به گزارش روز جمعه ایرنا از روزنامه گاردین، رئیس سازمان ناظر بر کمک‌های خارجی ایالات متحده (USAID) به عنوان نخستین مقام آمریکایی ضمن تائید قحطی در بخش هایی از غزه، گفت که امدادگران نسبت به تداوم نداشتن و استمرار در کمک‌های خارجی به این باریکه انتقاد دارند.
این روزنامه در ادامه نوشت: امدادگران می گویند که افزایش کمک‌ها به غزه آن گونه که بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل هفته گذشته در تماس تلفنی با جو بایدن رئیس‌جمهوری آمریکا وعده داده بود، تاکنون محقق نشده است.
گزارش‌ها نشان می‌دهد ادعاهای اسرائیل مبنی بر افزایش تعداد کامیون‌های عبوری به غزه با سوابق سازمان ملل در تضاد است و به نظر می‌رسد حتی رو به کاهش هم باشد.
جرمی کانیندیک از مقامات ارشد سابق دولت بایدن که اکنون رئیس سازمان حمایت از کمک‌های بین‌المللی پناهندگان است، در همین زمینه گفت: کمک‌ها در حال حاضر بسیار کمتر از آنچه که اعلام شده انجام می گیرد و تغییر در جریان این کمک‌ها بسیار اندک بوده‌است.
به گزارش کانال N۱۲ اسرائیل، یکی از وعده های نتانیاهو به بایدن، باز کردن بندر اشدود در شمال غزه به عنوان دریچه‌ای برای ارائه کمک‌های بشردوستانه بوده است. اما تاکنون هیچ یک از نیروهای نظامی اسرائیل، مقامات هماهنگ کننده فعالیت های دولتی این رژیم و مقامات بندر اشدود دستورالعملی مبنی بر باز کردن این گذرگاه برای عبور محموله‌ها دریافت نکرده‌اند.
مقامات امدادی می گویند میزان مواد غذایی وارد شده به این منطقه بسیار کمتر از مقداری بوده که برای جلوگیری از قحطی لازم است.
پاور در بخشی دیگر از سخنان خود در حضور اعضای یکی از کمیته‌های کنگره آمریکا گفت که مقامات سازمان متبوعش ارزیابی کارشناسان در مورد ناامنی غذایی را در اواسط ماه مارس (اواخر اسفند) مبنی بر احتمال وقوع قحطی در اواخر همان ماه و اواسط ماه مه (اردیبهشت) مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و این قضاوت را «معتبر» تشخیص داده‌اند.
مقامات آمریکایی می‌گویند یکی از گلوگاه‌های اصلی که مانع توزیع مواد غذایی می‌شود، نبود کامیون و راننده در داخل غزه است.
گفته می‌شود بسیاری از رانندگان کامیون که در تحویل مواد غذایی مشارکت دارند، عمدتا مصری بوده و از ترس بمباران یا غارت، تمایلی به استفاده از وسایل نقلیه خود در داخل غزه ندارند. این وضعیت به ویژه پس از بمباران کامیون‌های کمک‌رسانی سازمان مردم نهاد آشپزخانه مرکزی جهانی (WCK) شدت یافته است.
نظر شما