این‌گونه بود که دمل چرکین نظم بسته در این سرزمین سر باز کرد و مقامات این کشور را فراری داد. هرچند نقش دولت‌های خارجی را هم در این اتفاق نمی‌توان نادیده گرفت اما، شرایط سوریه به گونه‌ای بود که ایجاد یک تحول داخلی در این کشور را غیر محال نمی‌کرد.
آنچه ایران باید در قبال این تحولات انجام دهد با توجه به رابطه نزدیکی که با دولت اسد داشته از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. ضروری است که ایران در کنار سایر نیروهای منطقه‌ای و بین‌المللی سعی کند شرایطی را فراهم آورد تا مردم سوریه از همه اقوام و جناح‌ها بتوانند ساز کار منطقی در جهت کشورداری با یکدیگر رقم بزنند.
شبیه همان چیزی که در عراق و لبنان وجود دارد، چرا که همین تنوع قومی موجود در این کشورها به نتایج یکسانی منجر خواهد شد.
از همین رو می‌توان چشم‌انداز روشنی برای سوریه دید. حداقل برای ایران این‌گونه است که این اتفاق را به روشنی نزدیک‌تر می‌بیند. مخصوصاً اینکه وزارت امور خارجه ایران فعال است و وزیر خارجه هم در حال گفت‌وگو با همه طرف‌هاست. روند آستانه روبه فعال شدن است و مهم‌تر از آن بزودی جریان گسترده‌تری از نیروهای منطقه‌ای و بین‌المللی با هم خواهند نشست و همفکری خواهند کرد. البته مقدمه همه اینها این است که آتش بسی صورت بگیرد تا هیچ گروهی نتواند فرصت‌ها را از بین ببرد.
* محمدعلی سبحانی؛ دیپلمات سابق
انتشار مطالب در باشگاه نخبگان ایرنا به منظور تبادل آرا و نظرات گوناگون جامعه است و الزاما به معنای تأیید کامل محتوای آن نیست. ایرنا آمادگی انتشار نقد و بررسی دیدگاه‌های منتشر شده را دارد.
نظر شما