تاریخ انتشار: ۳۰ اردیبهشت ۱۳۸۳ - ۰۰:۰۱
شنوندگان عزیز توجه فرمایید، "خرمشهر آزاد شد" # تهران بزرک ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 30/02/83 داخلی.شهری.آزادی خرمشهر. "شنوندگان عزیز توجه فرمایید"، "شنوندگان عزیز توجه فرمایید"، "خرمشهر آزاد شد" این پیام در روز سوم خرداد ماه سال 1361 از رادیوهای خانه های تمام ایرانیان به گوش رسید و قلبها را غرق در شادی و اشکها را از چشمها جاری ساخت. اشک شوق گونه ها را می شست، در طول 578 روز از اشغال خرمشهر درسال 59 حوادث تلخ و شیرین بسیاری بر مردم ایران رفته بود، اما روز سوم خرداد در تاریخ و اذهان ایرانیان بیاد ماندنی شد. رزمندگان اسلام با فتح خرمشهر، پیروزی ایران را در جنک تحمیلی پی ریزی و تضمین کردند. عملیات بزرک "بیت المقدس" با رمز مقدس "یا علی ابن ابیطالب (ع)" در شرایطی منجر به آزادسازی خرمشهر شد که دشمن متجاوز در طول 19 ماه اشغال این شهر با ایجاد استحکامات قوی نظامی و بهره گیری از آخرین تجهیزات جنگی و انجام تبلیغات غیرواقعی، این باور را در اذهان جهانیان بوجود آورده بود که خرمشهر "محمره" باقی خواهد ماند. سردار قادسیه، برفراز توهمات مغز بیمار خود ایستاده بود و با استیصال، "فتحالفتوح" سپاه اسلام را می نگریست. سرعت عملیات به همراه ذکاوت فرماندهان متعهد بویژه "شهید علی صیاد شیرازی" تاب هرگونه مقاومت را از دشمن متجاوز گرفت،دراین عملیات سپاهیان، جان برکف نهادن، بسیجیان دریادلی و ارتشیان، سلحشوری را برای جنگجویان جهان معنا کردند تا اینکه بعدازظهر سوم خرداد ماه سال 61 فرا رسید. موذن بر فراز مناره مسجد جامع خرمشهر، جان در حنجره نهاد و به کلام توحید، بازگشت خونین شهر ایرانی را به زیر پرچم اسلام محمدی فریاد کرد. همه کارشناسان امور جنگی پذیرفتند که نبرد ایران و عراق وارد مرحله جدید و البته غیرقابل پیش بینی شده است، جنک برق آسا به نبردی فرسایشی که به زعم کارشناسان، نداشتن یک برنده در میدان جنک از مشخصات آن است، آغاز شد و شعار "سه روز دیگر ما در تهرانیم" باید فراموش می شد. سلطان قصر خضرا، مرغ بسمل فتاده ای شد و بس. آنان که پس از بازگشت دوباره خرمشهر عفیف به پهنه سرزمین مادری به استقبال از عروس وفادار خلیج فارس می رفتند، دراین پایکوبی به یاد سمیه 16 ساله که با سرنیزه سرباز عراقی در بستر خون خفت، به یاد توفیق نوجوان که چه مردانه سینه آفتاب سوخته اش را سپر گلوله کرد تا سرباز اجنبی فقط از روی جنازه اش بتواند وارد حریم خانه شان شود، اشک می ریختند. به یاد خانواده ناخدا حاج حسین که بدون مرد و یاور به اسارت رفتند و زینب وار اسیری را تحمل کردند تا یک روز در چاردیواری زندان، با کل زدن و هلهله کردن، آزادی خرمشهر را به رخ بعثیان بکشند. قدم به قدم خرمشهر خاطره بود، همه غرورانگیز و عبرت آموز، مرک سمیه ها که شهادتی بر غیرقابل دسترس بودن ناموس زن ایرانی است، مگر می تواند چشم روشنی برای مادرانشان نباشد و توفیق ها که شرف مرد این سرزمین را هنوز فریاد می زنند می تواند غرور را معنا نکند و گام برداشتن بر روی خرابه هایی که باز به دستشان آورده ایم، مگر می تواند شعف انگیز نباشد. نبرد پیکرهای نحیف پسرک های جنوبی با غول های آهنین، صفت "فهمیده" را لایق نوجوانان مملکت ولیعصر (عج ) و این دیار را شهره آفاق کرد. وقتی خبر آزادی خرمشهر در بین اسرا پخش شد، چیزی که بوی امید می داد، آزادی این شهر خونین بود، فتح خرمشهر به جهانیان ثابت کرد هرگونه تجاوز به حریم مقدس و مطهر ایران اسلامی جزایش چیزی جز نابودی، شکست و خواری برای دشمنان نخواهد بود. امام خمینی (ره ) از این واقعه به عنوان "یک توفیق الهی" یاد کرد، فتح خرمشهر به عنوان قلب پیروزی های انقلاب اسلامی در دو دهه انقلاب و تاریخ اسلام کم سابقه است. و امام راحل فرمودند: "خرمشهر را خدا آزاد کرد". در تاریخ هر ملت و پیروان یک ایده، لحظاتی است که تبلور عظمت آن قوم است و بدون تردید یکی از این لحظات مهم که تجسم عظمت تاریخی ملت ایران می باشد، "سوم خرداد و فتح خرمشهر" است. خرمشهر چه در سقوط و چه در فتح، مظهر مقاومت و شکست ناپذیری بود، وقتی ما از خرمشهر تجلیل می کنیم در واقع از دفاع مقدس، از جانبازان، آزادگان ، ملت بزرگوار ایران و از انقلاب اسلامی تجلیل می کنیم. دراین جنک ناجوانمردانه، مقاومت و فداکاری جوانان این مرزو بوم به حدی بود که دشمن را از روی استیصال به استفاده از سلاحهای شیمیایی وادار کرد. عملیات آزادسازی خرمشهر هشت شبانه روز طول کشید و در چند مرحله انجام شد. دشمن می خواست از هوا و زمین نیروهای ما را زمین گیر کند و نیروهای خود را با احداث پل روی رودخانه اروند از محاصره نجات دهد که به لطف خداوند و با مدیریت صحیح و همچنین دعای امام (ره ) ، در روز سوم خرداد مکر آنان به خودشان بازگشت. در منطقه گمرک خرمشهر، زمین از کلاه، پوتین و لباس های بجای مانده از فراریان دشمن، فرش شده بود و این فرش زیباترین فرش های دنیا شد. ز.ک/570م ا/07