خانه ی ساده و بی آلایش امام موسی بن جعفر(ع) و نجمه خاتون در مدینه منوره، یكم ذی القعده 173 هجری قمری، با قدوم مبارك بانویی از تبار بهشتیان نورباران شد، نام فاطمه ی معصومه(س) بر او نهادند و در كودكی از چشمه ی الهی علم و معنویت پدرش كه هفتمین امام و پیشوای شیعیان بود، بهره برد و در محضر برادرش امام رضا(ع) با مفاهیم والای ایمان و تقوا آشنا شد.
طاهره، رشیده، تقیه، رضیه، مرضیه، سیده صدیقه، سیده رضیه مرضیه، سیده نساء العالمین، محدثه و عابده لقب های این بانوی آب و آیینه است و دانشمندان و فقیهان شیعه، ایشان را كریمه ی اهل بیت(ع) نیز لقب داده اند.
حضرت معصومه(س) در دوران حكومت استبدادی عباسیان می زیست، هنگامه ای كه ظلم و ستم آنان نسبت به اهل بیت، بسیار زیاد بود و زندان های جور، كم ترین مجال را برای دیدار پدر فراهم می ساخت، كریمه ی اهل بیت تنها 10 سال داشت كه شهادت پدر؛ غمی بزرگ را بر دلش نشاند.
امام رضا(ع) برادر و مونس او در تحمل این مصیبت، به روحش آرامش بخشید. امام رضا(ع) با شهادت امام موسی بن جعفر(ع)، مسوولیت سنگین امامت و پیشوایی شیعیان را بر عهده گرفت و بی پروا فساد و استبداد حكومت را علنی ساخت و به مبارزه ی آشكار با ظلم و ستم حاكمان زمان پرداخت. ایشان فریادرس مردمی شد كه از ظلم و جور دستگاه حاكم به تنگ آمده بودند.
آشفتگی های موجود سبب شد تا شورش های بسیاری در خراسان علیه خلافت مامون عباسی به وجود آید. در چنین شرایطی مامون برای از میان بردن شورش ها و آرام كردن مردم، توطئه یی را طراحی كرد، وی برای مستحكم كردن پایه های خلافت خویش خواهان واگذاری خلافت به امام رضا(ع) شد تا از نفوذ قدرت معنوی ایشان در میان مردم برای فرو نشاندن خشم آنها استفاده كند، پس در تبعیدی اجباری امام(ع) را به خراسان فراخواند.
حضرت معصومه(س) یكسال بیشتر دوری برادر را تاب نیاورد و برای دیدار امام(ع) رنج سفر را بر خود هموار ساخت و به همراه پنج تن از برادران (فضل، جعفر، هادی، قاسم، زید) و برادرزادگان به شوق دیدار ایشان به طرف ایران رهسپار شد.
هنگامی كه كاروان حضرت معصومه(س) به ساوه رسید، عده‌ای از عوامل حكومتی به دستور مامون عباسی راه را بر آنان بستند و در یك درگیری نابرابر، شماری از همراهان ایشان را به شهادت رساندند و كریمه ی اهل بیت از اندوه فراق برادر و شهادت همراهانش، بیمار شد و درحالی كه از ناراحتی بسیار ناتوان شده بود، شهر قم را برای اقامت برگزید و در بیست و سوم ربیع الاول 201 هجری قمری این شهر را با قدوم مباركش نورباران كرد.
موسی بن خزرج بزرگ خاندان اهل بیت(ع) با شور و شعف فراوان به استقبال حضرت شتافت و او 17روز افتخار میزبانی از خواهر امام رضا(ع) داشت.
سرانجام ایشان پیش از آن كه دیدگانشان به دیدار برادر روشن شود، در دهم ربیع الثانی 201 هجری قمری در 28 سالگی بر اثر شدت بیماری دار فانی را وداع گفت و به دیدار حق شتافت و پیكر مطهر ایشان را در قم به خاك سپردند تا میعادگاه ارادتمندان و عاشقان خاندان اهل بیت باشد.
حركت ولایت مدارانه ی زینب كبری(س) و فاطمه ی معصومه(س)، 2 بانوی بزرگوار در تاریخ پرفراز و نشیب اسلام همواره منشا آثار بسیار زیادی بوده اند كه در پیروی از راه برادر و پیشوای خویش جانفشانی و تا آخرین لحظه از حریم امامت و ولایت دفاع كردند.
فاطمه معصومه(س) در راه حفظ آرمان های متعالی اسلام كوشید و اكنون مرقد مطهرش به پایگاه نشر دین جدش رسول خدا تبدیل شد.
برگرفته از: زندگینامه حضرت معصومه (س)
*گروه اطلاع رسانی
پژوهشم**2059**9131
تاریخ انتشار: ۱۰ بهمن ۱۳۹۳ - ۲۱:۲۵
تهران- ایرنا- دهم ربیع الثانی سالروز عروج حضرت فاطمه ی معصومه(س) نوردیدگان و خواهر امام رضا(ع) است؛ ایشان كه در پاكی و پاكدامنی سرآمد همه ی بانوان در تمام دوران بود و امروز گنبد و گلدسته های حرم نورانی اش همچون نگینی بر تارك شهر قم می درخشد.