به گزارش ایرنا، تیم فوتبال امید همچنان بلاتکلیف است و با وجود وعدههای چند ماه اخیر مسئولان فدراسیون فوتبال، خبری از انتخاب سرمربی جدید تیم امید نیست. اواسط هفته بود که جلسه بررسی آخرین وضعیت تیم فوتبال امید با حضور وزیر ورزش و جوانان برگزار شد و در این جلسه احمد دنیامالی بر ضرورت شکستن طلسم صعود به المپیک تاکید کرد. مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال هم وعده داد که سرمربی جدید تیم امید به زودی معرفی می‌شود.
در حالی تیم فوتبال امید همچنان وضعیت نامشخصی دارد که بیش از یک سال از آخرین رقابت‌های تیم امید می‌گذرد و این تیم پس از حذف از بازی‌های انتخابی المپیک در بهار سال گذشته و حذف زودهنگام از بازی‌های آسیایی هانگژو، عملا رها شده و هیچ برنامه‌ای در ۱۴ ماه گذشته و پس از بازگشت از چین نداشته است.
پس از پایان کار رضا عنایتی در تیم فوتبال امید، مربی جدید تیم امید انتخاب نشده و همین سبب شده که سال گذشته به فرصت‌سوزی برای امیدها سپری شود. در حال حاضر خبری از برنامه‌ریزی برای امیدها نیست و مسئولان فدراسیون فوتبال همچنان وعده انتخاب سرمربی جدید را می‌دهند.
یکی از توجهیات معمول مسئولان فدراسیون فوتبال برای عجله نکردن در مشخص کردن تکلیف امیدها، مسابقه نداشتن این تیم در ماه‌های آینده است. به همین خاطر به نظر می‌رسد آنها تیم امید را از اولویت خارج کرده‌اند و عجله‌ای برای تصمیم‌گیری درباره آن ندارند تا تیم امید فرصت‌ها را از دست بدهد. البته چنین مسیری را چند دهه است که فوتبال ایران برای رسیدن به المپیک طی کرده و نتیجه آن هم ماندن پشت در المپیک است.
این در حالی است که تیم فوتبال امید برای شکستن طلسم ۵۲ ساله و رسیدن به المپیک به یک برنامه ۴ ساله و از المپیک تا المپیک احتیاج دارد اما همواره فدراسیون فوتبال به عنوان متولی اصلی تیم امید، همه برنامه‌ریزی‌ها را به ۲ سال پایانی و زمان برگزاری مسابقات انتخابی محدود کرده است.
چنین نگاهی باعث شده که تیم امید حداقل ۲ سال فرصت را برای آماده‌سازی از دست بدهد و در شرایطی آماده حضور در مسابقات انتخابی شود که سرمربی تیم زمان زیادی برای شناخت تیم و برگزاری اردوهای کافی نداشته باشد و خروجی چنین وضعیتی هم در دوره‌های گذشته کاملا آشکار است و امیدها با وجود اینکه در بیشتر دوره‌ها ترکیبی از یک نسل پراستعداد بوده‌اند اما به دلیل فرصت‌سوزی و زمانی کمی که برای آماده‌سازی و انجام بازی‌های تدارکاتی داشته‌اند، نتوانسته‌اند از فرصت حضور بازیکنان مستعد برای صعود به المپیک استفاده کنند.
این نوع نگاه و برنامه‌ریزی، هم چندین نسل مستعد فوتبال ایران را در حسرت المپیک گذاشت و هم باعث شد تا همچنان ۱۹۷۶ مونترال، آخرین خاطره فوتبال از حضور در المپیک باشد و طلسم کشورمان برای حضور در این مسابقات ۵۲ ساله شود.
فوتبال ایران برای شکستن طلسم صعود به المپیک، به تغییر نوع نگاه مدیرانش احتیاج دارد، مدیرانی که باید به این باور برسند که صعود به المپیک به جای یک برنامه کوتاه‌مدت و چند ماه به مسابقه‌ای، به یک برنامه بلندمت و چند سال مانده به مسابقات احتیاج دارد.
برگزاری مسابقات انتخابی المپیک در فاصله یک سال تا مرحله نهایی المپیک، نباید سبب شود تا برنامه‌ریزی برای تیم امید در ۳سال قبل از آن فراموش شود. تیم فوتبال امید پس از حذف از انتخابی المپیک، باید از همان تابستان گذشته برای حضور در المپیک ۲۰۲۸ کارش را آغاز می‌کرد و آماده‌سازی این تیم با بازیکنانی که شرایط سنی‌شان به مسابقات انتخابی می‌خورد، استارت زده می‌شد.
اینکه امیدها دو سال دیگر باید در مسابقات انتخابی به میدان بروند، نباید بهانه‌ای برای تاخیر باشد و در ۲ سال پیش‌رو تیم امید می‌تواند با برگزاری اردوهای منظم در فیفادی‌ها و انجام مسابقات تدارکاتی، با یک زمان کافی و نه دقیقه نودی آماده مسابقات رسمی شود. در چنین شرایط می‌توان امیدوار بود که در لس‌آنجلس، طلسم فوتبال شکسته شود.
تاج و سایر تصمیم‌گیرندگان تیم امید باید کنار گذاشتن نگاه درجه ۲ای به تیم امید در راه المپیک، همان تدارک و برنامه‌ریزی که برای تیم بزرگسالان برای جام‌جهانی می‌بینند، را برای امیدها هم در نظر بگیرند تا با یک نگاه درجه یکی و اولویت‌دار، امیدها مسیر آسان‌تری برای رسیدن به المپیک پیش‌رو داشته باشند.
نظر شما