اعداد و آمار مفقودی ها ساعت به ساعت افزایش می‌یافت؛ بالاخره خبرهای رسمی حادثه حاکی از ۶ جان‌باخته و هشت مفقودی بود؛ و واقعیت داشت؛ تا نیمه های شب خبرهای رسمی بعد از پیدا شدن هر پیکر بی جان، منتشر می شد و گرچه در باورها نمی گنجید در این زمان از سال، با آن بارشی که آنچنان بارشی نبود و حتی هواشناسی استان هم هشدار نداده بود، این تعداد تلفات حادث شود.
بیشتر جان باختگان اتباع افغان و کم سن و سال بودند که به صورت خانوادگی درگیر شده بودند و در بین آنان، آزاده و جانبازی بود که به دل آب زده بود تا همنوعان خود را نجات دهد، تعدادی را هم نجات می دهد اما شدت آب به حدی است که تاب نمی آورد و جانش را در راه نجات همنوعان افغان از دست می دهد.
به گزارش ایرنا این حادثه سیل که بسیاری از مدیران با عنوان طغیان آب در هلیل رود از آن یاد می کنند، با تعداد ۱۵ جان‌باخته از ابعاد مختلفی قابل تحلیل و تامل است و دادستان جیرفت هم گفته که پرونده قضایی برای آن تشکیل شده، هشدار ندادن هواشناسی را نیز مورد اشاره قرارداده و گفته که بررسی ها جریان دارد، اما آنچه شاید بیشتر از همه بیشتر در جریان این حادثه خودش را نشان داد، نوع دوستی و ایثار جیرفتی ها برای نجات جان سیل زدگان و نیز یافتن پیکرهای آنان بوده است.
درخشش ستاره‌ها در هلیل
آنطور که خبرنگار ایرنا که در کنار امدادگران در جریان جست و جوی پیکرهای مفقودان حضور داشته روایت می کند، از همان لحظه‌های اولیه پخش خبرهای رسمی، بسیاری از مردم جیرفت به کمک امدادگران آمدند و با هدایت امدادگران هلال احمر، به طوری که در کار آنان خللی ایجاد نشود، یک همبستگی و وفاق بین آنان برای یافتن پیکر افغان هایی که جانشان را در هلیل گذاشتند، شکل گرفته بود.
آنطور که امید بهمنی خبرنگار ایرنا در جیرفت روایت می کند، ساعت به ساعت به تعداد داوطلبان مردمی افزوده می‌شد. ما که از محل خبرگزاری به صحنه و کنار رودخانه رسیدیم، جای جای عرض ۹۰۰ متری رودخانه هلیل چراغ قوه ها بود که به این سو و آنسو می‌تابید. گویی رودخانه هلیل پر از ستاره شده بود.
ستاره‌هایی که بدون توجه به اینکه قربانیان حتی همشهری آنان یا ایرانی نیستند، به آب زده بودند تا بار دیگر نوع‌دوستی ایرانیان و خونگرمی جنوبی‌ها را نشان دهند.
هرچند به‌علت طغیان اولیه رودخانه امیدی به زنده ماندن کسی نمانده بود اما این خیل نگران از اهالی جیرفت کورسوی امیدی داشتند تا دست کم کسانی را زنده بیابند یا حداقل پیکرهای غرق شده در خشم هلیل را به بازماندگان بازگردانند؛ لذا ما به چشم دیدیم که چطور خودشان را به آب می زدند تا شاید فردی را زنده بیابند.
در خلال جست و جو، برخی از امدادگران هلال احمر که در صحنه دیگری مشغول بودند، خبر از پیدا شدن پیکر کودک ۲ ساله‌ای در کنار سد خاکی دادند. بلافاصله جمعیت زیادی از مردم و امدادگران به آنسو روان شدند.
هلیل خروشان تعدادی از اجساد را به کنار رودخانه پس زده و در میان گل و لای و شاخه ها و نی‌ها پنهان کرده بود.
شب آمده بود و تاریکی سلطه یافته بود؛ همه گوشی و چراغ قوه به دست، گوشه گوشه آن منطقه را با حالی نگران و ناراحت می گشتند، گویی عزیزی از خودشان گم شده باشد.
همین مداومت و حضور مردم در کنار دیگر گروه های امدادی با هدایت این گروه ها موجب شد تمامی پیکرها باوجود گستره زیاد محدوده، در زمانی بسیار کمتر از تخمین ها و روند معمول پیدا شوند.
نجاتگری که جانش را گذاشت
و آغاز این نجاتگری از همان ابتدا رقم خورد، جایی که صاحب باغ برای نجات کودکان به آب زد و ۲ کودک را نجات داد و سپس هلیل فقط پیکر او را پس داد؛ مرحوم علی سیستانی، جانباز و آزاده دوران دفاع مقدس که نامش نیک بود و نیک‌تر نامی، از خود گذاشت و رفت.
فرماندار جیرفت هم در زمینه این حضور چشمگیر مردم گفت: اگر گروه‌های مردمی نبودند زمان جست و جو و کاوش افزایش می یافت و بی شک، شرکت گروه های مردمی باعث تسریع در پیدا کردن مفقودان شد.
احمد بلندنظر به خبرنگار ایرنا افزود: در اتفاقی که افتاد حس نوع دوستی و همنوعی مردم باعث شد تا مردم به کمک بشتابند در غیر این صورت اگر فقط تیم های امدادگران بودند، باتوجه به گستره زیاد محدوده، شاید تا یک یا ۲ روز بعد هم امکان داشت طول بکشد.
وی با بیان اینکه مردم در گل و لای هم عقب ننشستند و به کمک امدادگران رفتند ادامه داد: کوهنوردان، ورزشکاران، صخره نوردان و شهروندان عادی، خادم‌یاران رضوی و اهالی ساکن محله های نزدیک به هلیل رود، همه حضور پیدا کردند و از تک تک آنان تشکر می کنیم و دستشان را می فشاریم.
نظر شما