به گزارش ایرنا همه ما حداقل یکبار گفته و بارها شنیده‌ایم که«هیچ جا خانه خود آدم نمی شود» اما خانه وقتی خانه است و می‌توانی احساس آرامش و امنیت کنی که بتوانی به شانه‌های مردان زندگیت به خصوص پدر یا همسر تکیه کنی.
اما در گوشه و کنار شهرها و روستاها زنانی هستند که به جای حمایت مردان زندگی خود، باید تنهایی‌هایشان را در آغوش بکشند، مردانی که به جای حمایت، نمکِ روی زخم‌های زن یا دخترانشان می‌شوند.
زنانی که شاید هر روز از خود بپرسند به کدامین گناه باید روح و روانشان دستخوش ناجوانمردی مردان زندگیشان شود، خیلی از این زنان نه راه پیش دارند نه راه پس اما اغلب جانشان را برداشته و از خانه بیرون زده‌اند.
اما زنان بدسرپرست یا بی‌سرپرست در شرایط خاصی از زندگی مجبور به اداره زندگی خود به دلیل بیماری همسر ، حبس، طلاق و یا فوت او هستند از این رو با مشکلات و دغدغه‌های بیشتری در زمینه اشتغال و کسب درآمد دست و پنجه نرم می‌کنند.
اغلب این بانوان نیز تحصیلات عالی ندارند و در برخی موارد با فقر فرهنگی و مالی در خانواده مواجه‌اند و از بنیاد حمایتی خانوادگی و یا حلقه‌های حمایتی بین آشنایان و اقوام و اطرافیان محروم‌اند.
اینها تنها گوشه‌ای از مشکلات زنان سرپرست خانوار است و گاهی این بانوان سرپرستی چند فرزند را بر عهده دارند یا حتی باردار هستند و با همه این مشکلات، در جامعه به دنبال کار هستند و چون به تنهایی بار زندگی را به دوش می‌کشند، مشکلاتشان نیز صد چندان است.
از آنجایی‌که ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ آﺳﯿﺐﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎعی ﯾکی از وظایف مهم شهرداری‌ها است شهرداری بیرجند در کنار فضاهای فیزیکی که برای نگهداری از افراد معتاد، متکدیان و کارتون خواب‌ها برای حفظ امنیت و فضای سالم شهر در نظر گرفته، با ایجاد خانه‌های ایثار برای اشتغال زنان آسیب دیده، بدسرپرست و بی سرپرست نیز اقدام کرده است.
ماجرای پیگیری خانه ایثار چه بود؟
ظهر یک روز تابستانی که از کوچه پس‌کوچه‌های پایین شهر بیرجند عبور می‌کردم تاب‌های شکسته و غیر استاندارد یکی از بوستان‌های نه چندان شاد و سرسبز و کودکانی که برای سوار شدن بر همین تاب‌ها از یکدیگر سبقت می‌گرفتند نظرم را به خودش جلب کرد.
وارد پارک محله شدم و از تاب‌های شکسته و وضعیت نامناسب آن فیلمی تهیه و در شبکه مجازی منتشر کردم فیلمی که مسئولان شهرداری را بیشتر خطاب قرار می‌داد.
هنوز ساعاتی از انتشار استوری من نگذشته بود که شهرداری بیرجند نسبت به تعویض تاب‌های این پارک اقدام کرد؛ برای عرض خداقوت در استوری دیگری این اقدام شهرداری را نیز در فضای مجازی منتشر کردم.
همین موضوع سبب شد عده زیادی به صفحه شخصی من آمده و در خصوص وضعیت نامناسب این محله، فراوانی اعتیاد، دختران فراری، زنان بدسرپرست و بی سرپرست و قربانیان اعتیاد شکوه و گلایه کرده و خواستار پیگیری مشکلاتشان باشند.
هرچند مشکلات و آسیب‌های اجتماعی این محله بر کسی پوشیده نبوده و نیست اما مشکلات این محله را به صورت تلفنی با معاون توسعه مدیریت و منابع شهرداری بیرجند در میان گذاشتم که از رایزنی برای راه‌اندازی خانه صنایع دستی در محلات کم برخودار شهر خبر می‌داد، خانه‌هایی که از چند ماه قبل با همت شهرداری در دستور کار قرار گرفت و به سرانجام رسید.
چندی پیش مجدد در کوچه پس کوچه‌های پایین شهر بیرجند در حال عبور بودم که در لابه لای خانه‌های مسکونی کوچه بوستان قلعه، چشمم به خانه ویلایی افتاد که سر در آن، تابلویی با این نوشته خودنمایی می‌کرد؛ « خانه ایثار ».
خانه‌ای که چندی پیش افتتاح شده بود تا از زنانی حمایت کند که خشونت و ناامنی به مغز استخوان شأن رسوخ کرده است، خانه‌ای که برای این زنان مایه امید بوده و باعث شده افراد آسیب‌دیده بدون ترس، تهدید و نگرانی اما در قالب یک مرد به زندگی و امرار و معاش بپردازند.
وارد خانه ایثار شدم و به اتاقک‌های که سردر هر کدام اسم یک کارگاه تولیدی نصب شده بود سرک کشیدم، وسط حیاط کوچک این خانه قدیمی خانم جوانی ایستاده بود که مرا به کارگاه خود که تولید مواد غذایی از جمله میوه خشک، ترشی و شوری و از این قبیل بود دعوت کرد.
رد بی‌کسی، بی‌پناهی و واماندگی در چهره‌اش نمایان بود، آنقدر درد کشیده که رخی برایش نمانده بود اما در عین حال انگیزه و امید داشت، فکرش را هم نمی‌کردم که ۳۷ ساله باشد! خودش را صدیقه معرفی می‌کند.
می‌گوید که چند سالی هست از همسر خود جدا شده و با چهار فرزند قد و نیم قد نمی‌خواهد سربار کسی باشد و باید بخاطر بچه‌ها روی پای خودش بایستد.
علت طلاق خود را میگساری همسرش عنوان می‌کند که باعث شد در دام نابهنجاری‌های اخلاقی گرفتار شود، گویا همسر سابق او علاقه‌ای شدیدی به مشروبات الکی داشته و اعتیاد او سبب آسیب رساندن به خانواده و فرزندان شده است.
انتشار عکس‌های خصوصی نتیجه اعتیاد به الکل
از سوی دیگر همسر سابق وی بدون اطلاع و اجازه همسر، دست به انتشار عکس‌های خصوصی صدیقه در فضای مجازی زده و همین موضوع باعث می‌شود تا موضوع را به پلیس فتا اطلاع داده و جلوی آبرویزی بیشتر را بگیرد.
در نهایت صدیقه مجبور به طلاق شده تا حداقل هزینه‌های اضافی یک شوهر بی‌قیدوبند به زندگی را از سر خود باز کند که شوهرش ۶ ماه او را از دیدن بچه‌ها محروم می‌کند، قصه زندگی او همینجا به پایان نمی‌رسد، در طول زندگی زناشویی مادامی که صدیقه از زانودرد شدید ماه‌ها و سال‌ها رنج می‌کشد با اصرار شوهرش برای درمان آن به اعتیاد روی می‌آورد و بخاطر فرزندانش مجدد به زندگی با همسرش ادامه می‌دهد.
اما در زندگی دوباره، اعتیاد خودش هم بر مشکلات افزوده شده پس تصمیم می‌گیرد از درد اعتیاد و شوهر بی بند و بار برای همیشه رها شود، پس ابتدا به دنبال ترک اعتیاد و سپس با بخشیدن مهریه و نفقه، از همسرش که در یکی از استان‌های خراسان شمالی زندگی می‌کند جدا شده و به بیرجند زادگاه خودش می‌آید؛ ادر نهایت او طلاق غیابی گرفته و دادگاه، حضانت چهار فرزندش را به او می‌سپارد.
حال چند ماه است که صدیقه برای آنکه بتواند زندگی مستقلی داشته باشد در یک واحد تولیدی در خانه ایثار کار می‌کند و روزگار می‌گذراند.
برای بررسی بیشتر خانه‌های ایثار به سراغ مسئولان شهرداری بیرجند رفتیم که در ذیل می‌خوانید.
شهردار بیرجند در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با بیان اینکه در این دوره از مدیریت شهری هدف ما توسعه متوازن شهر است اظهار کرد: در کنار پروژه‌های روبنای و عمرانی، به آسیب‌های اجتماعی نیز به عنوان اقدامات زیرساختی توجه کرده‌ایم.
مهدی بهترین افزود: تنها مرکز استانی بودیم که گرمخانه نداشتیم لذا یک مرکز راه‌اندازی و به صورت شبانه روزی فعال شد، همچنین در کنار جمع آوری متکدیان، کارتن خواب‌ها و بی‌سرپرست‌ها اقدامات حمایت نیز در دستور کار قرار دارد.
آموزش مشاغل، تامین مکان برای تولید محصولات و محل عرضه و فروش از جمله حمایت‌های شهرداری بیرجند از زنان بدسرپرست، بی سرپرست و معتادان بهبودیافته در زمینه است
وی آموزش مشاغل، تامین مکان برای تولید محصولات و محل عرضه و فروش را از جمله این حمایت‌ها دانست و ادامه داد: چرخه بازتوانی این افراد در شهرداری تکمیل شده است.
شهردار بیرجند با اشاره به فعالیت سه خانه ایثار در بیرجند عنوان کرد: در این خانه‌ها که به صورت رایگان واگذار شده ۶ واحد خراطی، چرم دوزی و گوهر سنگ فعال است که زنان بی سرپرست و بدسرپرست مسئولیت آن را بر عهده دارند.
وی عنوان کرد: در خانه‌های ایثار هیچ هزینه‌ای از افراد تحت پوشش اخذ نمی‌شود از طرفی محل عرضه محصولات تولیدی این خانواده‌ها در محل روزبازارهای شهر در حال انجام است.
بهترین یادآور شد: در قراردادی که با کمیته امداد استان منعقد شده ۵۲ خانواده بی سرپرست و ۷۵ نفر به صورت مستقیم زیر نظر شهرداری مشغول به کار هستند.
وی با اشاره به حمایت‌های شهرداری از این افراد در غالب تامین مکان، حرفه آموزی و محل عرضه محصولات تاکید کرد: تمامی این مراحل و حمایت‌ها به صورت رایگان در اختیار جامعه هدف قرار می‌گیرد.
شهردار بیرجند تصریح کرد: استقبال از خانه‌های ایثار خیلی خوب بوده و هر کدام از بانوان شاغل بطور متوسط پنج تا ۱۵ نفر را زیر پوشش قرار داده است و این چرخه در حال تکمیل شده است.
معاون توسعه مدیریت و منابع شهرداری بیرجند هم گفت: خانه‌های ایثار به منظور کاهش آسیب‌های اجتماعی و اشتغال پاره وقت اهالی محلات کم برخوردار احداث شده است.
غلامرضا یونسی افزود: این خانه سال‌های سال رها شده بود که شهرداری نسبت به بازسازی آن اقدام و به صورت واحدهای مجزا در اختیار متقاضیان قرار داد، اکثر افراد مشغوله به کار در خانه‌های ایجاد زنان بدسرپرست و بی سرپرست هستند.
امن شدن محلات؛ مزیت خانه‌های ایثار
وی امن شدن محلات و کاهش آسیب‌های اجتماعی را یکی از مزیت‌های خانه‌های ایثار دانست و ادامه داد: به طور متوسط در هر خانه ۱۰ نفر به صورت مستقیم و بیش از ۳۰ نفر غیرمستقیم مشغول به کار هستند.
معاون توسعه مدیریت و منابع شهرداری بیرجند تاکید کرد: خانه‌های ایثار در دو بعد اجتماعی و اقتصادی فعال شده است و بازارچه ایثار نیز در سجادشهر راه اندازی شده تا در این بازارچه نسبت به عرضه و فروش محصولات تولیدی این کارگاه‌ها اقدام شود.
وی با اشاره به راه‌اندازی سه خانه ایثار در شهر بیرجند عنوان کرد: افراد توانمندتر که قدرت فروش داشته باشند به عنوان مدیر در این خانه‌ها به کار گرفته شده‌اند که نسبت به آموزش زنان بی سرپرست یا بدسرپرست و معتادان بهبودیافته اقدام و محصولات آنان را خریداری می‌کنند.
یوسفی خواستار حمایت مردم و مسئولان از تولیدات خانه‌های ایثار شد و گفت: مردم و مسئولان می‌توانند با مراجعه به خانه‌های ایثار و خرید محصولات از این افراد حمایت کنند، در این صورت به نوعی روحیه عزت و غرور نیز در فرد ایجاد شده و زمینه اشتغال بیشتر وی نیز فراهم می‌شود.
مدیر یکی از کارگاه‌های تولیدی خانه ایثار که ۱۹ سال سابقه فعالیت در حوزه صنایع دستی دارد گفت: تمامی آموزش‌های پارچه بافی، رنگرزی و رودوزی به صورت رایگان به جامعه هدف با اولویت زنان بدسرپرست، بی سرپرست و بهبودیافته اعتیاد ارائه می‌شود.
صادرات تولیدات زنان بی سرپرست به ارمنستان و دبی
پارسا با بیان اینکه این افراد برای دریافت گواهی اشتغال به فنی و حرفه‌ای معرفی می‌شوند افزود: تمامی تولیدات پارچه بافی به کشورهایی از جمله دبی و ارمنستان صادر می‌شود لذا قراردادها از ماه‌ها قبل از تولید منعقد شده است.
وی با بیان اینکه صفر تا ۱۰۰ تولیدات ما بومی بوده و توسط همین مجموعه تولید یا تامین می‌شود اظهار کرد: اکنون ۱۸ نفر در این کارگاه مشغول به فعالیت هستند، علاوه بر این در محلات از ظرفیت بانوان برای تولید پارچه برای صادرات به کشورهای دیگر استفاده می‌کنیم.
یکی از زنان بی سرپرست شاغل در خانه ایثار بیرجند هم ضمن قدردانی از اقدام شهرداری بابت راه‌اندازی این خانه‌ها گفت: اینکه مکان به صورت رایگان برای تولید محصول در اختیار ما قرار گرفت اقدامی قابل قدردانی است.
نظری مشکل اصلی کارگاه و فروش محصولات خود را بهداشت دانست و افزود: مجوز سالانه بهداشت کارگاه طبق استاندادهای اداره بهداشت رعایت شده است اما هر ماه ۲ تا سه میلیون تومان برای بازرسی از کارگاه باید بپردازیم.
بهداشت دست و پای ما را بسته
وی ادامه داد: شهرداری و بهداشت محیط کارگاه را تایید کرده‌اند اما برای فروش محصول در بازارچه‌های سطح شهر همیشه کارشناسان بهداشت به ما گیر داده و اجازه فروش نمی‌دهند، در حالیکه محصولات در کارگاه مورد تایید خودشان تولید و بسته بندی می‌شود.
وی عنوان کرد: شهرداری بازارچه‌ها و مکان‌هایی را برای فروش محصولات به ما معرفی کرده اما بهداشت به شدت دست و پای ما را بسته است.
وی ادامه داد: کارشناس بهداشت گفته باید یک کانکس با سینک ظرفشویی فاضلاب تهیه کنید مگر قرار است در محل فروش وسایل تولید کنم؟ نتوانسته‌ام دستمزد کارگران را پرداخت کنم و به دلیل مشکلات مالی از دو هفته قبل مجبور به ترک تحصیل فرزندانم شده‌ام لذا از مسئولان می‌خواهیم ما را در فروش محصول بیشتر حمایت کنند.
نظر شما