به گزارش روز پنج‌شبه ایرنا، «ربابه شریف نجدبلاغی» همسر جانباز شهید «بهمن کرمی» و مادر یک جانباز شیمیایی و سه شهید گلگون‌کفن، از جمله همین شیرزنانی است که با ایمان و اعتقاد راسخ در خصوص مشارکت انتخاباتی سخن می‌گویند.
وقتی در خصوص اهمیت حضور در پای صندوق رای از این مادر شهید سوال می‌شود، با اطمینان می‌گوید که «خواهند آمد؛ مگر می‌شود که در پای صندوق رای حاضر نشوند؟»
بی‌اختیار توضیح هم می‌دهد و اضافه می‌کند: آنانی که امروزه مشکلات معیشتی را مطرح می‌کنند، مگر به اندازه ما زجر کشیده‌اند؟ مگر مشکلات موجب می‌شود تا در صحنه نباشیم؟ پس خون شهدا چه می‌شود؟
روزهایی که همسر و فرزندانش در جبهه بودند و ۲ ماه حقوق حاج بهمن پرداخت نشده بود را یادآوری کرده و بیان می‌کند: خدا می‌داند با چه مشقتی فرزندانم را نگه می‌داشتم اما همیشه در صحنه بودم و در همان زمان قرآن هم تدریس می‌کردم.
کمی با تندی اضافه می‌کند: امروز هم پس از این همه فراز و نشیب در صحنه هستم و فرزند جانبازم «اکبر» روز جمعه مرا تا پای صندوق رای همراهی خواهد کرد.
حاج «اکبر» در این حین می‌گوید: روزی یک جزء قرآن می‌خواند و برای حضور در صحنه‌های مختلف انقلاب دست از پا نمی‌شناسد؛ یکی از همین صحنه‌ها انتخابات است و هیچگاه از حضور در پای صندوق رای بازنمی‌ماند.
خودش بلافاصله بر می‌خیزد و قرآنی که در کنار عکس فرزندان شهیدش قرار دارد را در دست می‌گیرد و دستخط و امضای مقام معظم رهبری را نشان می‌دهد.
یاد ولایت که می‌افتد، صدایش دوباره اوج می‌گیرد و اینگونه ادامه می‌دهد که «حاضر شدن در پای صندوق رای در حقیقت لبیک گفتن به رهبری است و وظیفه شرعی و اجتماعی به شمار می‌رود».
دعایش هم جالب و قابل تامل به نظر می‌رسد و آن را روان و از حفظ می‌خواند: بار الهی... پرچم اسلام را سربلند گردان، امنیت و سلامت را از دست ما نگیر، وجود نازنین رهبرمان را بی‌بلا گردان، دشمنانش را خار و ذلیل کن، جوانان را با حقیقت اسلام آشنا کن و شیطان و شیطان‌صفتان را از کشورمان دور فرما.
مادر شهیدان «احمدرضا» و «خلیل» تمهیدی در مراغه از دیگر شیرزنان حاضر در صحنه است و از ملت ایران می‌خواهد که در فردا، ۱۱ اسفندماه در پای صندوق‌های رای حاضر شوند و رهبرمان را خوشحال کنند.
وی اینگونه ادامه می‌دهد: چند سال است که در بستر بیماری هستم اما به حرمت خون شهدا و لبیک گفتن به مقام معظم رهبری، با ویلچر در پای صندوق‌های رای حاضر خواهم شد.
آری شهدا رفتند تا مصداق «عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُون» باشند و برای همیشه بمانند؛ ما نیز مانده‌ایم تا قبل از آنکه بمیریم، دِین خودمان را نسبت به آنان ادا کنیم.
نظر شما