شوق زیارت و لذت ماندگار اربعین

به گزارش خبرنگار ایرنا، یک روز تا تاسوعا و عاشورای حسینی مانده بود، اربعین ۸۳ بود، اتوبوس از تهران به سمت ایلام در حرکت بود، در صندلی جلویی یک مرد میانسال با یک ساک کوچک نشسته بود، در حالی که با شوق از سفرش برای مرد کنار دستی صحبت می کرد در حین سئوال هایش، بیشتر از مهران و مرز می پرسید، جوانی که در ردیف روبرویش نشسته بود، نیز با شور عجیبی خود را در این شوق شریک می کرد و جوابش را می داد.

آخر سر پرسید، عراق الان قانون و نظم خاصی نداره، نیروهای آمریکایی همه اش را اشغال کرده اند باز هم می خواهی بروی؟!!!

مردم میانسان نفس بلندی کشید و گفت: چه سوالی! اگر بمیرم هم مهم نیست، بعد از سالها، دیگر بوسیدن و دست زدن به ضریح امام حسین(ع) که از قاب تلویزیون دیدم، برایم رؤیا نیست، من باید بروم حتی اگر بمیرم.

شور و شوق عجیب آن مرد برای زیارت کربلا را تنها در رزمندگانی که پیشانی بند یا حسین (ع) و یا زهرا(س) می بستند و راهی جبهه ها می شدند در سالهای دفاع مقدس، وقتی خیلی کوچک بودم، دیده بودم و بعد از این همه سال این اشتیاق و ذوق چیز دیگری بود.

از اتوبوس که پیاده می شدیم، خنکی نسیمی صورتم را لمس می کرد و چشمم به آن مرد میانسال بود که گویا بوی یار را در این نزدیکی ها استشمام کرده بود، به دنبال پیدا کردن سواری برای مهران می گشت.

آن شب با همه خستگی راه، وقتی به خانه رسیدم ماجرای آن مرد میانسال را با شوق برای مادرم تعریف کردم، مادر لبخندی زد و گفت: خوش به حالش حتما میره زیارت.

روزها به سرعت می گذشت و هر روز به شمار افرادی که راهی مرز مهران می شدند تا به کربلا سفر کنند، زیادتر می شد، شوق و علاقه عجیبی وجود همه را گرفته بود.

چند نفری که رفته بودند از عراق که بازگشته بودند از شوق و لذت زیارت تعریف می کردند و حال و هوایی دیدار یار...

هر روز شمار زائران بیشتر و بیشتر می شد و مهران و جاده های ناهموار و پیچ در پیچ و باریکش شلوغتر، مردم با شور و علاقه خاصی در مسیر زائران و جاده های ورودی ایلام می رفتند و با در دست گرفتن تابلوهای دست نوشته اسکان صلواتی از زائران خسته می خواستند که راهی خانه هایشان شوند.

هنوز از موکب، حسینه و هیئت های ساماندهی شده برای پذیرایی از زوار خبری بود، اما مردم ایلام و مهران با عشق و ارادتی که به ابا عبدالله(ع) داشتند به پیشواز آنان می رفتند و برای استحمام، پذیرایی و استراحت، زائران کوی دوست را به خانه هایشان دعوت می کردند.

بسیاری در قالب گروه های چند نفری همراه بلدیه های راه، از راههای مرزی به عتبات عالیات می رفتند، برخی ها هم در مسیر با برخورد با مین در مناطق مرزی یا گم شدن در بیابان جانشان را از دست می دادند.

آن روزها با همه خاطرات زیبا و تلخش گذشت، ما می نوشتیم از مشقت سفر، کمبود امکانات، نبود زیرساخت های مناسب، شوق مردم برای زیارت، مهمان نوازی ایلامی ها، تصادفات و سوانح جاده ای، نا آگاهی کافی از مرز، وجود مین در مناطق مرزی و دهها و صدها گزارش می نوشتیم.

چه روزهایی بود، سخت، تلخ، دردناک و حتی شیرین، زائرانی که رفته بودند و بعد از برگشت از لذت و شوق زیارت خود می گفتند و با خوشحالی تمام، گره خوردن دست های خود به ضریح شش گوشه را با شوقی عجیب توصیف می کردند.

سالها به تندی سپری شد و حالا بعد از گذشت ۲۰سال اکنون جاده ایلام- مهران به خوبی توسعه یافته و بسیاری از پیچ هایش اصلاح شده است.

حال موکب های خدمات رسانی، مرکز فوریت های پزشکی، بیمارستانهای مجهز، پایگاه های امداد جاده ای و هلال احمر، نیروهای پلیس و راهور و انتظامی، پدافند هوایی و ارتش، امنیتی و سپاه و همه بنیادها و عاشقان ابا عبدالله(ع) در مسیرهای منتهی تا کربلایی معلی از استانهای مختلف آمده اند تا رنج سفر از صورت زائران یار بزدایند.

سفر مقامات ارشد کشوری و لشکری برای برقراری امنیت و آرامش سفر اربعین این حرکت بزرگ معنوی، حال رنگ و بوی دیگری گرفته است.

دیگر از آن همه مشقت و کمبود امکانات و نبود زیرساخت ها خبری نیست، حالا پارکینگ بزرگ برکت آنچنان صدها خودرو را در خود پارک و ساماندهی می کند، آنچنان میلیونها زائر در مرزهای خروجی به سمت عراق سفر می کنند که گویی به استان همجوار می روند.

این روزهای خوش اربعین شاید به نوعی مدیون همان روزهای تلاش و قلم زنی خبرنگاران گمنام دهه های قبل است که با عشق و ارادتی خاص به نوشتن می پرداختند و همه کمی و کاستی ها را منعکس می کردند.

از اربعین ۸۳ تا اربعین ۱۴۰۳قریب ۲۰ سال گذشته و یاد همه آن روزها هر سال برای ما تداعی می شود و وقتی دوباره شوق نوشتن و نگارش گزارش و خبر اربعین و انعکاس این کنگره بزرگ را دوباره احساس می کنیم، ناخداگاه همان خاطرات در ذهنمان تداعی می شود.

حالا سفر اربعین با پذیرایی و استقبال مردم عراق نیز بسیار راحت تر از قبل شده اما همه این حرف ها و خاطرات و رنج آن مشقت ها باز هم یادآور می کند که اربعین حسینی و شوق زیارت یار، لذتی است ماندگار که گذر روزگار از شیرینی آن کم نخواهد کرد.

حالا اربعین هر سال باشکوه‌تر از سال قبل برگزار می شود و ما همچنان به شوق همان زائران و به عشق آن ضریح شش گوشه باز هم در جاده در انتظار زائر و به دنبال سوژه ناب برای نگارشیم.

هنوز هم مرز بین المللی مهران به دلیل کوتاهی مسافت تا عتبات عالیات و امنیت یکی از پر ترددترین کانونهای سفر زایران در ایام اربعین و سایر روزهای سال است.

به امید روزی که این استان مرزی با توجه مسئولان از امکانات مناسب تری نظیر زیرساخت ریلی و هوایی برای تردد آسان زائران بهره مند شود.

مرز بین المللی مهران تا کربلایی معلی تنها ۳۰۰کیلومتر فاصله دارد و یکی از امن ترین مرزهای ورودی به کشور عراق محسوب می شود.