کاراکاس؛ مقاوم در برابر توطئه‌ها

به گزارش گروه سیاست خارجی ایرنا، با پایان فرآیند انتخابات در ونزوئلا و همچنین پیروزی نیکلاس مادورو بار دیگر آمریکا و لابی‌های ثروت و قدرت این کشور تلاشی جدیدی را برای براندازی دولت قانونی ونزوئلا شروع کردند.

این بار نیز شورش بر علیه دولت آزادی خواه ونزوئلا با تکرار همان روش قبل ولی با افراد جدید صورت میگیرد.

در شورش ۲۰۲۴، این بار به جای خوان گوایدو، ادموندو گونزالس انتخاب شده و به جای جورج سوروس، ایلان ماسک وظیفه حمایت و هدایت از این توطئه آمریکایی برعلیه مادورو را بر عهده دارد.

ونزوئلا امروزه پس از ۲۵ سال از انقلاب بولیواری به رهبری هوگو چاوز، سیاستمدار انقلابی و آزادی خواه این کشور، بیش از هر چیز تاوان مواضع درست و به جا، حمایت از مظلومین، ایستادگی در مقابل زیاده‌خواهی‌های غرب و مهمتر از همه تاوان استقلال طلبی و عدم وابستگی خود در منطقه‌ای را می دهد که به عنوان حیات خلوت آمریکا، همواره مورد طمع مطامع استکباری و استعماری قرار داشت.

در طی ۲۵ سالی که از انقلاب بولیواری ونزوئلا می‌گذرد بارها و بارها این کشور شاهد توطئه وابستگان به غرب و همچنین نقشه های سرویس جاسوسی آمریکا بوده است.

با وجود استفاده از سیستم تماماً الکترونیکی رای دهی در ونزوئلا و ناممکن بودن خطا و تقلب در آن (به اذعان نهادهایی مانند بنیاد صلح کارتر) امکان هرگونه تقلب اساسا منتفی است.

ونزوئلا که در سخت ترین شرایط حامی چه در زمان هوگو چاوز و چه در زمان نیکلاس مادورو حامی مردم مظلوم فلسطین و همچنین حامی و پشتیبان ایران در برابر تحریم‌ها و فشارهای حداکثری ایالات متحده آمریکا بود، بدون شک تاوان مشی انقلابی خود را می دهد.

این کشور که دارای منابع نفتی و گازی سرشاری است، از چشمان استعمارگران و لابی های قدرت و ثروت غربی پنهان نمانده و به یکی از گزینه های اصلی برای تصاحب و تسلط توسط آمریکا و غرب بدل گشته است.

انتخابات ونزوئلا در شرایطی برگزار گردیده و به پایان رسید که شورای ملی انتخابات ونزوئلا جمعه شب با انتشار آمار جدیدی از نتایج انتخابات این کشور اعلام کرد که نیکولاس مادورو با کسب ۵۲ درصد آرا بار دیگر به ریاست جمهوری ونزوئلا انتخابات شده است.

به گزارش ایرنا به نقل از خبرگزاری فرانسه، الویس آموروسو رئیس این شورا گفت که ۹۷ درصد از آرای انتخابات ریاست جمهوری روز یکشنبه در ونزوئلا شمارش شد و «ادموندو گونزالس» رقیب مادورو نیز ۴۳ درصد آرا را از آن خود کرده است.

با وجود استفاده از سیستم تماماً الکترونیکی رای دهی در ونزوئلا و ناممکن بودن خطا و تقلب در آن (به اذعان نهادهایی مانند بنیاد صلح کارتر) امکان هرگونه تقلب اساسا منتفی است.

تحرکات و کنش های آمریکایی ها پس از اعلام نتیجه انتخابات نشانگر این است که این بار ایلان ماسک جای سوروس و دیگر سرمایه داران و لابی های ثروت آمریکایی را برای تحمیل دولت مدنظر آمریکا به دیگر کشورها گرفته است.

تحرکات و کنش های آمریکایی ها پس از اعلام نتیجه انتخابات نشانگر این است که این بار ایلان ماسک جای سوروس و دیگر سرمایه داران و لابی های ثروت آمریکایی را برای تحمیل دولت مدنظر آمریکا به دیگر کشورها گرفته است.

نکته حائز اهمیت در خصوص دو دستگی‌های به وجود آمده درباره ونزوئلا حاکی از این است که علی رغم تلاش کشورهای نزدیک به غرب در منطقه آمریکای لاتین و نقش آفرینی و دخالت های رئیس جمهور آرژانتین خاویر میلئی (که به ترامپ آرژانتین معروف است) و تنی چند از روسای جمهور و مقامات ارشد کشورهای این حوزه در امور داخلی ونزوئلا، اجماعی برعلیه دولت قانونی ونزوئلا شکل نگرفت؛ گرچه به درخواست تعدادی از کشورهای راستگرا و مخالف ونزوئلا در منطقه آمریکای لاتین، جلسه اضطراری سازمان دولت های آمریکایی با حضور وزرای خارجه تشکیل شد ولی پیش نویس مصوبه درخواست از ونزوئلا برای بازشماری آراء و انتشار صورتجلسات رای نیاورد.

به نظر می رسد ونزوئلا به جدیدترین عرصه مبارزه و نزاع جبهه های جهانی قدرت و نزاع میان غرب و جهان غیر غربی، جنوب و شمال جهانی و تجدید نظر طلبان و حامیان نظم موجود در دنیا بدل گشته است.

در این دوگانه واضح شمار قابل توجهی از کشورها انتخابات را به رسمیت شناخته و برخی نتایج انتخابات را رد کرده و برخی نیز مواضع بینابینی اتخاذ کرده اند.

روسیه و چین به عنوان دو عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل و دو ابرقدرت جهانی غیرغربی، جمهوری اسلامی ایران،سوریه، بلاروس، کره شمالی، ویتنام، قطر، صربستان، فلسطین، کوبا، بولیوی، نیکاراگوئه، هندوراس، دومینیکا، نامیبیا، زیمبابوه، الجزایر، سنت ویسنت و گرنادیس، گینه استوایی، بورکینافاسو، اریتره، ماداگاسکار، مالی، اوپک، اتحادیه آلبا، انجمن سائوپائولو، گروه دوستان منشور ملل متحد، حزب کارگران برزیل (حزب حاکم) و... با تایید نتیجه انتخابات ونزوئلا که در فرآیندی کاملا دموکراتیک و تحت نظارت نهادها و ناظران بین المللی به سرانجام رسید، مقابل زیاده خواهی دولت آمریکا و لابی های قدرت و ثروت آمریکایی به صف ایستادند.

در مقابل غرب و در راس آن آمریکا به همراه اتحادیه اروپا، کانادا، آلمان، اسپانیا، انگلیس، فرانسه، هلند، نروژ، ایتالیا، ژاپن، آرژانتین، پرو، اکوادور، کاستاریکا، جمهوری دومینیکن، شیلی، پاراگوئه، اروگوئه، گواتمالا، پاناما، السالوادور، گویان، مرکز کارتر، سازمان ملل، سازمان دولت های آمریکایی، پارلمان اروپا، کمیسیون اروپا و گروه هفت با حمایت از گونزالس مسیر شکست خورده و مختوم به شکستی که پیشتر با سرمایه گذاری بر روی خوان گوایدو تجربه شده بود را دنبال می کنند.

افراد و دولت‌هایی که اکنون شورش‌های خیابانی کاراکاس را سازمان‌دهی کرده و درصدد برآمده‌اند با یک انقلاب مخملی تغییرات گسترده سیاسی را به این کشور تحمیل کنند تلاش دارند تا ونزئلا را از دسته‌بندی کشورهای محور مقاومت خارج کنند. به خصوص آنکه دولت ونزوئلا از پیشگامان حمایت از مبارزات ملت مظلوم فلسطین بوده و سفارت رژیم صهیونیستی در این کشور را تعطیل کرده است و ماریا ماچادو (رهبر مخالفان و رئیس ستاد ادموندو گونزالس) نیز وعده داده تا سفارت اسرائیل در کاراکاس بازگشایی کند.

با همه این تفاسیر و به رغم تلاش غرب، دولت بولیواری توانسته است شرایط پس از انتخابات را کنترل کرده و برخلاف برساخت رسانه‌های ضد مقاومت مانع تشنج و التهاب جدی در کاراکاس شود.