تاریخ انتشار: ۲ اسفند ۱۳۹۷ - ۱۴:۱۸

تهران- ایرنا- رویكرد صدا و سیما این روزها بسیار مورد نقد قرار گرفته و این انتقاد هم به لحاظ برنامه‌سازی و هم به لحاظ تحلیلی، به صدا و سیما وارد است. دلیل عمده این انتقادات نگاه جانبدارانه‌ای است كه به اغلب موضوعات، عمدتا به مسائل سیاسی دارد. نكته قابل توجه این است كه همان طیفی كه معتقدیم گرایش صدا و سیما به آن جهت بیشتر است نیز منتقد رویكرد رسانه ملی هستند.

روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم طیبه سیاوشی آورد: به عبارت دیگر صدا و سیما در برنامه‌های مختلف رویكردی دارد كه با نگاه مردم همخوانی ندارد؛ منظور از این حرف این نیست كه تك تك مردم باید بتوانند در صدا و سیما صحبت كنند اما برآیند آن چیزی كه از رسانه ملی به گوش می‌رسد چیزی نیست كه بازگو‌كننده نظرات قاطبه مردم باشد.

وقتی صدا و سیما به تحلیل عملكرد خود می‌پردازد، استناد می‌كند كه بیشتر از 80 درصد مردم برنامه‌های صدا و سیما را تماشا می‌كنند. این موضوع شاید در مورد برنامه‌های سرگرم‌كنند‌ه‌ای كه شب‌های جمعه پخش می‌شود، صدق كند اما برنامه‌هایی كه از ده‌ها كانال رسانه ملی منتشر می‌شود برنامه‌هایی نیست كه حداقل در شهری كه من نماینده آن هستم مطلوب مردم باشد؛ به وی‍ژه درباره برنامه‌های خبری و تحلیلی رویكرد صدا و سیما كاملا رنگ یكجانبه‌گرایانه به خود گرفته و باعث شده تا مردم از آشنایی با نظرات جناح‌های دیگر محروم شوند. یعنی حتی زمانی كه از داخل مجلس گزارش تهیه می‌كنند همه جناح‌ها را نمی‌بینند. به عبارت دیگر مصاحبه‌ها و اظهارنظرها درباره مسائل روز نیز منتهی می‌شود به گفت‌وگو با نمایندگان یك جناح خاص.

چندباری كه به رسانه ملی رفتم و تنها دغدغه‌ام این بود كه مردم را با مسائل كودكان و مشكلاتی كه در جامعه برای آنها وجود دارد آشنا كنم فقط بحث را محدود به كودكان و قانون حمایت از كودكان و نوجوانان كردم و خوشبختانه این فرصت به من داده شد كه تنها در این مورد صحبت كنم اما اینكه در برنامه‌های پربیننده و ساعات پربیننده این مباحث مطرح شود برای ما اهمیت زیادی دارد بخصوص در مواردی كه رسانه ملی به مجلس می‌پردازد و مهم است كه همه سلیقه‌ها دیده شوند؛ اما آنچه متداول است این است كه فقط یك جریان محروم می‌شود و صدای جریان مقابل پخش می‌شود. به نظر من با توجه به اینكه بودجه صدا و سیما از بیت‌المال تامین می‌شود لازم است این سازمان انحصاری بودن را كنار بگذارد چرا كه ما رسانه خصوصی نداریم.

برای تبیین رویكرد صدا و سیما كافی است نگاهی به نوع پوشش خبری جشنواره فیلم فجر بیندازیم. در یك رویداد بزرگی مانند جشنواره فیلم فجر یك كارگردان یك نقد خیلی مختصری را مطرح كرده است بی‌جهت صدای گوینده تلویزیون روی صحبت‌های این كارگردان پخش می‌شود تا صدای انتقاد او به گوش كسی نرسد، وقتی این قبیل سانسورها صورت می‌گیرد من بیننده كنجكاو می‌شوم ببینم كه این فرد چه چیزی گفته كه گوینده صدا و سیما اینچنین تلاش می‌كند صدای آن كارگردان شنیده نشود. به نظر می‌رسد اگر بخواهیم مخاطبان بیشتری را پای برنامه‌های صدا و سیما بنشانیم باید از این سبك و سیاق خارج شویم.

صدا و سیما تجربه مناظره‌های انتخاباتی را دارد و به یاد داریم كه چطور این مناظره‌ها با استقبال مردم روبه‌رو شدند؛ حتی افرادی كه نقد جدی به رسانه ملی دارند، نشستند و این برنامه‌ها را تماشا ‌كردند. با اینكه درباره اصلاح معاونین خبری مواضعی وجود دارد اما به نظر می‌رسد لازم است یك بازنگری در رویكردهای خبری بلكه كل برنامه‌های صدا و سیما صورت بگیرد. به همین علت ما در كمیسیون فرهنگی به جد طرح اداره صدا و سیما را دنبال كردیم و احتمالا بعد از پایان بررسی لایحه بودجه 98 در دستوركار مجلس قرار خواهد گرفت. در این راستا یكی از پیشنهادات مطرح شده این است كه صدا و سیما به شیوه هیات امنایی اداره شود تا از اعمال نظرهای سلیقه‌ای و یكجانبه‌گرایی پرهیز شود.

منبع: روزنامه اعتماد؛ 1397،12،02
گروه اطلاع رسانی**2059