۱۴ میلیون هکتار از عرصه‌های طبیعی کشور کانون ریزگرد شد

به گزارش خبرنگار ایرنا، حسن وحید روز سه‌شنبه در گردهمایی آموزش و ظرفیت سازی طرح "ترسیب کربن" استان های بیابانی منطقه یک کشور در ساری افزود: حرکت نکردن به سمت توسعه پایدار در سطح حوضه آبخیز و پرداختن به آمایش سیاسی به جای آمایش در حوضه آبخیزداری از مهمترین دلایل گسترش بیابانی شدن عرصه های طبیعی است.

وی با ذکر این آمار مبنی بر اینکه کاهش توان مراتع امروز موجب شده سطح اراضی بیابانی از حدود ۱۳ تا ۱۴ میلیون به ۳۰ میلیون هکتار افزایش پیدا کند، اظهار کرد: اکنون کشور با ۱۴ میلیون هکتار کانون فرسایش بادی و مساله ریزگردها و گرد وغبار مواجه است.

معاون سازمان منابع طبیعی تصریح کرد: سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری نقش مهمی در شرایط تغییر اقلیم با هدف تداوم فعالیتهای کشاورزی در کشور دارد.

وی با ذکر این نکته که امروز مردم سازمان منابع طبیعی رافقط به عنوان حافظ جنگل نمی شناسند، ادامه داد: احیا و مدیریت منابع طبیعی فقط با همکاری مردم منطقه و انجام دوره های آموزشی قابل انجام است.

وحید خاطر نشان کرد: به همین دلیل آموزش و ظرفیت سازی برای اجرای طرح ترسیب کربن در مناطق بیابانی عرصه های طبیعی ضروری است.

وی با اظهار این که در برنامه هفتم توسعه برای جلوگیری از بحران های ناشی از تغییر اقلیمی در عرصه های طبیعی برنامه‌های مهمی دیده شده است و مهمترین آن لایحه آبخیزداری و ترسیب کربن است، گفت: آمایش سرزمین حوزه ای در منابع طبیعی با هدف مدیریت جامع در حال اجرا است.

معاون سازمان منابع طبیعی با اشاره به ضرورت بهبود شرایط حال حاضر فرسایش خاک در کشور، افزود: ایران یک کشور با پوشش گیاهی کم است که بخش وسیعی از آن را کویر تشکیل می‌دهد و بر اساس برآوردهای انجام گرفته میزان فرسایش خاک بیش از ۲ میلیارد مترمکعب معادل ۱۵.۴ تن در هکتار است که عدد خوبی نیست.

معاون آبخیزداری، امور مراتع و بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری گفت: هم‌اکنون ۵۰ میلیون هکتار از مراتع کشور به دلیل بهره‌برداری مفرط، خشکسالی، شخم و شیار، تغییر اقلیم و استفاده نکردن متوازن از توان سرزمین به مراتع ضعیف تبدیل شده و همین امر کشور را با مشکل فرسایش خاک، سیلاب، تخلیه سفره‌های زیرزمینی روبرو کرده است.

به گزارش ایرنا، به جذب دی اکسید کربن اضافی جو توسط اندام هوایی و زیرزمینی گیاهان مرتعی به منظور کاهش اثرات سوء پدیده گرمایش زمین، ترسیب کربن گفته می شود؛ این طرح بین المللی مبتنی بر توسعه پایدار روستایی، بهبود معیشت مردم محلی و نیز مدیریت مشارکتی منابع طبیعی است.

کارشناسان منابع طبیعی معتقدند، اگر اراضی تحت اجرای طرح ترسیب کربن به درستی و مطابق با اصول فنی با همکاری روستاییان مدیریت شود، کیفیت حاصلخیزی خاک و تولید محصول و در نتیجه ترسیب کربن افزایش خواهد یافت.