به گزارش روز یکشنبه ایرنا از کانال خبری آسیا، پس از فاجعه اتمی در نیروگاه چرنوبیل در سال ۱۹۸۶، برنامه‌های هسته‌ای بسیاری از کشورها دچار وقفه شد. این فاجعه که بزرگ‌ترین حادثه هسته‌ای در تاریخ بود، نگرانی‌های جهانی در مورد ایمنی انرژی هسته‌ای را به شدت افزایش داد. انفجار در یکی از رآکتورهای نیروگاه چرنوبیل منجر به انتشار مقدار زیادی مواد رادیواکتیو به محیط زیست شد که تأثیرات بلندمدتی بر سلامتی مردم منطقه و محیط زیست بر جای گذاشت. این حادثه باعث شد تا بسیاری از کشورها برنامه‌های توسعه هسته‌ای خود را متوقف کرده و به انرژی‌های جایگزین مانند گاز طبیعی و زغال سنگ روی بیاورند.
با این حال، امروزه در شرایطی که جهان با بحران تغییرات اقلیمی مواجه است و تلاش‌ها برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای شدت گرفته، بسیاری از کشورها بار دیگر به انرژی هسته‌ای به عنوان یکی از راه‌حل‌های پایدار برای تولید انرژی پاک و ارزان نگاه می‌کنند. این تحولات به ویژه در کشورهای آسیای جنوب شرقی مشاهده می‌شود که در حال حاضر به دنبال رشد اقتصادی سریع و افزایش تقاضا برای مصرف انرژی هستند. در حالی که این منطقه به طور سنتی به منابع انرژی فسیلی متکی بوده است، اما توجه به انرژی هسته‌ای به دلیل توانایی آن در تامین انرژی پایدار و کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی، در حال افزایش است.
برنامه‌ریزی در آسیای جنوب شرقی برای توسعه نیروگاه‌های هسته‌ای
اندونزی به عنوان پرجمعیت‌ترین کشور اسلامی، یکی از کشورهای پیشرو در زمینه نیروگاه‌های هسته‌ای است. این کشور با جمعیتی بیش از ۲۷۰ میلیون نفر و اقتصاد رو به رشد، نیاز فزاینده‌ای به منابع انرژی پایدار دارد. اندونزی در نظر دارد تا سال ۲۰۳۴ میلادی (۱۴۱۳ شمسی) اولین نیروگاه هسته‌ای خود را راه‌اندازی کند. این کشور به‌دنبال ایجاد زیرساخت‌های مناسب برای تولید انرژی هسته‌ای و کاهش وابستگی به زغال سنگ و گاز طبیعی است. توسعه انرژی هسته‌ای در اندونزی می‌تواند به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک کرده و همچنین به عنوان یکی از منابع مطمئن انرژی در آینده تبدیل شود.
ویتنام نیز به دنبال استفاده از انرژی هسته‌ای است. این کشور پیش از این در دهه ۲۰۱۰ میلادی برنامه‌هایی برای ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای داشت، اما به دلیل نگرانی‌های اقتصادی و ایمنی پس از فاجعه در نیروگاه فوکوشیما در ژاپن، این برنامه‌ها به حالت تعلیق درآمد. حادثه فوکوشیما که در سال ۲۰۱۱ (۱۳۹۰) رخ داد، باعث شد بسیاری از کشورهای آسیایی برنامه‌های هسته‌ای خود را مورد بازنگری قرار دهند. در این حادثه، زلزله و سونامی باعث تخریب نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما و نشت مواد رادیواکتیو شد که تاثیرات بلندمدتی بر محیط زیست و سلامت مردم ژاپن داشت.
با این حال، ویتنام در ماه‌های اخیر و بار دیگر به بررسی استفاده از انرژی هسته‌ای روی آورده است و قراردادهایی با کشورهای پیشرو در زمینه فناوری هسته‌ای از جمله آمریکا به امضا رسانده است. این کشور به‌دنبال استفاده از انرژی هسته‌ای به عنوان راهکاری برای تامین نیازهای رو به رشد انرژی خود و همچنین کاهش وابستگی به واردات سوخت‌های فسیلی است.
سنگاپور، که یکی از پیشرفته‌ترین کشورهای آسیای جنوب شرقی است، نیز علاقه‌مند به استفاده از فناوری‌های پیشرفته هسته‌ای شده است. این کشور کوچک، به دلیل محدودیت‌های جغرافیایی و فقدان منابع طبیعی، به‌دنبال راه‌حل‌های نوآورانه برای تامین انرژی پایدار است. سنگاپور در حال بررسی امکان استفاده از رآکتورهای کوچک مدولار است که به عنوان یکی از فناوری‌های جدید و امن در حوزه انرژی هسته‌ای شناخته می‌شوند. این رآکتورها قابلیت تولید انرژی در مقیاس‌های کوچک‌تر و با هزینه‌های پایین‌تر را دارند و می‌توانند گزینه مناسبی برای کشورهای کوچک با محدودیت‌های جغرافیایی مانند سنگاپور باشند.
در عین حال، فیلیپین نیز به دنبال بازگشت به انرژی هسته‌ای است. این کشور در دهه ۱۹۸۰ میلادی (۱۳۵۹ شمسی) یک نیروگاه هسته‌ای ساخت، اما به دلایل مختلف از جمله نگرانی‌های ایمنی و مشکلات مالی، این نیروگاه هرگز عملیاتی نشد. امروزه با افزایش تقاضای انرژی و نیاز به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، فیلیپین نیز به‌دنبال احیای برنامه‌های هسته‌ای خود است.
چالش‌های پیش‌روی توسعه نیروگاه‌های هسته‌ای
با این حال، توسعه انرژی هسته‌ای در منطقه آسیای جنوب شرقی با چالش‌های متعددی روبه‌روست. یکی از مهم‌ترین چالش‌ها، نگرانی‌های مرتبط با ایمنی است. منطقه جنوب شرقی آسیا به شدت زلزله‌خیز است و این موضوع خطرات فراوانی را برای نیروگاه‌های هسته‌ای به همراه دارد. فاجعه‌های گذشته مانند چرنوبیل و فوکوشیما نشان داده‌اند که در صورت بروز حوادث طبیعی یا اشتباهات انسانی، نیروگاه‌های هسته‌ای می‌توانند خطرات جدی را متوجه مردم و محیط زیست کنند. به همین دلیل، کشورهای منطقه باید از استانداردهای ایمنی بالا و فناوری‌های پیشرفته برای توسعه نیروگاه‌های هسته‌ای خود استفاده کنند.
از دیگر چالش‌ها، هزینه بالای ساخت و راه‌اندازی نیروگاه‌های هسته‌ای است. انرژی هسته‌ای نیازمند سرمایه‌گذاری‌های کلان در زمینه زیرساخت‌ها، فناوری و آموزش نیروی کار ماهر است. بسیاری از کشورهای آسیای جنوب شرقی به دلیل محدودیت‌های مالی و اقتصادی هنوز در مراحل اولیه توسعه برنامه‌های هسته‌ای خود قرار دارند و ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا این کشورها بتوانند نیروگاه‌های هسته‌ای را به طور عملیاتی راه‌اندازی کنند.
انرژی هسته‌ای، یک منبع پایدار
با وجود این چالش‌ها، علاقه به انرژی هسته‌ای در منطقه همچنان در حال افزایش است. کشورهای آسیای جنوب شرقی به‌دنبال کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و تامین انرژی پایدار برای رشد اقتصادی خود هستند. در عین حال، فشارهای بین‌المللی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و مقابله با تغییرات اقلیمی نیز باعث شده است که بسیاری از این کشورها به انرژی هسته‌ای به عنوان یک گزینه جدی نگاه کنند.
نظر شما