به گزارش خبرنگار معارف ایرنا، امروزه لزوم تفاهم بین ادیان الهی جهت پیشبرد اهداف توحیدی آنها مطابق توصیه قرآن کریم امری آشکارتر و ضروری‌تر به نظر می رسد. لازمه تفاهم بین الادیانی به ویژه ادیان الهی توحیدی و بالاخص ادیان ابراهیمی، شناخت و اطلاعات کافی نسبت به یکدیگر است. بنابراین تحقیقات مقارنه ای تطبیقی در این جهت صورتی موجه می‌یابد.
یکی از مطمئن ترین راه های دستیابی به این اطلاعات تطبیقی، متون مقدس دینی آنهاست و در کتاب «با حضرت شعیب از تورات تا قرآن» چنین مقارنه ای با استفاده از متون مقدس اسلام و متون یهود صورت گرفته است. تا حال کتابی در مقارنه داستان شعیب در قرآن و تورات صورت نگرفته و این اولین اثر مستقل در این زمینه است.
در کتاب «با حضرت شعیب از تورات تا قرآن» ابتدا به کلیاتی در خصوص موضوع و وازه شناسی آن پرداخته و در فصل دوم به مختصات و گستره دعوت حضرت شعیب در قرآن پرداخته شده و در فصل سوم به ویژگی‌های قوم حضرت شعیب در قرآن اشاره رفته و در فصل چهارم درباره محتوای دعوت، قوم و داستان حضرت شعیب یا یترون در انجیل سخن رانده شده است.
در قرآن کریم نام پدر همسر حضرت موسی را حضرت شعیب نامیده شده و داستان پندآموز و عبرت دهنده ای از ایشان آورده است اما در تورات ۱۱ بار با نام یترون و ۹ بار با نام رعوئیل آمده است.
این کتاب به قلم علی محمد عمورسولی در ۵۰۰ نسخه و توسط انتشارات انجمن علمی معارف اسلامی ایران در ۱۹۵ صفحه منتشر شده است.
در مقدمه کتاب آمده است: پیروان ادیان وحیانی به ارتباط اسرارآمیز خدا با انسان های برگزیده ای عقیده دارند که خدا از طریق آنان با بقیه انسان ها سخن گفته است. انسان های برگزیده، نبی و این سخن و ارتباط اسرارآمیز، وحی نامیده می شود. خدای سبحان برای هدایت بشر، انبیای فراوانی را ارسال کرده است که یکی از آنان حضرت شعیب است. در تورات، نبوت معنای گسترده ای دارد که پیشگویی را نیز دربرمی گیرد. با توجه به این که یهودیان، نبوت را به معنای پیشگویی می دانند، پیامبرانی همچون اشعیا، ارمیا، حزقیال، دانیال و یوشع، نبی یعنی پیشگو شمرده می شوند.
این معنا از نبوت سبب شده تا تورات، انسان های برجسته ای همچون ابراهیم و دیگر انسان های هادی را نبی بنامند. با این معنا از نبوت، عصمت، شرط آن نیست و حتی زنان نیز نبیه هستند. بشر راهی به شناخت ماهیت وحی ندارد اما دانشمندان کوشیده اند ابعادی از آن را روشن کنند. هر یک از دو دین اسلام و یهودیت برداشت متفاوتی از وحی دارند اما هر دو به این معترفند که وحی پدیده ای فراتر از افق فکری بشر است. از این رو امکان شناخت آن از راه های عادی وجود ندارد. (صفحه ۹)
قرآن کریم توجه ویژه ای به کتاب های آسمانی پیش از خود دارد و به برخی از آن ها با واژه های صحف ابراهیم، صحف موسی، زبور داود، تورات و انجیل اشاره می کند. توراتی که قرآن کریم از آن سخن می گوید، غیر از توراتی است که اکنون در دسترس قرار دارد. در هیچ جای قرآن مجید، تورات صریحا به حضرت موسی نسبت داده نشده اما چنین چیزی از مجموعه آیات قرآن مجید درباره آن کتاب به ذهن متبادر می شود. (صفحه ۱۰)
نظر شما