در ادامه در گزيده اي از اين گفت وگو مي خوانيم: مشاهده كم‌كاري برخي پزشكان در مدت زمان ويزيت موجب شده كه عملكرد جامعه پزشكي به چالش كشيده شود، چرا كه برخي پزشكان بدون درنظرگرفتن حقوق بيماران در كمترين زمان ممكن به معاينه آنها مي‌پردازند و همين مساله ارائه خدمات سلامت را به مخاطره انداخته است.
ايرج خسرونيا، رئيس انجمن متخصصان داخلي كشور، درباره ويزيت فله‌اي برخي پزشكان در گفت‌وگو با «آرمان» مي‌گويد: «بايد فرهنگسازي شود تا بيماران بدانند براي هر مشكلي به پزشك فوق‌تخصص مراجعه نكنند، چرا كه پزشك فوق‌تخصص براي امور آزمايشگاهي، پژوهشي و تحقيقاتي است، نه آنكه بيماران را ويزيت كند.»
**برخي پزشكان با ويزيت فله‌اي به‌طور غيرمستقيم حقوق بيماران را زيرپا مي‌گذارند؛ امري كه اعتبار جامعه پزشكي را زير سوال مي‌برد. از منظر شما اين‌گونه معاينات نشات‌گرفته از چه مسائلي است؟
يكي از مشكلاتي كه امروزه با آن مواجه هستيم، تعداد بالاي بيماراني است كه به پزشك خاصي مراجعه مي‌كنند؛ يعني ممكن است درمان بيماري مدنظر در تخصص آن پزشك نباشد، ولي بيمار ساعت‌ها در مطب به انتظار مي‌نشيند تا ويزيت شود و سرانجام پزشك با تعداد زيادي بيمار مواجه مي‌شود كه مجبور است در عرض پنج الي شش‌ساعت به معاينه آنها بپردازد. اين مساله به بيماراني برمي‌‌گردد كه با يك تبليغ راديو و تلويزيوني به مطب پزشكي هجوم مي‌‌آورند، به‌گونه‌اي كه برخي پزشكان بيش از حد معمول بيمار دارند.
اين درحالي است كه مدت زمان استاندارد ويزيت براي يك پزشك عمومي شش الي هشت‌دقيقه، متخصص 10دقيقه و فوق‌متخصص 15دقيقه است. بنابراين وقتي به مطب يك فوق‌متخصص نگاه ميكنيم، بيماران زيادي در آنها حضور دارند، يكي با سفارش، يكي با وقت قبلي و يكي بدون نوبت مراجعه مي‌كند و پزشك ناچار است كه بيماران را معاينه كند. حتي برخي درمانگاه‌هاي نيمه‌دولتي در شهرستان‌ها نيز پزشكان را مجبور مي‌كنند كه در عرض دو الي سه‌ساعت بيش 40 تا 60 بيمار را ويزيت كنند، آنگاه آنها ناگريزند به‌صورت گروهي بيماران را معاينه كنند. اين اتفاق باعث مي‌شود احترام بيمار از بين برود و براي او وقت كافي در نظر نگيرند.
همچنين تشخيص درست در معاينه باليني ديده نشده و وقتي پزشكي وقت كافي براي معاينه بيمار نگذاشته باشد، مجبور است كه از سيتي‌اسكن، ام‌آرآي و... استفاده كند. بنابراين در اين بين سازمان‌هاي بيمه‌گر و بيماران ضرر خواهند كرد؛ حتي پزشكان هم متضرر مي‌شوند، چرا كه از جانشان مايه مي‌گذارند. براي مثال، وقتي پزشكي در طول روز 60بيمار را معاينه مي‌كند، در طولاني‌مدت دچار كمردرد، گردن‌درد، لرزش دست و به‌هم‌ريختگي اعصاب مي‌شود. به‌همين‌دليل، طول عمر پزشكان نسبت به ساير گروه‌ها كمتر است.
**البته برخي متخصصان بدون تبليغات، صحت و سقم مهارت و تبحرشان ابراز شده است. از اين رو تعداد زيادي از بيماران به آنها مراجعه مي‌كنند و اين مساله موجب مي‌شود وقت كمي به بيماران اختصاص يابد.
در كشور حدود 160هزار پزشك وجود دارد، آن‌چنان‌كه بهترين پزشكان دنيا در ايران جمع شده‌اند، چه از نظر تبحر و چه از نظر تشخيص، چون در هيچ‌جاي دنيا بيماران به‌اندازه ايران در دسترس نيستند. از اين رو پزشكان در زمان دانشجويي با بيماران زيادي روبه‌رو مي‌شوند. به عبارت ديگر، آموزش در كشور ما بسيار عالي است، ولي برخي بيماران براي يك سرماخوردگي يا معده‌درد به متخصص مراجعه مي‌كنند، درحالي كه لزومي ندارد.
**با توجه به اينكه تشخيص بيماري كار پزشك عمومي است، آيا ويزيت فله‌اي توسط آنها عواقب بيشتري ندارد؟
به‌نظر من همه پزشكان، چه متخصص و چه عمومي، بايد سر فرصت وقت بگذارند و بيماران را معاينه كنند تا به تشخيص درست برسند. با وجود اين، اگر پزشكي دوسه‌نفر از بيماران را همزمان به اتاق معاينه مي‌برد، باعث مي‌شود آنها نتوانند اسرار زندگي خود را جلو چندنفر ديگر بيان كنند. بنابراين بايد خود پزشكان مانع اين كار شده و ويزيت دوسه‌بيمار همزمان در يك جا ممنوع شود.
**آيا پزشك خانواده به كاهش ويزيت فله‌اي پزشكان كمك مي‌كند؟
قطعا. با وجود پزشك خانواده بيمار مستقيما به پزشك فوق‌متخصص مراجعه نخواهد كرد. يكشنبه جلسه‌اي با مسئولان نظام‌پزشكي درباره همين موضوع برگزار شد. اگر طرح پزشك خانواده كاملا اجرا شود، بيمار از طريق پزشك عمومي به پزشك متخصص و فوق‌متخصص ارجاع داده مي‌شود و همين مساله بار زياد را از دوش پزشكان فوق‌تخصص برمي‌دارد و آنها به‌راحتي مي‌توانند بيماري را تشخيص داده و براي درمان آن اقدام كنند، حتي اگر بيماري تمايل داشت مستقيما به پزشك فوق تخصص مراجه كند بايد هزينه آن را خودش بپردازد نه سازمان‌هاي بيمه‌گر.
**تعداد ويزيت بيماران در ايران در مقايسه با غرب چگونه است؟
يك پزشك فوق‌متخصص در لندن روزانه سه الي چهار بيمار را ويزيت مي‌كند و از آنها معادل 150 الي 200پوند پول مي‌گيرد، يا در آمريكا و كشورهايي كه ويزيت آزاد دارند، يك فوق‌متخصص كمتر از صد دلار بابت ويزيت نمي‌گيرد، اما آيا چهار ويزيت در ايران كه معادل 10 الي 12 دلار است، كفاف مخارج زندگي پزشكان، حقوق پرسنل، پرداخت ماليات و... را مي‌دهد؟ قطعا پاسخ منفي است.
**با اشاره‌اي كه به كمبود درآمد پزشكان در ايران داشتيد، با چه راهكاري مي‌توان اين خلأ را پر كرد؟
در ابتدا بايد بگويم وقتي مطب شلوغ است و بيماري از شهرستان مي‌آيد، پزشك كه نمي‌تواند مانع حضور او شود، چون مشكل ديگري به بار مي‌آيد. بنابراين بايد فرهنگسازي شود تا بيماران بدانند براي هر مشكلي به پزشك فوق‌متخصص در تهران مراجعه نكنند، چرا كه پزشك فوق‌متخصص براي امور آزمايشگاهي، پژوهشي و تحقيقاتي است، نه آنكه بيماران را ويزيت كند. بنابراين ما گمراه شده‌ايم و به جاي آنكه پزشكان مراكز آموزشي به تحقيقات خود بپردازند، بيماران را ويزيت مي‌كنند. از اين رو در حال فاصله‌گرفتن از امر آموزش و پژوهش هستيم. از سوي ديگر، با بودجه وزارت بهداشت و درمان، سازمان‌هاي بيمه‌گر و مواردي كه مجلس تعيين مي‌كند، ما هيچ‌گاه نمي‌توانيم مطابق آنها رفتار كنيم. اين در حالي است كه بيماران هم قادر نيستند كه براي هر ويزيت 150پوند معادل چندصد‌هزار تومان پرداخت كنند.
**رواج ويزيت فله‌اي پزشكان در ايران را چگونه ارزيابي مي‌كنيد؟
اين مساله شايع نيست. حدود پنج‌درصد از جامعه پزشكي مراجعه‌كنندگان زيادي دارند. مابقي پزشكان مراجعه‌كننده آن‌چناني ندارند و مجبورند چندشغله باشند تا نان شب خود را دربياورند. برخي مسئولان و هموطنان فكر مي‌كنند كه ما شوخي ميكنيم، در حالي كه واقعيت چيز ديگري را مي‌گويد، چرا كه برخي پزشكان به‌علت كهولت سن، بيماري يا اينكه تازه مطب زده‌اند، قادر به تامين مخارج زندگي خود نيستند، حتي ما زوج پزشكي داريم كه هنوز قادر نيستند پول اجاره‌خانه‌شان را بپردازند و زير يك سقف زندگي بروند. بنابراين ويزيت فله‌اي برخي پزشكان را نبايد به همه آنها تعميم داد.
*منبع: روزنامه آرمان، 1396.6.21
**گروه اطلاع رساني**9370**2002** انتشار دهنده: فاطمه قنادقرصي
تاریخ انتشار: ۲۱ شهریور ۱۳۹۶ - ۰۸:۱۴
تهران- ايرنا- روزنامه آرمان در گفت وگو با ايرج خسرونيا رييس انجمن متخصصان داخلي كشور نوشت: برخي درمانگاه‌هاي نيمه‌دولتي در شهرستان‌ها پزشكان را مجبور مي‌كنند كه در عرض دو الي سه‌ساعت بيش 40 تا 60 بيمار را ويزيت كنند، آنگاه آنها ناگريزند به‌صورت گروهي بيماران را معاينه كنند. اين اتفاق باعث مي‌شود احترام بيمار از بين برود و براي او وقت كافي در نظر نگيرند.