پدر و مادر، این اوقات مال من است

به گزارش ایرنا، با فرا رسیدن تابستان، خانواده ها دغدغه مند گذران اوقات فرزندانشان می شوند و به هر دری می زنند تا بهترین کلاس ها و برنامه ها را برای دلبندانشان تدارک ببینند به طوری که بعضی وقت ها خواسته و علاقه فرزندان در این میان کم رنگ تر از هر مساله دیگری می شود.

تابستان در گذشته های نچندان دور زمانی برای فارغ شدن از کلاس، درس، برنامه و مدرسه بود؛ زمان برای زندگی کردن، لذت بردن و شادکامی در کنار و همراه سایر اعضای خانواده، به طوری که دخترها علاوه بر بازی با همسن و سال‌ها در کوچه، خانه فامیل و همسایه در کنار مادر آشپزی کردن، خانه داری و راه و رسم زندگی را یاد می گرفتند و پسرها هرکسی بنا به توانایی و شرایط خانوادگی در کنار پدر مسئولیت های مختلف مرد بودن را می آموختند.

امروز تابستانی که باید محل لذت و شادکامی کودکان و نوجوانان باشد ناخواسته و از سر دلسوزی بیش از حد برخی والدین تبدیل به زمانی پر از استرس و اضطراب میان کلاس ها و برنامه های مختلف شده است.

خبرگزاری ایرنا دفتر ساوه در این گزارش در پی جواب این سوال که تابستان شما چگونه می گذرد؟ با تعدادی از کودکان، نوجوانان و والدین در شهر ساوه به گفت وگو نشسته است.

برخلاف میل خانواده زیاد خودم را در تابستان درگیر کلاس و برنامه های خسته کننده نکردم و تنها به باشگاه و کلاس زبان می روم

مها دختری ۱۴ ساله است که در این رابطه به خبرنگار ایرنا گفت: برخلاف میل خانواده زیاد خودم را در تابستان درگیر کلاس و برنامه های خسته کننده نکردم و تنها به باشگاه و کلاس زبان می روم.

می پرسم مگر خانواده چه کلاس های دیگری برای شما در نظر گرفته بودند؟ چشمانش که خیر به صحفه گوشی است را برای چند ثانیه متوجه من می کند و لابلای حرف هایش به اصرار خانواده برای شرکت او در کلاس های مختلف هنری و موسیقی اشاره می کند.

از او میخواهم تعریفش را از فصل تابستان بگوید؟ لبخند ریز و پرمعنی بر لبانش می نشیند و عینکش را روی بینی‌اش به عقب می کشد انگار می خواهد من را بهتر ببیند یا شایدم هم سوالم مانند سوال معلم های ادبیات به نظرش رسیده باشد که در جوابش افزود: چون مدرسه تعطیل است فصل لذت بخشی است اما ای کاش جز ورزش هیچ کلاس و برنامه دیگری هم نداشت آن وقت خیلی بهتر بود.

همین که میخواهم سوال بعدی را از او بپرسم، بدو بدو وسط حرفم پرید و گفت: اگر شرایطشو داشته باشی چندتا سفرهم بری که دیگه بهترین فصل سال میشه.

مادرش که با سایر اعضای خانواده و فامیل با فاصله کمی از ما درآلاچیق پارک نشسته اند، پاورچین پاورچین به ما نزدیک می شود و با سلامی سرد و از روی شک و تردید روی صندلی کنار ما می نشیند.

خودم را به او معرفی می کنم تا هم خیالش راحت شود و هم بتوانم چند سوال بپرسم؛ وقتی می پرسم تابستانتان چطور گذشت؟ سری تکان می دهد با کشیدن آهی گفت: "هی خانم هرکی تو این دورو زمانه ۲ تا بچه داشته باشه می خواهید روزگارش چطوری سپری شود".

سعی می کنم فضا را بشکنم و با چاشنی خنده و لحنی صمیمانه تر بتواند راحت تر حرفش را بزند که در جواب ادامه داد: تا امروز که نصف تابستان گذشته ما هنوز درگیر کلاس رفتن و نرفتن بچه ها بودیم، نمی دانم بچه های این دوره و زمانه از خدا چه می خواهند؟.

می گویم به نظر من بچه ها بیشتر از هر زمان دیگری نیاز به درک شدن و توجه دارند که در جواب گفت: درک و توجه بیشتر از این که آنها هرچه می خواهند در اختیارشان است؟ اگر مثل زمان ما همه تابستانشان به کار کردن در خانه و کمک به مادرشان می گذشت چه باید می کردند.

اگر گوشی امان دهد

به نکته خوبی اشاره کرد و من هم فرصت را غنیمت شمردم و پرسیدم به نظر شما اوقات فراغت در تابستان در زمانه شما مفیدتر سپری می شد یا الان؟ بدون فکر کردن می گوید قطعا الان شرایط بهتر است، چرا که شرایط و امکانات برای پیشرفت و موفقیت بچه ها بیشتر از هر زمان دیگری فراهم است.

با حالتی از سر نگرانی آغشته به عصبانیت به دخترش که سرگرم گوشی است اشاره می کند و ادامه می دهد البته اگر گوشی به آنها امان بدهد.

حق شخصی‌ام را نفی نکنید

مصاحبه را با افراد زیادی از گروه های سنی و جنسی مختلف در پارک و والدین آنها ادامه دادم و در یک گفت گوی دیگر که با ۲ پسر نوجوان در سوی دیگر پارک شهر داشتم یکی از آنها به اسم میلاد تعریف خاصی از اوقات فراغت نداشت و گفت: تابستان امسال علی‌رغم تلاش های خانواده برای شرکت در کلاس های مختلف هیچ کلاس نرفتم و می خواهم این تابستان "تعطیل تعطیل" باشم.

تابستان امسال علی‌رغم تلاش های خانواده برای شرکت در کلاس های مختلف هیچ کلاس نرفتم و می خواهم این تابستان "تعطیل تعطیل" باشم.

وی که هفده سال سن دارد و پشت کنکوری است فشار والدین برای حضور فرزندانشان در کلاس ها و برنامه های مختلف در ایام تابستان را نفی حق شخصی بچه ها برای تصمیم گیری در خصوص زندگی خودشان می داند.

این پسر که شور و هیجان سنین نوجوانی در صحبتهایش موج می زند و گفت وگوی من با او به درازا کشید؛ جمع بندی و تمام حرف دلش را تنها در این جمله می توان خلاصه کرد که آنچه والدین دوست دارند شاید همانی نیست که فرزندانشان برای زندگی آنها آرزو دارند یا می خواهند اتفاق بیفتد.

در گفت وگوی های دیگری که در خصوص این موضوع با کودکان، نوجوانان و والدین داشتم مخالفان و موافقان نظراتی که در بالا گفته شدند کم نبودند؛ اما در این میان بودند کسانی هم مانند سینا، هلما و رویا که برنامه های اوقات فراغت خود در تابستان را با مشورت در خانواده و نظر نهایی خود انتخاب کرده بودند و کاملا از شرایط موجودشان راضی و خوشحال بودند.

در گفت گوی دیگری با پدری که دغدغه نحوه گذراندن اوقات فراغت فرزندانش در تابستان را داشت و به عنوان کسی که به گفته خودش همه کودکی و نوجوانیش در تابستان ها به شاگردی در مغازه پدر و عمویش گذشته بود، باور داشت بچه های امروز شرایط و موقعیت بهتری نسبت به گذشته دارند.

وی در خصوص حق فرزندانش برای تصمیم گیری در خصوص نحوه گذراندن اوقات فراغتشان به سن حساس کودکان و نوجوانان و عدم توانایی تشخیص مسیر درست زندگی توسط آنها تاکید داشت اما در کنار این دیدگاه به مشورت و همفکری در خانواده نیز معتقد بود.

خلاقیت و کشف استعداد، مقدم بر تحمیل علایق شخصی

آموزش و پرورش یکی از متولیان برنامه ریزی در خصوص اوقات فراغت دانش آموزان و نوجوانان است که معاون پرورشی آموزش و پرورش ساوه در این ارتباط، اوقات فراغت را یکی از مهمترین بخش های زندگی جامعه هدف دانست که اگر به درستی مدیریت نشود امکان دارد زندگی آنان با چالش ها و انحراف های متعددی مواجه شود.

حجت الاسلام مهدی خواجوی افزود: اوقاب فراغت باید با توجه به نیاز و علاقه جامعه هدف برای ایجاد خلاقیت و نوآوری برنامه ریزی و اجرا شود نکته ای که خانواده ها نباید از اهداف غافل شده و علایق و نگرانی های خود را به کودکان تحمیل کنند.

خانواده ها نباید از اهداف غافل شده و علایق و نگرانی های خود را به کودکان تحمیل کنند

وی با اشاره به اینکه فصل تابستان فصلی برای جدایی از استرس های مدرسه و درس است یادآور شد: برنامه ریزی برای این ایام به گونه ای باشد که ایجاد شور و اشتیاق در بین دانش اموزان برای سال تحصیلی جدید مهمترین محور باشد.

معاون پرورشی اموزش و پرورش ساوه اظهار کرد: با توجه به تحقیقات انجام شده اوقات فراغت باید در راستای تفریحات سالم و باشد و کلاس هایی برنامه ریزی شود که در کنار اینکه یکی از علایق آنها است آنان را برای کشف استعدادها و توانایی ها سوق دهد.

وی افزود: هرچند نمی توان ۱۰۰ درصد علایق دانش اموزان را در اوقات فراغت پیاده کرد اما آموزش و پرورش به مدیران مدارس و کانون تاکید کرده که امسال برنامه ریزی ها بر اساس نیاز و درخواست خود دانش اموزان در رشته های فرهنگی، هنری، ورزشی و تقویتی دروس سطح بالاتر در مراکز برگزاری اوقات فراغت اجرا شود.

اولین گام برای پیشرفت و موفقیت هر فرزندی رابطه خوب و صمیمی او با والدین است که این رابطه خوب منجر به همفکری، مشورت، کشف نقاط قوت و ضعف فرزندان و تکیه آنها به والدینشان در مسیر درست تصمیم گیری برای زندگی است.

غنی سازی اوقات فراغت متولیان زیادی دارد که براساس پیگیری های صورت گرفته امسال حدود چهار هزار نفر در کلاس ها و دوره های آموزش و پرورش، بیش از چهار هزار نفر در مراکز شهرداری شرکت کرده اند و در سایر نهادها از جمله ورزش و جوانان علی رغم پیگیری ها تا کنون آماری اعلام نشده است.