به گزارش ایرنا، ۲۴ اردیبهشت ۱۳۲۷ برابر با ۱۴ مه ۱۹۴۸ میلادی سالروز ایجاد و تاسیس رژیم جعلی صهیونیستی با آواره کردن ملت فلسطین از سرزمین تاریخی و آباد و اجدادی آنها است. ملت فلسطین یک روز پس از ایجاد این رژیم جعلی یعنی ۱۵ مه را روز نکبت نامیده اند تا یادآور جنایت صهیونیست ها در آواره کردن فلسطینیان و کشتار و درد و رنج آنها و زنده نگه داشتن آن در تاریخ باشند. صهیونیست‌ها با اشغال سرزمین فلسطین و تاسیس رژیم جعلی خود در ۱۴ مه، پایه‌های ناامنی، بی‌ثباتی، جنایت و اشغالگری را در منطقه بنا کردند.
واژه نکبت نزد ملت فلسطین یادآور اشغال و بیرون راندن اجباری آنها توسط صهیونیست‌ها و با حمایت گسترده انگلیسی‌ها، اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها است، در واقع با این اقدام صفحه ننگینی در تاریخ بشریت ورق خورد؛ چراکه صهیونیست‌ها برای دستیابی به هدف اشغالگری دست به هزاران جنایت هولناک و وحشتناک زده‌اند و همچنان با وجود گذشت بیش از ۷۰ سال این جنایت‌ها تکرار می‌شود، گویی که در سایه سکوت و چراغ سبز غربی‌ها و نهادهای بین‌المللی انتظار پایان آنها از سوی صهیونیست‌ها بیهوده خواهد بود.
صهیونیست‌ها در همان ابتدا پس از حمله به ۷۷۴ روستا و شهر در سرزمین‌های فلسطین و کشتار ۱۵ هزار غیرنظامی مسلمان و مسیحی حدود ۸۰ درصد از خاک فلسطین را اشغال کردند و بازماندگان این فاجعه انسانی را به کرانه باختری، نوار غزه و کشورهای همسایه ازجمله سوریه، اردن و لبنان کوچاندند.
آوارگی فلسطینی‌ها پیامد شکل‌گیری نخستین هسته‌های صهیونیسم در سال ۱۸۹۷، (۱۲۷۶ شمسی) در شهر «بال» سوئیس و واگذاری قیمومیت فلسطین به بریتانیا و سپس صدور اعلامیه «بالفور» از سوی وزیر امور خارجه وقت انگلیس در سال ۱۹۱۷ میلادی بود و سرانجام سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۷ با قطعنامه ۱۸۱، فلسطین را به دو بخش صهیونیست‌نشین و عرب‌نشین تقسیم کرد و یک سال پس از آن صهیونیست‌ها که مهر تایید بر اشغالگری خود را نشانه‌ای از پشتیبانی کامل غرب می‌دانستند برای تحقق رؤیای دیرینه خود «از نیل تا فرات» فصل تازه‌ای از کشتار و خشونت و اشغال را آغاز کردند؛ به‌گونه‌ای که تنها حدود ۱۶۰ هزار فلسطینی عرب‌تبار در بخش‌های اشغال شده باقی ماندند.
اشغالگران در دهه‌های گذشته ده‌ها جنایت و قتل‌عام را نظیر کشتار «کفر قاسم» و کشتار «دیر یاسین» در حق فلسطینیان مرتکب شده‌اند که در نتیجه آن ده‌ها هزار فلسطینی به شهادت رسیده‌اند. رژیم صهیونیستی طی دهه‌های گذشته از اشغالگری، اخراج، ویران کردن روستاها و شهرک‌های فلسطینی، کشتار سازمان‌یافته فلسطینی‌ها و تلاش برای از بین بردن مسئله حق فلسطینی‌ها برای بازگشت به سرزمین مادرشان برای یهودی‌سازی سرزمین فلسطینی‌ها استفاده کرده است؛ اما به دلیل مقاومت ملت فلسطین موفق به دستیابی به این هدف متوهمانه نشده است و آمار نهادهای مختلف و برخی نهادهای مرتبط با سازمان ملل نشان می‌دهد که علی‌رغم تمامی تلاش‌های صهیونیست‌ها برای کوچاندن اجباری فلسطینی‌ها، اما طی این سال‌ها جمعیت شهروندان فلسطینی از روز نکبت در سال ۱۹۴۸ میلادی حدود ۱۰ برابر شده است.
هفتاد و ششمین سالروز نکبت مصادف با جنگ نسل‌کشی است که رژیم صهیونیستی در غزه به راه انداخته است و علی‌رغم تمامی کشتارها و جنایات و همچنین آوارگی ۱.۵ میلیون فلسطینی ساکن غزه، اما طی بیش از هفت ماه جنگ مقاومت فلسطین توانسته است به دستاوردهای بزرگی دست یابد و موشک‌های مقاومت برای نخستین‌بار مواضع راهبُردی رژیم صهیونیستی را هدف قرار دادند.
رژیم صهیونیستی در جنگ نسل‌کشی جاری در نوار غزه نیز مانند جنایت‌ها و قتل‌عام‌های ده‌های گذشته از حمایت بی‌حدوحصر هم‌پیمانان غربی خود به سرکردگی آمریکا و انگلیس برخوردار بوده است و گویی تاریخ در حال تکرار است و پوشش بین‌المللی مغرضانه بدون توجه به موازین سیاسی، حقوقی و انسانی این روزها توسط همین کشورها و به دست اخلاف همان بازیگران سیاسی هشت دهه قبل و حتی قبل از آن همچنان ادامه دارد.
امروز علی‌رغم حوادث مختلف و خسارات بزرگی که ملت فلسطین در جریان حوادث جاری متحمل شده‌اند، اما کابینه رژیم صهیونیستی و حامیان آن نخواهند توانست به نتایجی مانند آنچه در پی نکبت ۱۹۴۸ ایجاد شد، دست یابند؛ چراکه وضعیت محبوبیت فلسطین و همبستگی اسلامی و بین‌المللی در سطح مردمی باعث تحولات مهم و اساسی شده است به‌نحوی‌که صاحبان پروژه صهیونیستی را از اقدام و پیشروی در سطوح مختلف باز می‌دارد.
علاوه بر این، در داخل خود رژیم صهیونیستی نیز اختلافات و دودستگی شدیدی حاکم شده است و این دودستگی و اختلافات به حدی بوده است که صهیونیست‌ها قادر به پنهان‌کردن و یا کنترل آن با وجود جنگ و اتحاد جبهه‌های مختلف محور مقاومت علیه این رژیم جعلی نبوده‌اند و این مشکل امروز به یک چالش جدی برای آنها تبدیل شده است.
شعله‌ور شدن مقاومت در برابر رژیم اشغالگر در تمام مناطق فلسطین و متعاقب آن حمایت‌های مردمی عربی ـ اسلامی و بین‌المللی و همچنین فعالیت گسترده همبستگی در جهان عرب و اسلام و سراسر جهان نشان داد که دل‌بستن رژیم کودک‌کش به نقش توافقنامه‌های عادی‌سازی روابط با برخی حکومت‌های عربی برای خارج کردن مسئله فلسطین از مرکز توجهات عربی ـ اسلامی و بین‌المللی نه‌تنها بی‌نتیجه بوده است، بلکه نتایج متفاوت‌تری داشته و بیش از پیش این مسئله عادلانه را در کانون توجه جهانیان قرار داده و حتی جنبش‌هایی در کشورهای حامی تل‌آویو علیه این حمایت‌ها و کشتار ملت فلسطین شکل گرفته است.
رویدادهای جاری در فلسطین به‌ویژه تجاوزات به نوار غزه و مناطق مختلف فلسطین و تحولات عربی و بین‌المللی که مهم‌ترین آن عزم و آگاهی ملت فلسطین و نیز وضعیت رژیم اشغالگر است، نشان می‌دهد که تکرار سناریوی نکبت ۱۹۴۸ دشوار خواهد بود و با وجود جراحات، دردها و آسیب ها در پیکر ملت فلسطین، اما آنها به بازپس‌گیری حقوق خود و از همه مهم‌تر حق بازگشت به سرزمین تاریخی خود نزدیک‌تر شده‌اند.
نظر شما