود سپس با آغاز بهار عربی از ارکان قدرت شد، بعد از آن با قدرت گیری مضاعف و پس از تسلط بر صنعا وارد یک نبرد با ائتلاف سعودی شد که در جریان این نبرد هشت ساله از یک گروه محدود به عنوان یک قدرت مشروع نزد ائتلاف سعودی قد علم کرد. جنبش انصار الله یمن هم اکنون و در جریان تحولات غزه ضمن تقویت و یاری دادن جبهه مقاومت، به عنوان یک قدرت و صحنه گردان منطقه‌ای با قدرت‌های استکبار بین‌المللی رویارویی غرورآفرینی را دنبال کرده و تمام ابرقدرت‌های اهریمنی خصم جهانی را به سخره گرفته است.
در این برنامه که با بداهه نویسی مسعود ربانی همراه بود شاعرانی همچون علیرضا قزوه، امیر عاملی، محمدعلی یوسفی، سیدمسعود علوی تبار، مهدی باقرخان، سیدمهدی بنی هاشمی لنگرودی، نغمه مستشار نظامی، فاطمه نانی زاد، سیده کبری حسینی بلخی، فاطمه ناظری، مریم فروزان کیا، سارا رمضانی و صبا فیروزی حضور داشتند.
همچنین در این نشست جمعی از شاعران، اشعار خود را خواندند که در ادامه می‌آید:
نغمه مستشار نظامی: «اشک سحرم، عطر گل یاسمن است این، محبوبه شب، تازه شهید چمن است این/ این سوخته پر، شعر من این همدم ققنوس، طوفان زده داغ پس از سوختن است این/این چشم خمارین به صد شعر سخن گو، مشکین غزل طرفه غزال ختن است این؟!/ عشق است؟ سلام است؟ سرود است؟حماسه است، مهر است؟ سپهر است؟ درفش وطن است این/ یک روز شکوفاتر از این شاخ هلو بود، یک شاخه خشکیده درین پیرهن است این/طفل است اگر، کو لب خندان و عروسک؟، گر مرد شهید است چرا بی کفن است این؟/ یک مادر دلسوخته در گوش غزل گفت، پایان غم انگیز گل سرخ من است این/ ای وای بهارم، غزلم، طرفه نگارم، اینگونه مپندار که رسم کهن است این/ عهد کهن ما نظر حضرت عشق است، وابسته به اذن و نفس پنج تن است این/ ای مادر دلتنگ، شکایت به علی (ع) بر، میزان جهان است، مه شب شکن است این/ از جام گل سرخ، عقیقش شده خونرنگ، آری یمن است این، یمن است این، یمن است این!»
امیر عاملی: «گرفته سینه مجروحمان، بهانه زخم، نشان دهید خدا را به ما، نشانه زخم/ به یمن داغ دل لاله های خونین است، اگر سرود رهایی است، در ترانه زخم/ز مرگ سرخ، دلا! عاشقان نمی ترسند، که می کشند به جان، ناز تازیانه ی زخم/چگونه ننگ سلامت به دوش خسته کشیم؟، در این چکاچک شمشیر و این زمانه زخم/ لباس عافیت و امن و عیش، زان شما، که ما شهید بلائیم در کرانه زخم/ بس است فخر من و ما که برده ایم "امیر"، هزار سرو دلاور به روی شانه زخم/بیا به تیغ شهادت دوباره بوسه زنیم، که ماندگار بمانیم با نشانه زخم»
محمدعلی یوسفی: «اینجا کجا؟ مهد دلیران است و شیران، اینجا فلسطین است، لبنان است، ایران/ آینده با نام بلندش می‌درخشد، هم در حدیث است این بشارت هم به قرآن/یاران مهدی برخی اهل این دیارند، نامش گره خورده است با تقوی و ایمان/ با نام و یادش می تپد قلب جهانی، از وحشتش دیگر جهانی گشته لرزان/ اینجا نشانی‌ها ز حزب الله دارد، مثل سلحشوران حزب الله لبنان/ ترسی ز استکبار و آمریکا ندارند، در راه دین حق گذشتند از سر و جان/ مردانی از نسل سلحشور اُویسند، در عزمشان هرگز نمی بینید نقصان/حالا یمن با نام حوثی هاست مشهور، با نام شیعه، نام عاشورا، مسلمان/ نام تشیع، نام اسلام است و قرآن، بر نقشه اهریمنان شد مهر بطلان/بر تارک تاریخ، شیعه می درخشد، با انقلاب و خیزش و با خون و عصیان»
فاطمه نانی زاد: «باز در پرده عشاق صلایی دیگر، می‌رسد از طرف کرب‌وبلایی دیگر/ به تماشا ننشینید که نی در تب‌وتاب، سوز دل را بنوازد به نوایی دیگر/ آخر ای مردم سرگشته کجایید، کجا؟!، روضه این‌جاست، همین‌جاست، نه جایی دیگر/ پرده در پرده علی‌اکبر و قاسم در خون، روضه این‌جاست بیارید عبایی دیگر/ ای برادر، وسط معرکه دریاب مرا، باز در علقمه پیچید صدایی دیگر/ باز هم طفل رباب است، به خود می‌پیچد، خیمه آورده برون دست دعایی دیگر/بازهم ابنِ‌زیاد و پسر سعد و سنان، شمرها، حرمله‌ها، جور و جفایی دیگر/سر اگر رفت، مپرسید که عمامه کجاست، رفت از پیکر مظلوم ردایی دیگر/ یاد ویرانه‌نشینی که دل شب جان داد، داد بر اشک یمن حال‌وهوایی دیگر/نوعروسان چمن شام غریبان دارند، در یمن جشن عروسی‌ست عزایی دیگر/ این حماسه همه از ذکر مصیبت جوشد، خون بگریید همه صبح و مسایی دیگر/ پسر مکه، کجایی که حرم مظلوم است، فتنۀ آلِ‌سعود است و خدایی دیگر/وقت آن است اجابت شود این زمزمه‌ها، از پس پردۀ غیبت به درایی دیگر/ صله‌ام آتش دردی‌ست که در دل دارم، درد اگر عشق تو باشد چه دوایی دیگر»
سیده کبری حسینی بلخی: «من که از کودکی خویش به دور از وطنم، روز می‌سوزم و شب در شُرُف ساختنم/ خانه‌ام در شب تاریخ به یغما رفته، باد هی می‌خورد از چار ستون بدنم/مثل یک برج قدیمی وسط شهر بزرگ، سال‌ها است که در حال فرو ریختنم/شده ایران وطن دوم این آواره، گرم در خویش گرفته است چنان پیرهنم/ خوشه گندم ما بود فشنگ و دیدند، مردم شهر که زخمی‌ست سراپای تنم/ بلخ با غزه و شیراز چه فرقی دارد، من مسلمانم و پیوسته مصر و یمنم/ صعده با غزّه و با غزنه و رَی یک‌سان است، گاهی سلمان و اباذر، گه اُوَیس قَرَنم/ درّ صحرای نجف در شرف‌الشمس جهان، لعل زیبای بدخشان و عقیق یمنم/ یمنی که نهراسیده از آشوب جهان، یمنی که به من آموخته:یک شیرزنم/زنم اماعطش سرخ شهادت دارم، کاش روزی بشود پیرهن من کفنم»
صبا فیروزی: «جان برکف و با عشق ولائید شما، از هر چه به جز خدا رهائید شما/ با لشکری از سپاه حق آمده‌اید، مردان یمن! دست خدائید شما!»
نظر شما