به گزارش ایرنا از روابط عمومی‌اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران ، درنای امید هر ساله از زیستگاه زادآوری خود در سیبری از مسیر روسیه، قزاقستان وآذربایجان به تالاب بین المللی فریدونکنار در مازندران مهاجرت و حدود چهار ماه از سال را با تغذیه در محدوده دامگاه‌های سنتی از باران و سرخرود و فریدونکنار زمستانگذرانی می‌کند.
اداره کل حفاظت محیط زیست استان مازندران با کمک جوامع محلی و بومیان منطقه و باتوجه به اهمیت این پرنده به عنوان پرنده ای در خطرانقراض با انجام اقدامات مختلفی از این پرنده زیبا و با ارزش حفاظت می کند.
درنای امید ۱۴ سال است که بصورت تنها و انفرادی مهاجرت می کند. امید سال گذشته هفت آبان ماه ۱۴۰۰در تالاب فریدونکنار فرود آمد و پس از ۱۳۱ روز زمستان گذرانی دراین تالاب در تاریخ ۱۷ اسفندماه ۱۴۰۰ به سیبری بازگشت.
دُرنای سیبری که امید از گونه آنهاست و با نام علمی 'گروس لئوکوجرانوس Grus leucogeranus ' شناخته می شود ؛ پرنده‌ای در معرض خطر انقراض از خانواده درناهاست که قدی نزدیک به یک و نیم متر دارد و فاصله دو بال آن بیش از ۲ متر است. این درنا بدنی یکدست سفید با پاهای بلند سرخ رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمز رنگ آن نشسته است.
درنای سیبری به طور تاریخی به سه جمعیت اصلی شرقی ، غربی و مرکزی تقسیم می‌شود. جمعیت مرکزی این گونه منقرض شده است و جمعیت غربی هم به گفته کارشناسان محیط زیست در صورت مرگ امید به طور قطعی منقرض خواهد شد .
جمعیت شرقی درنای سیبری که در واقع تنها گروه باقی مانده از این گونه است ، تابستان را در شرق سیبری زادآوری کرده و برای زمستانگذرانی به شرق چین می رود . از اعضای این گروه بیش از سه هزار قطعه باقی‌مانده است . زیستگاه زمستانی تقریبا تمامی جمعیت این گونه دریاچه ' پویانگ ' در چین و اطراف آن است.
همه ساله در زمستان ۱۵۰ گونه پرنده زمستان گذران با جمعیتی بالغ بر یک میلیون و ۵۰۰ هزار بال به تالاب و آبنبدان های مازندران از جمله تالاب بین المللی میانکاله می آیند.
نظر شما