به گزارش ایرنا، وی دركارگاه داستان نویسی جایزه ادبی شیراز افزود: افرادی كه داستان نویسی را آغاز می كنند، گاهی به واسطه آشنایی با برخی افراد این كار را انجام می دهند یا به دلیل حضور در محافل ادبی یا مسابقه ای و به همین دلیل ماندگاری طولانی مدتی در این حوزه ندارند.
سلیمانی با بیان این كه برخی از نویسنده ها بعد از 30 سال هنوز در حوزه داستان نویسی فعالند، عنوان كرد: در این میان بسیاری از نویسنده های قدیمی در حوزه ادبیات فعال نمی كنند و به كار دیگری مشغولند.
وی اظهار كرد: برای این كه نوشتن برای هر نویسنده ای مهم باشد، باید فكر كنند كه داستان نویسی مهمترین كار دنیا است، شاید برخی بگویند مهمترین كار نیست اما برای یك نویسنده باید مهم باشد، در غیر این صورت اثر خوبی تولید نمی شود.
سلیمانی گفت: هر فردی در طول عمرش می تواند یك رمان بنویسد،افراد می توانند زندگی خود را در قالب زندگی نامه یا یك رمان بنویسند اما نوع نگارش این آثار مهم است.
سلیمانی درباره ملزومات خاطره نویسی، گفت: فردی كه خاطرات یا زندگی نامه اش را می نویسد باید توجه داشته باشد كه یك متن معمولی در مقابل خواننده قرار ندهد زیرا این متن خسته كننده است به همین دلیل باید شكل جدیدی به آن داد، یعنی برخی بخش ها را پررنگ تر كند یا عناصری از تخیل را به آن بیفزاید.
وی اظهارداشت: متاسفانه ما در داستان نویسی و ادبیات با پدیده جوانمرگی روبرو هستیم و خیلی ها بعد از چاپ كتاب اول نتوانستند اثر دوم خود را منتشر كنند و یا اثر ضعیفی ارایه كرده اند.
در بخش دیگر این نشست، شهریار عباسی پ‍‍ژوهشگردر سخنانی گفت: برای این كه در حوزه داستان نویسی فرد فعالی باشیم نیازمند یك نقشه و دیدگاه اولیه هستیم، این كه داستان چگونه آغاز شود و یا شخصیت پردازی آن چگونه باشد.
وی افزود: اما فعالیت در این حوزه نیازمند دانش و ممارست است و افرادی كه می خواهند در حوزه ادبیات و داستان نویسی موفق باشند باید از دانش بالایی برخوردار باشند.
عباسی با بیان این كه افراد بسیاری می توانند كتاب بنویسند، عنوان كرد: برای این كه یك صفحه كتاب بنویسید باید دانش بالایی داشت، زیرا چون فرهنگ ما شفاهی بوده است و آثار مكتوب در فرهنگ ما به بلوغ كافی نرسیده است.
وی اظهار كرد: داستان همیشه در دل واقعیت است و از آن سرچشمه می گیرد و معمولا تجربه دیده ها و شنیده ها داستان را می سازد كه در این میان برای تبدیل واقعیت ها باید اول گوش ها را تیز كرد و خوب شنید و پس از آن خوب دید.
عباسی از كتاب خواندن به عنوان یكی دیگر از مولفه های تاثیرگذار در حوزه داستان نویسی نام برد و ادامه داد: فردی كه می خواهد در حوزه داستان نویسی فعالیت كند باید كتاب های زیادی خوانده باشد و یك قصه خوان حرفه ای باشد.
به گفته وی، واقعیت این است كه نگارش داستان مانند دوخت یك لباس است، یك خیاط با در اختیار داشتن یك پارچه و فن خیاطی می تواند لباسی زیبا بدوزد، یك نویسنده خوب نیز می تواند با در اختیار داشتن اطلاعات خوب و كافی داستان خوبی بنویسد.
عباسی اظهار كرد: بسیاری از اندیشمندان معتقدند كه تمام دانش بشر روایی نیست و باید در این حوزه بیشتر مطالعه كرد تا موفق تر بود.
وی با بیان این كه برای نویسنده شدن باید دقیق تر از افراد معوولی بشنوید، ببینید و كتاب بخوانید، گفت: یك نویسنده باید به قدرت تخیل خود اعتماد كند، نویسندگی كار سختی است و تداوم آن كار سخت تری است كه نیازمند علاقه و ممارست ویژه است.
عباسی افزود: استعداد یكی دیگر از مولفه هایی است كه باید باشد تا بتوانیم نویسنده خوبی شویم، فردی كه در وجود خود استعداد نویسندگی دارد می تواند پس از چند تجربه كوتاه و نظرسنجی از افراد متخصص، داستان نویسی را به صورت حرفه ای دنبال كند.ك/1
675
تاریخ انتشار: ۲۳ تیر ۱۳۹۱ - ۰۸:۳۴
شيراز- محسن سليماني، نويسنده و پ‍ژوهشگر ادبيات داستاني گفت: داستان نويسي مانند سوار شدن به اتوبوس است كه فقط تعداد كمي از افرادي كه سوار شده اند، تا آخر خط با اتوبوس مي روند، افراد زيادي داستان مي نويسند اما تعداد محدودي از آن ها در اين حوزه باقي مي مانند.