به گزارش ایرنا، فروکش کردن آتش جنگ جهانی دوم موجب شد تا فوتبال در سال ۱۹۵۰ به ابزاری برای نزدیک شدن کشورها تبدیل شود. فیفا تصمیم گرفت تا بار دیگر مسابقات جام جهانی فوتبال را به صورت رسمی برگزار کند. میزبانی این دوره از مسابقات به برزیل رسید تا طلایی‌پوشان دیار قهوه به دنبال نخستین جشن قهرمانی خود باشند. آنان با ورزشگاه مخوف مارکانا شرایط سختی را برای رقیبان ایجاد کردند اما پایان این قصه برای مردمان فقیر سلسائو بسیار تلخ بود. در آن روز مارکانا شاهد مارشی از عزا بود که حکایت از باخت نابغه‌های برزیلی فوتبال جهان در سال ۱۹۵۰ داشت.
یکی از مشکلات فیفا در راه برگزاری جام جهانی، حضور قهرمان دوره گذشته در برزیل بود. تیم ایتالیا که مقتدرانه عنوان قهرمانی جام جهانی ۱۹۳۸ را از آن خود کرده بود به دلیل مشکلات ناشی از جنگ و سقوط هواپیمای حامل بازیکنان تمایلی به حضور در این دوره از بازی‌ها نداشت. سقوط هواپیما تیر خلاص بر رویاهای مردان سرزمین چکمه برای هتریک قهرمانی بود. فیفا هزینه حضور ایتالیا را در جام جهانی پرداخت کرد اما ۲ کشور ژاپن و آلمان غربی نتوانستند در برزیل حضور داشته باشند. تیم ایتالیا در سال‌های ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ به عنوان قهرمانی جام جهانی فوتبال رسیده بود.
بعد از سال ۱۹۴۶ سه کشور ایتالیا، ژاپن و آلمان بازندگان بزرگ جنگ جهانی دوم لقب گرفتند.
در آن دوره از رقابت‌ها کشورهای اسپانیا، انگلستان، ایتالیا، سوئد، سوئیس و یوگسلاوی نماینده قاره سبز بودند و تیم‌های مکزیک و آمریکا نیز از آمریکا شمالی گام در سرزمین قهوه گذاشتند. از آمریکا جنوبی نیز تیم‌های اروگوئه، برزیل، بولیوی، پاراگوئه و شیلی حضور یافتند. سبک امتیازدهی در آن مسابقات متفاوت از شیوه کنونی بود. برای برد ۲ امتیاز و برای تساوی یک امتیاز در نظر گرفته شد و مسابقات به دوره‌ای برگزار شد.
هر چند که سقوط هواپیمای حامل بازیکنان تورینو در سال ۱۹۴۹ یکی از مهمترین تراژدی‌های جهانی دنیای ورزش بود اما تراژدی دوم یکسال بعد در مارکانا رخ داد جایی که برزیلی‌ها هنوز آن را ماتم کده می‌دانند. این تراژدی در روز پایانی مسابقات و با حضور ۲۰۵ هزار تماشاگر شکل گرفت. تراژدی که یک کشور را در غم و ماتم فرو برد و حتی برخی از روزنامه‌نگاران آن را فاجعه ملی در برزیل قلمداد می‌کنند.
در این خصوص نلسون رودریگز، روزنامه نگار ورزشی برزیل در آن سال‌ها نوشت: هر کشوری فاجعه لاعلاج ملی خودش را دارد چیزی مثل هیروشیما و هیروشیما ما شکست ۱۹۵۰ از اروگوئه بود.
فاجعه ملی برزیلی‌ها پیش چشم بیش از ۲۰۰ هزار نفر و در ورزشگاه مارکانا شکل گرفت. در آن زمان پخش تلویزیونی رقابت ها وجود نداشت و مردم از رادیو اخبار فوتبال را دریافت می کردند اخباری که تا دقایق پایانی بر وفق مردان دیار قهوه بود اما تلخ ترین اتفاق بازی برزیل و اروگوئه در دقیقه ۸۵ رخ داد جایی که ضربه بازیکن اروگوئه تیر خلاصی بر رویای برزیلی‌ها بود رویایی که در مارکانا بر باد رفت.
بعد از پایان این بازی مارکانا بزرگ به ماتمکده تبدیل شد و مردم ساعت ها در ورزشگاه ماندند و اشک ریختند. جو ورزشگاه حتی شرایط را برای جشن قهرمانی اروگوئه سخت کرده بود. غم از مارکانا به تمام محلات برزیل سرایت کرد. اما در میانه این ماتم یک کودک کار سخنی بر زبان آورد که شاید در آن روزها کسی وی را جدی نگرفت. کودکی که در محلات فقیر برزیل با لباس‌های پلاسیده مشغول واکس کفش مردم بود با مشاهد چهره درهم پدر و مادرش گفت: نگران نباشید خودم جام جهانی را فتح می‌کنم. شاید این حرف بخشی از تخیل کودکانه ادسون آرانتس در سن ۹ سالگی بود اما هشت سال بعد پله با وجود آنکه کمتر از ۱۸ سال سن داشت در سوئد موفق به فتح جام جهانی شد. وی در دوران فوتبال خود سه بار جام جهانی را در سال‌های ۱۹۵۸، ۱۹۶۲و ۱۹۷۰ فتح کرد.
در مسابقات جام جهانی ۱۹۵۰ تیم فوتبال اروگوئه به عنوان قهرمانی رسید و برزیل نایب قهرمان شد. اسپانیا عنون سوم را به خود اختصاص داد و یوگسلاوی سابق نیز به عنوانی بهتر از چهارم نرسید. برزیل با ۲۲ گل زده خط آتش مسابقات لقب گرفت اما نتوانست در برابر سد دفاعی اروگوئه کاری از پیش ببرد. اروگوئه در این دوره از رقابت‌ها تنها پنچ گل دریافت کرد.
خوان شیافینو زننده یکی از گل‌های قهرمانی اروگوئه در مارکانا بهترین بازیکن جام شد و آدمیر (برزیل) با ۸ گل به کفش طلای مسابقات رسید.
بازی برزیل و اروگوئه دیدار نهایی مسابقات جام جهانی در روز شانزدهم جولای سال ۱۹۵۰ برگزار شد و با نتیجه ۲ بر یک به صعود اروگوئه به پایان رسید تا این کشور دومین قهرمانی خود را در فوتبال جشن بگیرد. در آن دیدار شیافیانو و گیگیا برای اروگوئه، فریاکا برای برزیل گلزنی کردند.
نظر شما