به گزارش ایرنا، کرنا زنی در شهرستان رامسر واقع در غرب مازندران با فرا رسیدن ماه محرم و به ویژه ایامی که عزای حسینی برپا می شود، آغاز و در واقع نوعی وسیله اعلان برپایی آیین سینه زنی و نوحه خوانی برای بزرگداشت شهدای کربلا بود.
هر شب که از ایام محرم می گذرد بر شور و اشتیاق مردم بیشتر و افزونتر می شود و این جاذبه قیام عاشوراست که در فطرت مردم نهادینه شده است وصف مجالس محرم سخت و گاها غیر ممکن است، صف های طولانی، دسته های عزاداری، هیجان مردمی، مناره های متحرک، گلدسته های سواره و سرانجام پرچم های سوگواری بر عظمت این ماه افزوده است و هر بیننده ایی را غافل گیر کرده است و باید گفت این مراسم و این اعتقاد در هیچ مکتب و مرامی اینگونه دستاورد و پیامهای رهایی بخش وجود ندارد.
به اعتقاد کارشناسان آوازه پیامهای محرم قرنهاست موج می زند و برساحل دلها تکیه دارد و با این انگیزه و هیجان است که قیامهای منطقه ایی و ملی به ثمر می رسد و انبوه توده های مردمی را در حلقه یاران حسین خواهیم دید، این پیام عاشورا در تمام جنبه های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اعتقادی نقش آفرین است که با گسترش بی وقفه آن را نظاره گر می باشیم، مصداق وصف محرم د این جمله آن شاعر نهفته است که گفته بود: باز این چه شورش است که در خلق عالم است.
صحنه های دیدنی در مراسم ماه محرم بسی فراوان است که می توان نمونه از این تجمعات مردمی را از جمله در آیین کرنازنی در رامسر بوضوح لمس کرد.
بنا به استناد کتب تاریخی و پیرمردان و زنان این خطه، 'کرنا زنی' ویژه عزای امام حسین (ع) بوده و در محلاتی چون آخوند محله، نارنج بن، تالش محله فتوک و سادات محله شهرستان رامسر و برخی مناطق استان گیلان سابقه‌ای چند قرنی دارد.
امروز در معدود شماری از روستاهای غرب مازندران و شرق گیلان آیین 'کرنا زنی' انجام می‌شود و متاسفانه روز به روز اجرای این آیین معنوی کم رنگ تر می‌شود که به تاکید کارشناسان باید برای حفظ آن تدابیری اندیشید.
این آیین با آغاز ماه محرم شروع می‌شد و در واقع نوعی وسیله برای اعلام برپایی سینه‌زنی و نوحه‌خوانی برای گرامیداشت شهدای کربلا بود و مردم با شنیدن طنین ناله 'کرنا ' در مجلس عزا حضور می‌یافتند.
به طور معمول هیات‌های عزادار عصر تاسوعا در مساجد جمع شده و شب عاشورا را تا به صبح در مسجد بیدار می‌ماندند و در سپیده دم پس از ادای فریضه نماز صبح عزاداران پیشاپیش کرناچی‌ها به سوی گورستان‌ها حرکت می‌کردند.
پیش از حرکت دسته‌های سینه زنی، نوای حزن‌انگیز کرنا در حالی که سکوت همه جا را فرا گرفته بود، در فضای مسجد طنین انداز می‌شد و کسانی که مشتاق حضور در عزاداری بودند با شنیدن صدای 'کرنا' از دور و نزدیک به مسجد می‌آمدند و هیات را همراهی می‌کردند.
آیین 'کرنازنی' بیشتر به صورت دسته جمعی و در محوطه مسجد انجام می‌گرفت و علاوه بر روزهای تاسوعا و عاشورا در سوم و هفتم شهادت امام‌حسین(ع) و یارانش نیز کرنا نواخته می‌شد.
گرچه امروز در این مناطق، کرنا زنی آن شور و حال گذشته را ندارد اما عاشقانی هستند که این رسم بر جای مانده از نیاکان خود را هنوز در ماه محرم انجام می‌دهند.
کارشناس امور مذهبی در غرب مازندران با تاکید بر ضرورت حفظ آیین کهن معنوی نظیر کرنا زنی در رامسر گفت: این آداب و رسوم سوگواری ویژه خاص این منطقه بوده و پس سالها صدای کرنازنان خیلی کم رنگ به گوش می رسد، اهالی منطقه با برپایی این آیین و با حضور در تکایا، مساجد، حسینیه ها و امام زاده ها و با راه اندازی دسته های عزاداری عشق و ارادت خود را به سرور و سالار شهیدان ابراز می دارند.
محسن کاویانپور در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: نهادهای مربوط به ویژه رسانه های ملی کشور در این ایام باید هر سال برای فیلمبرداری نظیر این آیین های برجای مانده از نیاکان ما اقدام کنند و کارشناسان امر نیز برای حفظ این آیین ها راهکار ارایه دهند.
وی خاطرنشان کرد: اهالی این منطقه با شنیدن آهنگ دلنشین و حزن آور کرنا در مجلس عزا حضور می یافتند و اغلب کرنازنان نسبت خویشاوندی با هم داشتند که سابقه آن در برخی از مناطق نظیر آخوندمحله، نارنج بن، طالش محله فتوک و سادات شهر رامسر بس طولانی و به چندین قرن هم می رسد.
در همین پیوند، محقق و نویسنده کتاب تاریخ و جغرافیای تاریخی رامسر دراین زمینه تصریح کرد: کرناچیان فعلی از بازماندگان و تبار کرناچیان پیشین هستند که کرنازنی را نسل به نسل به میراث بردند و جملگی آنان از دودمان مسگران هستند.
حجت الاسلام "سید محمدتقی سجادی" افزوده است: کرنازنی در برخی از مساجد شهر رامسر نظیر آخوند محله قدمتی دیرین دارد و کرنازنان به صورت دسته جمعی در محوطه این مسجد در شبهای محرم و در روزهای تاسوعا و عاشورا، سوم، هفتم امام حسین (ع) کرنا می نواختند.
وی خاطرنشان کرد: هیات کرناچی متشکل از ۲ سرکرناچی بود، ابتدا رهبری کرناچیان می نوازد و یا امام می گوید و کرناچیان آهنک یاامام حسین می گویند و گروه آنان مرکب از پنج تا هفت نفر است.
این محقق تصریح کرده است: همچنین در ایام محرم کرناچیان پس از گذر از محلات و امام زاده های شهرستان، موقعی که وارد قبرستان می شوند بر مزار جوانانی که در آن سال دیده از جهان فرو بسته اند لحظاتی کرنا می نواختند.
نظر شما