به گزارش خبرنگار ایرنا، پیراهنی بلند و پُرچین از نقش و رنگ بر تَن دارد و جلوه‌ای از فرهنگ، اصالت، سُنت و باورهای عشایر در لباس با شُکوهش نمایان است؛ به هر کجا می‌رود حتی در مراسم رسمی با همین لباس محلی حاضر می‌شود و در هر گامی که برمی‌دارد می‌توان اقتدار زنان و دختران عشایری را به نظاره نشست.
بی‌بی سکینه (سکینه کیانی) از بانوان مقتدر و تأثیرگذار در عرصه علم و همسر وفادار استاد زنده یاد محمدبهمن بیگی پرچم‌دار آموزش عشایری ایران است؛ او را باید در زمره شیرزنانی از جامعه عشایری برشمرد که پا به پای همسر خستگی ناپذیرش در مسیر ایجاد بنیانی ماندگار بنام تعلیمات عشایر گام برداشت.
او حدود ۶۰ سال همراه و همسفر بهمن‌بیگی معلم بزرگ ایل در کار و زار و پیکار با جهل و بیسوادی بود و حالا در چهاردهمین سال از دوریِ همراهِ همیشگی‌اش همچنان مسیر خود برای ترویج و توسعه علم و آموزش را ادامه می‌دهد.
بی‌بی سکینه اخیراً هم در آیین اختتامیه سیزدهمین رویداد هفته ترویج علم که با حضور مروجان علم نظیر «مسعود فراستخواه»، «هادی خانیکی»، «اکرم قدیمی» و «فاطمه مهاجرانی» سخنگوی دولت برگزار شد مورد تجلیل و قدردانی قرار گرفت.
در این مراسم که ۱۱ برگزیده شامل سه زن، ۶ مرد و ۲ موسسه داشت، تندیسی به پاس سال‌ها تلاش در مسیر اعتلای فرهنگ و آموزش در میان جامعه عشایری به سکینه کیانی اعطا شد.
همین اتفاق خوب بهانه‌ای شد که برای گفتگویی به دیدار این بانوی ایل برویم، زمانی که برای دیدارش در منزل او به همراه همکاران حضور یافتیم با چهره خندان و استقبال گرمش رو به رو شدیم؛ مهمان‌نوازی و رسومی که در میان عشایر پابرجاست هنوز هم در خانه او جاری بود و گوشه گوشه خانه‌اش مملو از نقش‌بافته‌های عشایری و قاب‌های عکسی بود که از سال‌های بسیار دور به جا مانده؛ خانه‌ای که پس از سال‌ها هنوز هم رنگ و بویِ یارِ از دست رفته‌اش را می‌دهد.
از همان دقایق نخست دیدار، مشتاقانه از سال‌های همراهی‌اش با بهمن‌بیگی سخن می‌گوید و با شور و شوق کتاب‌ها، تندیس‌ها، قاب‌ها و افتخارات همسرش که چیدمان‌شان در کنار هم، خانه را به یک موزه شگفت‌انگیز تبدیل کرده نشان می‌دهد؛ وسایل خانه به شیوه‌ای سنتی و با طرح‌های عشایری مزین شده و صفا و صمیمت حتی در چیدمان ساده و پُر از رنگ خانه هم به چشم می‌خورد.
بی‌بی سکینه اما از سخن گفتن از خاطرات گذشته‌اش خسته نمی‌شود؛ گویا در میان عکس‌های سیاه و سفید و تابلوفرش‌های رنگارنگ، روزهای خوب کنار یار زیستن را جستجو می‌کند؛ در حالی که قدم با قدم در کنار خاطرات به جا مانده گام برمی‌دارد گاه به گاه می‌ایستد، به عکس یا تندیسی اشاره می‌کند و توضیحاتی درباره آن ارائه می‌دهد؛ در هر تصویر یا هر هدیه اعطایی می‌توان نقش پررنگ محمد بهمن بیگی را در عرصه آموزش دید؛ مرد بزرگی که سال ۱۲۹۸ زاده شد و در سال ۱۳۸۹ درگذشت؛ او از تیره بهمن بیگلو و از طایفه عمله قشقایی و پایه‌گذار نخستین مدرسه عشایری و در حقیقت بنیانگذار تعلیمات عشایر ایران بود.
بانوی ایل حالا گوشه گوشه خانه‌اش را از یاد و خاطره معلم بزرگ ایل پُر کرده اما یکی از دستبافته‌ها که روی زمین پهن است بر خلاف دیگر دستبافته‌ها که تصویر این بانو با همسرش را نشان می‌دهد، تنها نقش زیبای این بانو بر روی اسب را به تصویر کشیده؛ بی‌بی سکینه به این دستبافته که می‌رسد لحظه‌ای مکث می‌کند و سپس با لحن آرامَش از خاطره‌ای می‌گوید که زمینه‌ساز اعطای این هدیه به او شده؛ این خاطره به زمانی برمی‌گردد که این بانوی بزرگ واسطه شد تا یک زندانی از قصاص رهایی یابد؛ پس از نجات این زندانی از قصاص، خانواده او به پاس این میانجی‌گری، تابلو فرش را به بی‌بی سکینه تقدیم کرده‌اند.
سکینه کیانی در ادامه این دیدار به لوح و تندیسی اشاره می‌کند که در آیین اختتامیه سیزدهمین رویداد هفته ترویج علم به او اهدا شده؛ او از حضورش در این آیین سخن می‌گوید و همین موضوع بهانه‌ای می‌شود که به بیان خاطرات سال‌های آغازین حضورش به عنوان معلم ایل بپردازد؛ سال‌هایی که او پابه پای همسرش در مسیر ترویج علم تلاش کرد.
نظر شما