به گزارش ایرنا، استان مرکزی روزهای دشواری را سپری می‌کند، ساعت‌های انتهایی غروب کارگران خسته از خواب کارخانه‌های این استان صنعتی با جیب‌های خالی به کف خیابان‌های سرد پناه می‌آورند و به امید راه چاره‌ای خیابان‌های اصلی اراک را می‌بندند.
دستان خالی کارگران که ماه‌هاست به دلیل رکود کارخانه مزدی لمس نکرده‌اند روی رفتن به خانه و کاشانه را از آن‌ها ربوده و با ناامیدی که در چشمانشان موج می‌زند متحیر از آینده خود و شرکت خود هستند.
در آن سو کشاورزان بی‌رمق‌تر از کارگران کارخانه درگیر کم‌آبی‌ها ضرر رسیدن به محصولات، باغ‌ها و مزارعشان هستند، نمی‌دانند با این وضعیت امیدی به شغل و پیشه خود داشته باشند یا باید زمین‌ها را رها و به حاشیه شهرها پناه ببرند که شاید به دست فروشی روزی خانواده را تامین کنند.
دامپروری‌ها یکی پس از دیگری به جمع راکد مانده‌ها ملحق می‌شوند و مشکلاتی مانند ارز ترجیحی مانع فعالیت آن‌ها شده است و با شرایط پیش آمده قادر به راه نیستند، وضعیت طیور هم همین است و فعالیت این بخش به دلیل ناتوانی در تامین خوراک جوجه های خود را به کشتن می‌دهند.
وضعیت بهداشت و درمان هم روزگار خوبی ندارد مردم از تامین اقلام دارویی خاص ناتوان و ناامید شده‌اند و صدایشان به جایی نمی‌رسد و روزانه دهها نفر به دلیل ابتلا به کرونا جان خود را از دست می‌دهند.
این روزگار نه چندان دور مردم استان مرکزی است، همین سه چهار سال قبل بود که هرجایی سرک می‌کشیدی با میدان جنگی مواجه می‌شدی که زخمی و از پا افتاده شده است، بعضی‌ها به مهاجرت فکر می‌کردند و خیلی‌ها ناامید از بهبود شرایط خود را در اسارت روزمرگی می‌دیدند و اغلب مردم این استان بهبود شرایط را ناممکن می‌دانستند.
در همین موقعیت و شرایط دشوار شهید سید ابراهیم رئیسی با رای مردمی که هنوز کورسویی امید برای تغییر وضعیت داشتند به عنوان رییس جمهور انتخاب شد و آن روزها خیلی از کارگران و کشاورزان و پرستاران و فعالان اقتصادی این استان که در بحران سخت زندگی قرار داشتند هرگز فکرش را هم نمی‌کردند که باز هم روی دیگر زندگی، سرسبزی و آبادانی، خنده‌های از ته دل و آسودگی از امنیت شغل به آن‌ها لبخند بزند.
و اما شهید آیت‌الله رییسی با همه این بار سنگین ناامیدی مردم پا در عرصه گذاشت و سرسختانه مقابل نمی‌شودها یک تنه ایستاد، جامعه استان مرکزی توانی برای همراهی نداشت و انگار رییس جمهور شهید همه را بر توان و توکل خود جمع آورد و با گام‌هایی سنگین و سخت اما استوار حرکت کرد.
طولی نکشید که جریان باریکی از زندگی با صدایی بسیار نحیف از لابه‌لای دستگاه‌های خاک خورده کارخانه‌هایی مثل هپکو و آذراب سربرآورد، جریان آنقدر آرام بود که در ابتدا شاید توجه هیچ فردی را جلب نکرد اما سید شهید باز هم ناامید نشد و استوارتر ادامه داد.
هرروز این جریان بزرگ و بزرگ‌تر شد حالا چرخ دنده‌های تولید نیروی محرکه پیدا کرده‌اند و آرام آرام میچرخند، کارگران یکی یکی می‌آیند صدای تولید و رونق هر روز پرنگ و پررنگ‌تر می‌شود یکی آب بر در کارخانه‌ها می‌پاشد و یکی غذای کارگران خسته اما خندان کارخانه که حالا وقت سر خاراندن هم ندارند را آماده می‌کند.
از آن سو ۴۰۰ واحد دامپروری پرواری با ظرفیت ۴۲ هزار راس گوساله در استان مرکزی که زمانی فعالیت داشتند و ۱۱۷ واحد از این تعداد با ظرفیت ۱۰ هزار و ۴۰۰ راس گوساله به دلایل مختلف غیر فعال شده بود هم کم کم تغییراتی احساس کردند.
واحدهای صنعتی پرواری به دلیل پرداخت ارز ترجیحی در سال‌های قبل و نیاز چهار تا پنج برابری به سرمایه در گردش و از طرفی خرید دام به مبلغ هر کیلو ۵۰ هزار تومان با مشکل مواجه شدند و تعداد قابل توجهی از این واحدها شمار دام‌های خود را کاهش دادند که با این وضعیت یا غیر فعال شدند یا با میزان کمتر از ظرفیت به کار خود ادامه دادند.
اقدامات متعددی برای جبران خسارت این واحدها انجام شد که به احیای دوباره این صنایع راکد کمک کرد. تامین نهاده یکی از اقدامات مهم بود که فعالیت این بخش را دلگرم کرد و یکی پس از دیگری دوباره به چرخه فعالیت و تولید بازگشتند.
کشاورزان با برنامه‌ای که رییس جمهور شهید برایشان ترتیب داد و اقداماتی که برای تامین و صرفه جویی در مصرف آب صورت گرفت تولید را افزایش و مزه رونق را در سفره خانواده گذاشتند و سفره کوچک شده خود را به همان رسم قدیم مهمان‌نپازژ باز هم بزرگ‌تر پهن کردند و برای اولین بار کاهش تورم خوراکی در استان مرکزی ثبت شد و ارزش تولید بخش کشاورزی به ۱۲۰ همت رسیده و بیش از ۱۰۰ هزار نفر بهره‌برداران این بخش هستند.
سال ۱۴۰۲ ارزش صادراتی محصولات مختلف استان مرکزی در بخش کشاورزی ۱۰۲ هزار دلار و ۳۰۰ هزار تن گندم تولید شد که دو برابر نیاز استان بود.
ساختمان‌ها و طرح‌های نیمه تمام مانده سالیان گذشته از جمله بیمارستان ولیعصر(عج) اراک تکمیل و افتتاح و خاک جمع شده سال‌ها رکود آب و جارو شد و باری دیگر درخشش نور خورشید در آب جاری شده خیابان و کوچه و دشت این استان خودنمایی کرد.
حالا مردم استان حتی آن‌هایی که حسابی از نفس و رمق و امید فاصله گرفته بودند با این جریان زندگی ساز همراه شده‌اند و امروز تنها غصه از دست دادن سید شهید را در دل دارند و همه زمزمه می‌کنند که اگر این مرد تاریخ ساز راهش را ادامه می‌داد باز هم شاهد رونق و اشتغال و تولید بودند.
افسوس امروز مردم این استان نداشتن سید شهید است که ویرانی را به آبادانی، شعف و شور، رونق و زندگی تبدیل کرد و اگر امروز بود این رونق را به شکوفایی و بهره‌مندی همه ساکنین این استان از رفاه و زندگی معقول و مطلوب پیوند می‌داد.
پیش از این ایرنا مرکزی شرح مختصری از اقدامات گسترده سید شهید از این رسانه منتشر کرده بود.
بیشتر بخوانید:
نظر شما