به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، شامگاه جمعه -۴ آبان‌ماه- نشست ادبی «عزیز خدا شهید» در گرامیداشت شهید سیدهاشم صفی الدین و شهید عباس نیلفروشان با حضور جمعی از شاعران حوزه ایران فرهنگی با اجرای سید مسعود علوی تبار با میزبانی گروه بین المللی هندیران برگزار شد.
سیدسلمان صفوی رئیس آکادمی مطالعات ایرانی لندن در ابتدای این نشست در بخشی از سخنان خود بیان کرد: تقابل سپاه نور و ظلمت در تاریخ یک واقعه مستمر است. انبیای الهی پیشوایان اقامه آزادی و قسط هستند «لیقوم الناس بالقسط». جبهه مقاومت استمرار راه انبیای الهی است. سردار شهید عباس نیلفروشان «ستاره شفقِ طلوعِ سرخ آزادی» است. مردی از سلاله داود(ع) در مقابل جالوت، موسی(ع) در مقابل فرعون.
وی ادامه داد: هرکجا فرعونی است در مقابل موسایی است. «لکل فرعون موسی». منازعه موسی و فرعون «نوعیه» هنوز زنده است. عصای موسی این بار از فلسطین، یمن، لبنان و ایران، اژدهای الهی شده برای بلعیدن مارهای فرعونیِ لانه کرده در فلسطین اشغالی.
این فیلسوف نوصدرایی افزود: شهادت علمداران جبهه مقاومت از سلیمانی تا السنوار و سیدهاشم صفی الدین «آغازِ پایانِ» رژیم آپارتاید است. شهید عباس نیلفروشان با شهادتت نیز عزت بخش شد، او بنده نیک و مجاهد حضرت «هوالعزیز» بود.
در این محفل ادبی که با بداهه نویسی مسعود ربانی همراه بود شاعرانی چون علیرضا قزوه، امیر عاملی، ایرج قنبری، رسول شریفی، کمیل کاشانی، سید مسعود علوی تبار، مهدی باقرخان، محمد مهدی عبداللهی ، سید غافر رضوی، ناصر دوستی، محمد عشرت صغیر، نغمه مستشار نظامی، میترا ملک محمدی، آسیه مرادپور، نجمه پور ملکی، نگین نقیبی، مریم بسحاق، فرزانه قربانی، سارا عبداللهی فر و صبا فیروزی حضور داشتند.
برخی از اشعار ارایه شده در این نشست به قرار ذیل است:
نغمه مستشار نظامی
یک قطره ز خون جرعه نوشان فرات/ پاشید به جان شط جوشان فرات
دل قطره اشکی شد و بیتاب افتاد/ در غربت روضه خموشان فرات
جوشید و می اندر می ناب آوردند/ از صبح ازل مشک به دوشان فرات
جز دست ابالفضل علمداری نیست/ در معرکه آینه پوشان فرات
آن دست عزیز ارمغان آورده ست/ صد آینه از چشم خروشان فرات
«عباس» شهید غرق کن فرعون را/ با معجزه «نیلفروشان» فرات
کمیل کاشانی
همه عمر رفتی به سوی شهادت/ که مستی کنی از سبوی شهادت
چه مستانه در کوی دیدار، سردار/ بغل باز کردی به روی شهادت
به قد قامت وصل تکبیر گفتی/ گرفتی ز خون تا وضوی شهادت
به باغ تنت زخم ها شد شکوفا/ مشام تو پر شد ز بوی شهادت
زدی پشت پا عاشقانه به دنیا/ که بودت به دل آرزوی شهادت
تو در پای جانان گذشتی ز جان و/ خدا بر تو داد آبروی شهادت
شهیدان در خون طپیده به ما هم/ بگویید راز مگوی شهادت ...
سید مسعود علوی تبار
ای داغ بیا آتشی از سینه برافشان/ کاشوب دل ماست غم نیل فروشان
از او بسرا تا همه از جنس شجاعت/ خیزد ز دل دفتر ما موج خروشان
جز آتش خونخواهی و جز دود غم او/ ما هیچ نداریم در این سینه جوشان
هیهات دلا چون به رهش سر نفشانی/ بر خیز و کفن بر تن صد چاک بپوشان
این بادیه سینه همان وادی سیناست/ کز آتش آه نفس اوست خروشان
فرزانه قربانی
عبای خاکی تو زیر آوار/ مرا با گریه یاد مادر انداخت
سعادتمند بودی و شهادت/ تو را با دشمنان دین در انداخت
دلت بیروت خونین بود و باید/ به قلب حادثه پر می کشیدی
میان معرکه مثل شهیدان/ به جمع دوستانت می رسیدی
حماسه آفرین بودی و دیدیم/ میان مشتهای تو خطر را
به لرزه در میامد هر که می دید/ به روی شانه های تو تبر را
سحر انگیزه چشم ترت بود/ اذان تکثیر می شد از صدایت
چه در سر داشتی در زیر آوار/ که خلوت کرده بودی با خدایت
قسم بر نام والا و شریفت/ تو را در آسمان ها برگزیدند
برای امتداد راه پاکت/ شهادت را به شوقت آفریدند
ناصر دوستی
بگو ستاره بیروت از آسمان چه خبر؟/ تنِ تَنیده به یاقوت از آسمان چه خبر؟
درخت زخمی زیتون و بُغض سیب و انار/ درخت زخمی شاتوت از آسمان چه خبر؟
دوباره چشم جهان شد در این هیاهوها/ به راز سرخ تو مبهوت، از آسمان چه خبر؟
شدی دوباره تو غالب به حکم «مِن فِئَه»/ بگو تو حضرت طالوت از آسمان چه خبر؟
شبی به خطّ مُقدّم چو شیر شرزه، زدی/ تَشَر به لشکر جالوت، از آسمان چه خبر؟
زدی به نیل خروشان شبیه خط شکنان/ به زیر بارش باروت، از آسمان چه خبر؟
دوباره در دل آتش زدی شبیه خلیل/ تبر به پیکر طاغوت، از آسمان چه خبر ؟
به ذکر «نصرُ مِن الله» لرزه افکندی/ به جان دشمن فرتوت، از آسمان چه خبر؟
و نظم سُست ترین خانه شیاطین را/ به هم زدی تو به یک فوت! از آسمان چه خبر؟
شبی به عرش سپُردی تو دست ضاحیه را/ پریدی از دل ناسوت، از آسمان چه خبر؟
شده ست خون تو با خون سرخ «نصرُالله»/ به شهر ضاحیه مخلوط، از آسمان چه خبر؟
به روی دوش وطن عطر سیب پاشیدی/ شهید خفته به تابوت از آسمان چه خبر؟
برو سرت به سلامت سفر بخیر، امّا/ بگو مسافر لاهوت از آسمان چه خبر؟
رسول شریفی
صبحیم و به آفتاب ایمان داریم/ نیلیم و هزار موج پنهان داریم
مردان شهادتیم و در عرصه رزم/ لشکر، لشکر نیلفروشان داریم
سید تصور مهدی (پتنا، هندوستان)
گهی درد و محن را می ستائیم/ گهی دار و رسن را می ستائیم
شهادت ها مبارک ای شهیدان/ تو و سید حسن را می ستائیم
نجمه پور ملکی
ای عصای دست یعقوبِ حزین عباس من!/ بوی پیراهن ندیدم اینچنین عباس من!
اصفهان، نصف جهان در انتظارت پیر شد/ سروقامت آمدی ای آفرین! عباس من
پرچمی دیگر زدی بر قله‌ها، چشمت زدند/ کم ندارد مثل تو این سرزمین عباس من
بوی زیتون می وزد از پرچم تابوت تو/ با که بودی لحظه های آخرین؟ عباس من
عاشق سیدحسن بودی شدی مثل حسین/ آخرِ پروانگی یعنی همین عباس من
سنگر و خیبرشکن بودی برای جبهه ها/ در پی ات سنگرشکن ها در کمین عباس من
چشم هایت در میان قتلگاه ضاحیه/ قصه ای دارد غریب و دلنشین عباس من
در میان روضه های کربلایت بیشتر/ غصه خوردم از عمود آهنین عباس من
در نبودت ای عموی خیمه ها هر شب شکست/ بغضِ خان یونس، رفح، غزه، جِنین عباس من
دور تا دور تو دریا بود و کامت تشته بود/ کاش هرگز نشنود ام البنین عباس من
خم به ابرویم نیاوردم خدایا راضی ام/ دست هایت شد فدای راه دین عباس من
اشک شوق وعده صادق نسیم قدس بود/ ابرم و دارم به این باور یقین عباس من
جای «ابراهیم و اسماعیل و قاسم» خالی است/ در نماز قدسِ روز اربعین عباس من
مریم بسحاق
هر چند بلا پشت بلا می‌آید/ روز خوش انتقام ما می‌آید
کشتند ستاره‌های ما را غم نیست/ خورشید پس از ستاره‌ها می‌آید
عمادالدین ربانی
تو بودی با یزیدان گرم پیکار/ چه کردی ناز شستت ای علمدار
به مولایت چه غیرت داشتی مرد/ تو را عباس نامیدند سردار
باید بدوم مگر به سویی برسم/ باید که چو سیب سرخ‌رویی برسم
آخر تو رسیدی به شهادت سردار/ ای کاش منم به آرزویی برسم
سید غافر رضوی (چولس، هندوستان)
آفرین عکسِ وفا، نیلفروشان عباس/ سوختی پای علی، شمعِ فروزان عباس
طبق دستور خداوند عمل کردی تو/ تو که در اصل شدی پیرو سلمان عباس
جبھه جنگ برای تو چنان خانه توست/ در نظر داشته‌ای میھن ایران عباس
تو شجاعت زِ اباالفضل گرفتی حتما/ لشکرِ ظلم شد از دست تو حیران عباس
داشتی نقش مهمی تو به میدان جھاد/ طبق تحقیق فلک، شیر تویی هان عباس
محمد عشرت صغیر (شاه جهانپور، هندوستان)
از مستی عشق ما به هوش آمدہ ایم/ با حزب خدا دوش به دوش آمدہ ایم
در جنگ کفن بر تن خود می پوشیم/ چون نیلفروشان به خروش آمدہ ایم
احمد رفیعی وردنجانی
صبحی دوباره با غمی جانکاه سر زد/ داغی دگر بر جانمان از نو شرر زد
خط خبرها باز در خون غوطه ور شد/ آتش به جان دوستان باز این خبر زد
دل کند مردی دیگر از دلتنگی خاک/ با جان قدم در جاده سرخ سفر زد
تیر ترور بر قلب پاک عاشقی خورد/ ما را دوباره زخمی از غم بر جگر زد
در خاکمان یک باغ سروِ تازه رویید/ هر جا ستم برقامت سروی تبر زد
یک لشکر از مردان راه عشق برخاست/ هر جا که از ما دشمن ما یک نفر زد
سودِ شهادت را به ما بخشید، دشمن/ هرجا به فکر خامِ خود بر ما ضرر زد
در راهِ نصرالله یارِ دیگری رفت.../ سیدصفی الدین به سوی دوست پر زد
یک یک اگر ما را به مسلخ سر بِبُرند/ کی جان ما از بیمِ اهریمن بلرزد؟
ما مرد میدانیم وعزم ما به میدان/ تفسیر شد با آنچه از سنوار سر زد
درگوشه مقتل به آهِ خویش فریاد/ درگوشه ای مردمی از عمد، کَر زد
فریاد زد: وقت است برخیزید از خواب/ دیوِ ستم آتش به جانِ برگ و بر زد
تا چند دنبالِ دلیل بی خیالی؟/ تا چند باید حرف،با اما،اگر زد؟
آخر به پایان می رسد این شام و آید/ این مژده که: آزادگان خورشید سر زد
میترا ملک محمدی
بگشایید در بسته عاشق کده را/ که سپاه آمده تطهیر کند میکده را
وخدا خواست به دست تو جهان پاک شود/ ید بیضای تو پیچید به هم شعبده را
این سپاه‌است به فرمان تو آماده‌ی رزم/ تا مطهر کند این خطه طاعون زده را
به تو مدیون شده آرامش خود را دنیا/ طور مدیون تو شد آتش باز آمده را
گردش خون خدا در شریان های حیات/ گرچه جاری شده برجسته کند این سده را،
کوه طور است و عصا هست، تو فرمان بده تا/ نیل غریده و خاموش کند عربده را
مهدی باقرخان (دهلی نو، هندوستان)
هان! فاتحان جبهه بیروت زنده باد/ خون به هم تنیده یاقوت زنده باد
ای پیرو ولایت موسای روزگار/ ای «نیل» بهر کشتن طاغوت زنده باد
صبا فیروزی
خون شد دل بیدار همه آینه ها/ پاکیزه ز زنگار، همه آینه ها
با پر زدنت نیلفروشان عزیز/ نیلی شده رخسار همه آینه ها
نگین نقیبی
آمد خبری جدید؛ انّا للّه.../ ای رکن رکین لشگر حزب الله
آوار شده غم تو بر دل‌هامان/ با داغ تو زنده شد غمِ نصرالله
نظر شما