تاریخ انتشار: ۲۷ اسفند ۱۳۹۶ - ۲۰:۱۸

خرمشهر- ايرنا - يادمان شهداي غواص در خرمشهر با نام 'علقمه' در نقطه صفر مرزي با كشور عراق اين روزها با حضور جوانان و نوجوانان عضو كاروان هاي راهيان نور از نقاط مختلف كشور رنگي عرفاني به خود گرفته است.

پيكان تابلوي يادمان علقمه ما را به سمت كوي آريا هدايت مي كند. كوي آريا منطقه اي كه پيش از جنگ تحميلي منطقه مرفه نشين با ويلاهايي مجلل در خرمشهر بود، خانه هايي كه اگرچه سنگيني جنگ تحميلي هشت ساله را پشت سر گذاشته اند اما همچنان جنگ را با آثار حك شده تركش هاي خمپاره ها بر جسم خود روايت مي كنند.
باز هم تابلوي يادمان علقمه، همچنان بايد رفت تا رسيد به آخرين نقطه كوي آريا، به دروازه اي كه خادمان به بازديد كنندگان خوش آمد مي گويند.
آنهايي كه دوران دفاع مقدس را به ياد دارند و يا تصويري از روزهاي مقاومت خرمشهر در ذهنشان باقي است، در بدو ورود حال و هواي جنگ تحميلي در ذهنشان تداعي مي شود.
هنوز هوا بوي دود مي دهد، مي توان گوشه گوشه اش صداي شهداي اين منطقه را شنيد.
كمي جلوتر به مغازه هاي مخروبه مي رسم، فكرم را به زمان شروع جنگ تحميلي مي برد كه چه اتفاقي براي اين مغازه ها و اهالي اين منطقه افتاد و بركت و رزق اين كاسب كارها در كدام سنگر و خاكريز، و سنگرنشينان شد.
چشمم از روي پرچم هاي قرمز و طاق علقمه مي گذرد و بر تانك همجوار اين مغازه ها خيره مي ماند؛ سرباز و رزمنده اي كه در اين تانك به سوي دشمن مي تاخت اكنون كجاست؟ زنده است يا شهيد شده؟
ذهنم همچنان درگير اين سوال ها است كه به خاكريز يادمان مي رسم، تصور رزمندگاني كه در پشت اين خاكريز سنگر گرفته اند در ذهنم جان مي گيرد؛ رزمنده اي را مي بينم كه بر دوش خود آر پي جي حمل كرده، به سوي دشمن نشانه گرفته و شليك مي كند.
از خاكريز بالا مي روم و نگاهم بر قايقي مسلح به مسلسل ثابت مي ماند، صداي مسلسل را در گوشم احساس مي كنم. به راستي رزمندگان ما چگونه در برابر دشمن در آبهاي خروشان اروند با دشمن جنگيدند؟
به نيزارهاي سر به فلك كشيده مي رسم، به راه باريكي كه پل هاي شناور بر كف آن چيده شده كه هنوز نشانه هايي از تركش هاي خمپاره بر روي آنها باقي مانده است.
با گذشتن از نيزارها به ساحل رودخانه اروند مي رسم؛ كاروان دانشجويان استان هاي مختلف در كنار آب نشسته اند و با چشمان گريان به ياد حماسه هاي شهيدان غواص ياد و خاطره آنها را گرامي مي دارند.
غواصاني با دست هاي بسته كه به دست بعثي هاي عراقي به شهادت رسيدند.

* لو رفتن اطلاعات عمليات عامل شكست عمليات كربلاي 4
به گزارش ايرنا محمد رضا هادوي يكي از راويان هشت سال دفاع مقدس در يادمان علقمه مي گويد: يادمان علقمه قدمگاه شهداي غواص و يادآور عمليات كربلاي 4 در سوم دي سال 1365 است.
وي اظهاركرد: فرماندهان نظامي سال 1365 را به عنوان سال سرنوشت ساز جنگ نام گذاري كرده بودند و براي تصرف بصره كه گلوگاه اقتصادي عراق بود عمليات كربلاي 4 طراحي شد و براي اجراي اين عمليات 300 گردان نيروهاي سپاه و بسيج فراخوان كردند و سپاه 100 هزار نفري محمد رسول ا... (ص) از اقشار مختلف به اين منطقه اعزام شدند.
هادوي با بيان اينكه نقطه شروع عمليات كربلاي 4 از شلمچه، پنج ضلعي ها و نقطه پاياني عمليات
انتهاي جزيره مينو به طول 30 كيلومتر بود، گفت: قرار بود ابتدا غواص ها از آب عبور كنند و خط دشمن را بشكنند و سپس ساير نيروها به جزاير ام الرصاص، البابي، ابوالخصيب و الحاق در شرق بصره شده و در نهايت شهر بندري بصره را تصرف كنند.
وي اظهاركرد:با توجه به اينكه براي هر عملياتي يك مقدماتي لازم بود، نيروهاي غواص آموزش عمليات آبي خاكي را در رودخانه هاي كارون، بهمنشير، جزيره خارك و درياچه سد دز ديدند. ساعت 22:15 دقيقه شب سوم دي 1365 عمليات با رمز مقدس محمدرسول ا... آغاز شد و موج اول اول نيروهاي اطلاعات عمليات در قالب دسته هاي غواصي از رودخانه اروند عبور كردند.
هادوي افزود: در موج دوم قرار شد پس از اينكه نيروهاي غواص خط را شكستند نيروهاي رزمنده قايق سوار از رودخانه عبود كرده و عمليات را ادامه دهند.
وي در ادامه گفت: عمليات 10 تا 12 ساعت به طول انجاميد و به رغم اينكه نيروهاي غواص و رزمنده
از رودخانه عبور كردند و تا پنج كيلومتر در خاك دشمن وارد شدند ولي متاسفانه به دليل لو رفتن عمليات، تعداد زيادي از نيروهاي غواص و رزمنده به شهادت رسيدند و تعدادي پس از اسارت زنده به گور شدند و در آخر عمليات كربلاي 4 با شكست رو به رو شد.
وي گفت: در يادمان فعلي علقمه، قرارگاه نوح نبي(ع)، لشكر 33 المهدي و گردان هاي فجر و ابوذر پشتيباني عمليات كربلاي 4 را به عهده داشتند.
وي اظهاركرد: يكي از افسران عراقي ماجراي به اسارت درآمدن نيروهاي غواص را بازگو كرد و گفت وقتي نيروهاي غواص به اسارت درآمدند، نيروهاي بعثي تصميم گرفتند كه يك گودال بزرگي را حفر كنند و غواصان را زنده به گور كنند.
وي گفت: اين افسر عراقي در خاطرات خود مي گويد ' صبوري و آرامش عجيبي در چهره هاي اين غواصان كه دست بسته و برخي زخمي و برخي سالم بودند، مشاهده كردم و هرگز خبري از ترس و دلهره در آنها ديده نمي شد و فقط لب هايشان شهادتين و ذكر يا زهرا(س) و يا حسين(ع) بود.
وي ادامه داد:به فاصله كوتاهي پس از عمليات كربلاي 4، نيروهاي رزمنده در عمليات كربلاي 5 با رمز مقدس فاطمه الزهرا(س) به دل دشمن زدند و براي نخستين بار عراق مجبور شد براي بحث درباره قطعنامه 598 وارد مذاكره شود.
محمد سعيد حق پرست پاسدار بازنشسته كه از ناحيه پا قطع عضو شده مي گويد: فرمانده يكي از گروه هاي غواص گردان محمدرسول ا... (ص) لشكر 19 فجر بودم.
وي گفت:پس از اينكه در شب اول عمليات در 19 دي 1365 در خاكريز عراق نفوذ كرديم و كارهاي الحاقي را انجام مي داديم در هنگام درگيري تن به تن، با انفجار نارنجك از ناحيه پا مجروح شدم.
حق پرست با بيان اينكه در عمليات كربلاي 4 تنها لشكر موفق در محور عملياتي در منطقه شلمچه لشكر 19 فجر استان فارس بود، افزود: 15 روز پس از شروع كربلاي 4 مسئولان نظامي تصميم گرفتند كه عمليات كربلاي 5 را طراحي كنند.
وي در ادامه گفت: عمليات كربلاي 5 با طلايه داري و اطلاعات جمع آوري شده لشكر فجر در منطقه شلمچه انجام شد و عمليات پيروزي بود.
به گزارش ايرنا يادمان شهداي غواص با نام علقمه در غرب جاده خرمشهر – آبادان منتهي به كوي آريا حدود يك كيلومتر به سمت رودخانه اروند روبه روي جزيره ام الرصاص عراق قرار دارد.
در ماه هاي آخر سال و فروردين روزانه بين 2 هزار تا سه هزار نفر از اعضاي كاروان هاي راهيان نور در قالب كاروان هاي دانش آموزي، دانشجويي، اساتيد دانشگاه ها و برخي مسئولان كشوري و لشكري از مناطق عملياتي دفاع مقدس همچون يادمان شهداي شلمچه، يادمان شهداي نهر خين، مركز فرهنگي دفاع مقدس(موزه جنگ) و يادمان شهداي علقمه در خرمشهر ديدن مي كنند.
7100/7165/ 6037