به گزارش ایرنا، پایان المپیک می‌تواند برای هر رشته ورزشی فصل حسابرسی و پاسخگویی مربیان، مدیران و ورزشکاران هر فدراسیون باشد فدراسیون‌هایی که با بودجه‌های دولت راهی پاریس شدند اما در پایان دست خالی شهر فرنگ را ترک کردند. هر چند که شاید شماری از مدیران و حتی ورزشکاران رشته‌های مختلف از سطح بالای بازی‌ها سخن به میان آورند و کمبود امکانات ایران را بهانه خواهند کردد اما باید گفت که المپیک جای تجربه‌آموزی نیست بلکه آوردگاهی است که برونداد چهار سال ورزش یک کشور در آن مشخص می‌شود.
یکی از رشته‌هایی که دست آن از مدال المپیک در این دوره کوتاه ماند وزنه‌برداری بود که بعد از ۱۶ سال و بدون مدال آوردگاه المپیک را ترک کرد. در پاریس میرمصطفی جوادی به عنوان پنجم دسته ۸۹ کیلوگرم رسید و علی داودی در جایگاه چهارم دسته فوق سنگین ایستاد. با این نتایج ایران بعد از ۱۶ سال نتوانست به مدال المپیک در رشته وزنه‌برداری برسد.
بعد از پایان این مسابقات نواب نصیرشلال سرمربی تیم ملی وزنه‌برداری ایران اظهار داشت: تیمی که به من تحویل داده شد اصلا تیم نبود و یک ویرانه و خرابه بود با این وجود تیم خوبی برای مسابقات جهانی آماده شده و به احتمال زیاد در خدمت تیم ملی نباشم.
اظهارنظر نصیرشلال در خصوص نفرات تیم ملی در حالی است که وی به عنوان قهرمان المپیک به خوبی می‌داند جابجایی مهره در هر سمتی برای تغییر وضعیت موجود و رساندن آن به مطلوب‌ترین شکل ممکن است و مدیری که قرار است آن سمت را اشغال کند پیش از پذیرش مسوولیت تمام شرایط را خواهد سنجید و سختی‌های مسیر را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهد.
حال این سوال پیش خواهد آمد که تیمی که نصیرشلال از سعید علی‌حسینی تحویل گرفت چه شرایطی داشت؟ برای پاسخ به این پرسش لازم است نگاهی به نفرات المپیکی آن تیم داشته باشیم. در آن تیم کیانوش رستمی موفق به کسب مدال نقره یکضرب قهرمانی جهان در سال ۲۰۲۲ شده بود و رضا دهدار نیز با کسب عنوان نایب قهرمانی جهان وارد لیست نفرات گزینشی المپیک شد. در کلمبیا میرمصطفی جوادی اوت کرد اما یکسال پیش از آن موفق شده بود عنوان نایب قهرمانی جهان را در ازبکستان کسب کند. علی داودی ملی‌پوش فوق سنگین ایران نیز با رکورد ۴۴۹ کیلوگرم در جایگاه چهارم قرار گرفت.
نصیرشلال که این روزها خود ژست منتقد وزنه‌برداری ایران را می‌گیرد و مشکلات مسیر را به گذشته حواله خواهد داد از فروردین ماه سال ۱۴۰۲ تیم را در اختیار دارد و در تورنمنت های قهرمانی آسیای ۲۰۲۳ جینجو، قهرمانی جهان ۲۰۲۲ ریاض، بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو و جام جهانی ۲۰۲۴ تایلند حضور پیدا کرد. بررسی نتایج تیم ملی و نفرات مدالآور این تیم در این مسابقات می‌تواند آینه تمام نمای عملکرد دارنده مدال طلای المپیک توکیو باشد.
نخستین مسابقه رسمی پولامردان با هدایت نصیرشلال رقابت‌های قهرمانی آسیا بود جایی که زنگ هشدار افول وزنه‌برداری ایران در کره‌جنوبی به صدا درآمد. در آن مسابقات تیم ایران در رده‌بندی مدالی در جایگاه هشتم قرار گرفت اما به لطف اعزام کامل تیم عنوان قهرمانی تیمی به پولامردان کشورمان رسید. در مسابقات قهرمانی آسیا جینجو تنها حسین سلطانی توانست به مدال طلای دسته غیر المپیکی برسد و نفرات اوزان ۸۹، ۱۰۲ و فوق سنگین ایران نیز از کسب مدال مجموع بازماند.
هر چند که آن روزها تمام ضعف وزنه‌برداری پشت عنوان قهرمانی تیمی پنهان شد اما پولادمردان ایران در ریاض نیز نتوانستند کاری را از پیش ببرند. حاصل سفر شاگردان نصیرشلال به ریاض کسب یک مدال طلای مجموع توسط جوادی و یک عنوان برنز دوضرب توسط علی داودی بود.در آن رقابت‌ها ایران به عنوان سوم تیمی رسید و بازهم فدراسیون نشین‌ها چشم خود را بر روی نقاط ضعف تیم بستند.
اما باخت واقعی وزنه‌برداری ایران در المپیک آسیایی بود بود. جایی که هفت وزنه‌بردار اعزامی به هانگژو تنها یک مدال نقره کسب کردند. در هانگژو بود که پاشنه آشیل پولامردان نمایان شد. آن روز همه از فاجعه پاریس باخبر بودند اما برخی از فدراسیون‌نشین‌ها تاکید داشتند تا پایان المپیک به نصیرشلال فرصت داده شود فرصتی که اکنون پایان پذیرفته و کمیته فنی باید عملکرد وی را مرود واکاوی قرار دهد.
نصیرشلال نیز به مانند دیگر فدراسیون نشین‌ها با کلید واژه ما چه تحویل گرفتیم همواره سعی در فرافکنی داشت و در مصاحبه‌های خود همواره بر روی افزایش رکورد وزنه‌برداران تاکید کرد.
اینکه نصیرشلال چه تاثیری بر روی وزنه‌برداران و رکوردهای آنان داشت سوال امروز کارشناسان و اصحاب رسانه است سوالی که سرمربی تیم ملی باید پیش از رفتن به آن پاسخ دهد. سرمربی تیم ملی افزایش رکورد سه کیلوگرمی داودی در یکضرب را دستاورد می‌داند اما این واقعیت را پنهان خواهد کرد که نایب قهرمان المپیک در سن ۲۵ سالگی و اوج آمادگی قرار دارد و ۲۰۵ کیلوگرم برای این دسته عدد بسیار بزرگی نیست.
بیش از پنج سال است که داودی در رده سنی بزرگسالان وزنه می‌زند و حاصل تلاش وی در یکضرب تنها افزایش هشت کیلوگرم رکورد بوده است که نمی تواند برای کارزار غول های این دسته مفید باشد. او در دوضرب نیز تا ۲۵۵ کیلوگرم مهار کرده اما واقعیت این است در شرایط سختی مانند المپیک دوضرب به تنهایی نمی‌تواند تضمین کننده مدال باشد نصیرشلال مانند هر مربی دیگر باید بپذیرد که افزایش رکورد نایب قهرمان المپیک در ۲ حرکت یکضرب و دوضرب متوازن نیست و یکی از وظایف وی توازن در این ۲ حرکت بود که انجام نشده است. میرمصطفی جوادی نیز این مشکل را دارد و هنوز یکضرب وی در سطح بزرگان دسته ۸۹ کیلوگرم نیست
جوادی در یکضرب ۱۲ کیلوگرم با کارلوس ناسار بلغاری و لوپز کلمبیایی فاصله داشت.
نصیرشلال در پایان مسابقات المپیک از رفتن سخن به میان آورد و کسی هم تا کنون موافق ماندن او نبوده زیرا آوردگاه المپیک برای تمام مربیان و ورزشکاران یوم الحساب مربیان است و نصیرشلال نیز باید این مربی در کرسی داغ کمیته فنی پاسخگوی عملکرد خود باشد.
نصیر شلال در حدود ۱۸ ماه در تیم ملی حضور داشت که حاصل آن ۲ سهمیه قابل المپیک بود. او همواره از تحول و افزایش رکورد در میان پولامردان سخن به میان می‌آورد و هیچگاه نمی‌گوید که چرا مجموع ۳۹۰ کیلوگرم رضا دهدار در زمان او یک کیلوگرم افزایش پیدا نکرد تا این جوان خوزستانی با المپیک وداع کند.
دهدار با سعید عیلی‌حسینی در رقابت‌های جهانی کلمبیا مجموع ۳۹۰ کیلوگرم را در مسابقات جهانی کلمبیا به نام خود ثبت کرد اما در مسابقات قهرمانی آسیا، قهرمانی جهان و جام جهانی تایلند به عنوان سه گزینشی مهم المپیک نتوانست به رکوردی بهتر از این برسد. بله آقا نواب اگر بخواهیم قضاوت بسیار بدبینانه نسبت به عملکرد شما داشته باشیم باید ابتدا پاسخگو عملکرد دهدار باشید چرا او حذف شد و چرا با وجود اینکه شما همواره از افزایش رکورد سخن به میان می‌اوردید دهدار نتوانست حتی یک کیلوگرم نسبت به زمان علی‌حسینی افزایش رکورد داشته باشد؟
جناب سرمربی قضاوت را به خود شما خواهیم سپرد جایی که با قهرمانان جهان و المپیک در اتاق گرم مسابقات حضور داشتید اما انتخاب وزنه‌ها به گونه‌ای بود که میرمصطفی جوادی ۳۳ کیلوگرم و علی داودی ۲۳ کیلوگرم با نفر اول فاصله داشتند آیا این هم دستاورد محسوب می‌شود؟
مدیران فدراسیون و نواب نصیرشلال به خوبی می دانند که وزنه‌برداری ایران در پاریس لقب توریست ورزشی گرفت و عملکرد آن هم غیر قابل دفاع است لذا به جای حواله دادن این ناکامی به گذشته باید پاسخگوی ۲ سال حضور خود در فدراسیون باشند. فدراسیونی که از آغاز قرن بیستم همواره مدعی بوده و امروز قهرمانان آن بعد از ۱۶ سال دست خالی وارد فرودگاه‌های کشور می‌شوند.
نواب نصیرشلال و شاگردان وی چند روز دیگر به کشور بازخواهند گشت و بی‌تردید به روزهای قبل از المپیک فکر می کنند جایی که در یک نشست خبری علیه کمیته ملی المپیک موضع گرفتند که چرا حقوق آنان را در سطح رشته های بدون مدال قرار داده شده و همتراز با رشته‌های دیگر نیست. آن روز نصیرشلال و شاگردان وی در جمع خبرنگاران از پیشینه مدالآوری و رکوردهای خود در سطح جهان و آسیا سخنی به میان نیاوردند و تمام تمرکزشان روی فشار به المپیک بود.
هر چند این فشار جواب داد و سجاد انوشیروانی چند روز بعد در گفت‌وگو با ایرنا از سه برابر شدن حقوق المپین‌های این رشته خبر داد اما داودی و جوادی همچنان ناراضی بودند.
سرمربی تیم ملی آن روز در جمع خبرنگاران گفت: مبالغی در نظر می گیرند که برای ورزشکاران ما متفاوت از بقیه ورزشکاران است و القا می‌کنند شانس مدال نداریم.
بله آقای نصیر شلال کارشناسانی که روی رکوردها، حریفان و سابقه وزنه زدن علی داودی و میرمصطفی جوادی کار کردند از چهارم و پنجم شدن این ۲ ورزشکار روی کاغذ مطمئن و دل به اما و اگرهای تخته وزنه‌برداری نبسته بودند.
نظر شما