به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، کتاب «زندگانی امیرمومنان علی علیه السلام، علی از زبان علی»، نوشته سیدجعفر شهیدی، زندگی آن حضرت را از زبان خودشان و با استناد به کلمات، سخنان و نامه‌های ایشان و بدون هیچ‌گونه تفسیر، تحلیل شخصی یا غرض ورزی روایت می‌کند. نویسنده در این اثر، با دقت و تسلط کامل بر منابع تاریخی و روایی، به گردآوری و تدوین سخنان، خطبه‌ها، نامه‌ها و احادیث حضرت علی (ع) پرداخته است.
یکی از نکات برجسته کتاب «زندگانی امیرمومنان علی علیه السلام این است که به جای روایت تشریحی زندگینامه، نویسنده با استفاده از سخنان و کلمات خود آن حضرت، رویدادهای مختلف زندگی ایشان را به تصویر کشیده است. این روش، به خواننده این امکان را می‌دهد تا با زبان و بیان حضرت علی (ع) آشنا شود و زندگی ایشان را از دریچه دید خودشان مشاهده کند.
کتاب «زندگانی امیرمومنان علی علیه السلام، علی از زبان علی» دارای ساختار منظم و دقیقی است. نویسنده با تقسیم‌بندی مناسب، زندگی حضرت علی (ع) را به دوران‌های مختلف از جمله دوران کودکی، جوانی، دوران پیامبر (ص)، دوران خلافت و شهادت تقسیم کرده است. این امر، به به مخاطب کتاب کمک می‌کند تا به آسانی، مراحل مختلف زندگی آن حضرت را دنبال کند. از دیگر نکات قابل توجه این کتاب، می‌توان به ارائه متن کامل سخنان، خطبه‌ها و نامه‌های حضرت علی (ع) با ذکر منابع و مآخذ معتبر اشاره کرد. این امر، ارزش علمی و پژوهشی کتاب را افزایش داده و آن را به منبعی غنی برای محققان و پژوهشگران در زمینه سیره و زندگینامه آن حضرت تبدیل می‌کند.
درباره نویسنده
سیدجعفر شهیدی متولد ۱۲۹۷ در بروجرد، ۲۳ دی ۱۳۸۶ در تهران درگذشت. وی رئیس مؤسسه لغت‌نامه دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی، استاد تمام دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و از پژوهشگران برجسته زبان و ادبیات فارسی، فقه و تاریخ اسلام بود.
شهیدی از شاگردان برجسته علی‌اکبر دهخدا و بدیع‌الزمان فروزانفر در دانشگاه تهران بود و در سال ۱۳۴۰ دکترای خود را در رشته ادبیات فارسی و تاریخ دریافت کرد. او همچنین در حوزه علمیه قم و حوزه علمیه نجف زیر نظر سید حسین طباطبائی بروجردی، سید ابوالقاسم خویی تحصیل کرد و درجه اجتهاد داشت.
او به جز همکاری در تدوین فرهنگ معین و لغت‌نامه دهخدا، ۴ عنوان ترجمه، ۳ عنوان تصحیح و تعداد زیادی تألیف دارد که شماری از کتاب‌های وی به زبان‌های بیگانه ترجمه شدند و جایزه دریافت کردند.
قسمتی از متن کتاب
عمرو پسر عاص‌بن‌وانل از تیره بنی‌سهم و از قریش است. پدر وی عاص از دشمنان رسول بود و از ابتر که در سوره کوثر آمده، همین عاص مقصود است. او را یکی از چهارتن زیرکان شناخته آن روزگار شمرده‌اند. سه تن دیگر معاویه، مغیره پسر شعبه و زیاد استکه معاویه او را برادر خواند.
عمرو در آغاز از دشمنان سرسخت اسلام بود. چون دسته نخست از مسلمانان بر اثر آزار مشرکان مکه به حبشه هجرت کردند، قریش عمرو و عماره پسر ولید را برای آوردن آنها نزد نجاشی فرستاد. چون در سال ششم بعثت پیغمبر(ص) مشرکان نگذاشتند رسول خدا داخل مکه شود و پیمان‌نامه معروف حدیبیه میان آنها و محمد(ص) به امضا رسید، عمرو دانست کار قریش نزدیک به پایان است. پیش از فتح مکه همراه مغیره پسر شعبه به مدینه رفت و مسلمان شد. پس از رسول خدا از جانب عمر ولایت فلسطین را یافت. سپس در سال نوزدهم هجری با رخصت گرفتن از عمر (یا بدون اجازه او) مصر را گشود و حکومت آن را یافت. عثمان او را از آن شغل برکنار کرد و سبب رنجیدگی وی شد، سرانجام معاویه رفت و در کنار او ماند.
چنان که نوشته شد جریر برای گرفتن بیعت از معاویه به دمشق رفت. در مدتی که در شام بسر می‌برد، سپاهیان علی از او خواستند به سر وقت معاویه برود، اما علی(ع) در پاسخ آنان گفت:«آماده شدن من برای نبرد با مردم شام حالی که جریر را گفته‌ام تا چه مدت در شام بمان. اگر بیش از آن بماند فریب خورده است یا نافرمان. رای من این است که بردبار باشیم نه شتابان. پس با نرمی و مدارا دست به کار شوید و ناخوش نمی‌دارم که آماده پیکار شوید.»
ماندن جریر در شام به درازا کشید و امام به او نوشت:«چون نامه من به تو رسد، معاویه را وادار تا کار را یکسره کند. او را میان این دو مخیر ساز: یا جنگ یا آشتی. اگر جنگ را پذیرفت بیا و ماندن نزد او را مپذیر و اگر آشتی را قبول کرد، از او بیعت بگیر.»
جریر ناکام نزد امام بازگشت و اشتر گفت:« اگر مرا فرستاده بودی بهتر بود.» جریر گفت: « اگر تور ا فرستاده بودند به جرم اینکه از کشندگان عثمانی می‌کشتندت.» جریر سرانجام از نزد امام به قرقیسا و از آنجا نزد معاویه رفت. (صفحه ۱۲۲ و ۱۲۳)
کتاب «زندگانی امیرمومنان علی علیه السلام» در قطع رقعی، در ۲۱۲ صفحه، با کاغذ تحریر، جلد شومیز، با شمارگان ۳ هزار نسخه (شمارگان چاپ اول تا چهل و یکم ۲۱۷ هزار نسخه)، در سال ۱۳۹۸ توسط دفتر نشر و فرهنگ اسلامی به چاپ ۴۲ رسید.
نظر شما